Amber Aernouts (23) kraakt harde noten. Achter haar naam staan dit jaar al bijzonder veel DNF’s. Ook in de Amstel Gold Race haalde de renster van het continentale Proximus-Cyclis de finish niet. Voortdurend heeft ze stekende pijn in haar linkerbeen. Een operatie aan een vernauwde liesslagader bracht niet de verwachte beterschap. De renster uit Rijkevorsel is bijna ten einde raad.
Afwijking in heup?
In september van 2023 onderging Amber Aernouts een operatie aan een vernauwde liesslagader. Een ingreep die zich opdrong nadat ze al anderhalf jaar koerste met pijn in het linkerbeen. “Bij het begin van dit seizoen bleek dat die pijn niet verdwenen is”, vertelt de renster. “In deze Amstel Gold Race ben ik gestart om de ploeg te helpen. Maar ik kreeg weer pijn.”
Iets wat intussen 2 jaar aansleept. “Dinsdag trek ik voor de zoveelste keer naar een specialist”, gaat Aernouts verder. “Misschien is er ergens een afwijking in mijn heup en veroorzaakt die de stekende pijn in mijn linkerbeen. Is het dat niet, dan moet ik terug mijn liesslagader laten onderzoeken. Om uit te vissen waarom het na de operatie van september 2023 niet helemaal opgelost is. In elk geval ga ik nu een pauze inlassen. Tot ik echt weet wat er aan de hand is en wat ik moet doen.”
“Toen ik vorige zomer de diagnose van een vernauwde liesslagader kreeg, dacht ik eindelijk de oplossing te hebben”, vertelt Aernouts. “De voorbije maanden bleek dat ijdele hoop te zijn. Gezien de pijn terugkeerde, zou het best kunnen dat die vernauwde liesslagader niet de hoofdoorzaak was.”
Toch tijdrittitel
Wat uiteraard zou betekenen dat de Antwerpse heel wat tijd verloor. Tijd die niet meer terugkeert. Tijd waarin ze niet de nodige ervaring kan opdoen om als renster verder te evolueren. Ze haalt niet het gewenste niveau en maakt geen progressie. 2 jaar geleden verdedigde ze nog de kleuren van de opleidingsploeg NXTG by Experza. Intussen stagneerde haar niveau. Omdat ze al 2 seizoenen met pijn koerst.
“De ene dag is de andere niet, soms voel ik die stekende pijn zelfs bij het gewoon losrijden”, beweert de studente Sport- en Cultuurmanagement. “Die pijn duikt vooral op als ik boven mijn duurzone kom. Wat je in een wedstrijd best vrij veel doet. Op die manier kan het niet verder. Toen het in deze Amstel Gold Race wat harder ging, kreeg ik pijn en stapte ik uit de koers.”
Ook in Oetingen, Gent-Wevelgem, Ronde van Vlaanderen en Brabantse Pijl haalde Amber Aernouts het einde niet. En toch kroonde ze zich tussendoor op het vliegveld in Malle tot Antwerps kampioene tegen de klok. Daar was ze 19 tellen sneller dan Rosanne Breugelmans en 1’07 vlugger dan Emily De Cuyper.
Mentaal lastig
“Aan die provinciale tijdrittitel mag je niet te veel waarde hechten”, benadrukt Aernouts. “In de 1e plaats omdat ik al 10 maanden niet meer op mijn tijdritfiets had gezeten. De noodzakelijke trainingsblokken die je daarvoor moet doen heb ik door dit letsel niet gedaan. Ik reed die tijdrit enkel en alleen op mijn basisconditie. Na afloop vond ik trouwens dat ik absoluut geen goeie tijdrit had gereden. Het was wel leuk om dat PK te winnen. Zonder afbreuk te willen doen aan de tegenstand, maar die titel stelt niet veel voor.”
Amber Aernouts is heel realistisch. Na 2 jaar snakt ze naar een oplossing voor het letsel dat haar parten speelt. “Gelukkig staat er voor Proximus-Cyclis de komende weken niet echt veel op de kalender, maar wellicht zal ik nu even niet meer koersen”, zucht de Antwerpse. “Nu moeten ze echt iets vinden om dit letsel weg te werken. Op mentaal vlak is het heel moeilijk om elke dag met pijn te gaan fietsen. Het zijn vaak moeilijke dagen.”
De jonge renster vertelt het bijna snikkend. “Fietsen en koersen is mijn lang leven”, verduidelijkt ze. “Ik wil er echt alles voor doen, maar nu hou ik rekening met stoppen. Op deze manier is het niet leuk. Ik heb echt schrik dat ik ga moeten beslissen om ermee te kappen. Wat heel erg zou zijn. Moest dit het einde van mijn carrière zijn, zou ik daar absoluut geen vrede mee kunnen nemen.”