Greg Van Avermaet werd uitgeloot voor deelname aan Unbound Gravel, een iconische race in de States. De gewezen Olympische kampioen zat na zijn carrière nog niet stil. Zo won hij meteen de 1e triatlon waar hij aan deelnam. ‘Golden Greg’, van die stempel geraakt hij nooit meer af, trekt nog regelmatig op training met de gezellen van vroeger en werd ook al 4e op het WK Gravel van 2022. Als gewezen winnaar van Parijs-Roubaix mag het niet verbazen dat de Oost-Vlaamse wielerkampioen helemaal weg is van de graveldiscipline.
Beetje bang
Greg Van Avermaet werd uitgeloot voor Unbound Gravel, 1 van de meest iconische gravelraces ter wereld. Vorig jaar werd Keegan Swenson als winnaar afgevlagd na een race van liefst 10 uur. De gewezen Nederlandse prof Laurens ten Dam finishte toen als 4e. “De gewezen Olympische kampioen en ex-winnaar van Parijs-Roubaix moet het opnemen tegen de beste gravelspecialisten van Noord-Amerika”, klinkt het fier bij de organisatoren, die benadrukken dat de deelname van Greg Van Avermaet louter bepaald werd door lottrekking.
“Een geleide loting!”, was al snel de teneur van enkele olijkerds op de sociale media die meenden dat de organisatoren garen spinden met een kanjer als Van Avermaet aan de start. “Ik weet niet hoe die loting verlopen is, dat moet je de organisatoren vragen”, repliceert Van Avermaet ons. “Ik kan je wel verzekeren dat ik de organisatoren niet polste en de procedure volgde. Vanaf 5 januari 2024 kon je online inschrijven en dat deed ik meteen. Op 25 januari werd uitgeloot wie mocht deelnemen. Ik was best bang dat ik uit de boot zou vallen. Toen ik ging slapen, was door het uurverschil nog niets bekend. ‘s Anderendaags zag ik de melding dat ik bij de gelukkigen was. Toen maakte ik wel een vreugdesprongetje.”
“Bij een niet-selectie was ik ook in geen hoekje gekropen om uit te huilen, hoor. Maar ik ben best tevreden dat ik uitgenodigd werd. Eigenlijk ben ik nu wel een beetje bang. Unbound Gravel is een leuke uitdaging, maar wordt wel betwist over een afstand van 300 km. Als prof had ik die afstand in de benen en werd ik sterker naarmate de afstand toenam. Inmiddels ben ik geen prof meer. Ik wil die Unbound Gravel wel specifiek voorbereiden, maar die is uiteraard niet meer op een professionele leest geschoeid. Uitrijden zal behoudens grote pech wel lukken, hoor. Met winstambitie start ik niet meteen.”
Competitiegewicht
Op het 1e WK Gravel in Veneto werd Van Avermaet als 4e afgevlagd en dat deed een belletje rinkelen bij de gewezen winnaar van Parijs-Roubaix. “Gravel houdt het midden tussen de kasseikoersen op de weg en mountainbike. Ik hield als flandrien uiteraard van dokkeren op de stenen, maar ik ging ook nog steeds graag met de mountainbike rijden. Dat geldt dus logischerwijze ook voor gravel. Tijdens mijn profcarrière bleek er geen ruimte voor op een overvolle kalender. Nu kan ik die gravelkoersen wel inpassen.”
Trainen doet Van Avermaet nog regelmatig met de Parelvissers, een select groepje profrenners uit zijn ruime regio. “Ik pik mijn wagonnetje graag nog aan bij Oliver Naesen, Gijs Van Hoecke, Dries De Bondt, Aimé De Gendt en Dimitri Peyskens. Ik zit nu wel wat vaker in het wiel dan vroeger, maar het trainingstempo kan ik nog steeds vlotjes aan. Ik train ook niet elke dag meer mee. Soms zitten de maats trouwens ook in het buitenland. Na 17 jaar in het profpeloton mag de riem er wel eens af. Ik was steeds een topsporter en dat blijft zo. Als doelman van Beveren wilde ik winnen en ook in de koers ging ik steevast tot het uiterste voor goede resultaten.”
“Op het EK Gravel tuimelde ik net naast het podium. Op het WK werd ik genekt door materiaalpech en haalde ik geen goed resultaat. Ik doe het nog steeds graag. Je wordt ook met nieuwe omlopen geconfronteerd. Ik zal ook in 2024 dus nog wel meer gravelkoersen betwisten. Unbound Gravel wordt uiteraard andere koek. Tegen dan moet ik tegen mijn competitiegewicht aanleunen. Ik stond zelfs als prof nooit dagelijks op de weegschaal. Ik weeg mijn voedsel nog steeds niet af, maar een paar kilootjes moet ik wel nog verliezen tegen 1 juni 2024.”
Gemis
In Vlaanderen werd Greg Van Avermaet op handen gedragen en een record aantal keer werd de 38-jarige Grembergenaar verkozen tot Flandrien, maar ook in de VS blijkt het respect groot voor de Olympische kampioen van Rio de Janeiro. “In de VS heerst er geen wielergekte zoals in België. Er worden in feite slechts 2 koersen druk bekeken en dat zijn de Olympische wegrit en Parijs-Roubaix. Dat zijn uitgerekend 2 koersen die ik op mijn palmares kon schrijven. Dat opent misschien wel deuren in de Verenigde Staten, waar men hoog oploopt met het statuut van Olympisch kampioen.”
Van koersmoeheid is nog geen sprake bij de geboren Hammenaar. “Ik was nog helemaal niet uitgekeken op de koers, maar vond de tijd rijp om te stoppen als prof. Ik durf eerlijk bekennen dat ik de koers dagelijks mis. Het is een proces waar ik door moet. Ik mis de gerichte trainingen en de koersen waar je naar toeleeft en messcherp aan de start staat. Ik mis de adrenaline van de koers en de stages met de ploegmaats.”
“Positieve dingen zijn er uiteraard ook wel. Mischien kan ik straks wel eens gaan kijken naar het kaatsen en het voetbal, maar mijn agenda zit nog steeds propvol. De weekends staan voortaan in teken van de familie, al verandert dat wel een beetje wanneer het gravelseizoen van wal steekt. De familie staat voortaan wel centraal nadat jarenlang alles moest wijken voor de koers”, besluit de pas afgezwaaide prof.