Overgewaaid uit Amerika, is het gravelfietsen in West-Europa aan een gigantische opmars bezig. Waar vroeger het cliché gold dat het een sport was voor profs op pensioen, zien we nu meer en meer profs tijdens hun carrière aan de start staan. Maar ook de gewone getrainde fietser kan hier meerijden. Reden genoeg voor mij om het eens te proberen en wie weet wel een ticket voor het WK in mijn studentenstad Leuven in de wacht te slepen. De wedstrijd: UCI Gravel World Series in Aachen. De fiets: Origine Graxx III.
Koersdag -1
Om er een minivakantie van te maken, besluit ik om een dag vroeger al naar Aachen te vertrekken. Eens aangekomen op de startplaats wordt meteen duidelijk dat dit een groot event is. Het terrein om nummers af te halen, lijkt wel een heus festivalterrein. Eens mijn nummer beet is het tijd om het rondje te verkennen. Met toch wel een beetje zenuwen – als het even modderig zou liggen als de wegen die ik op training was tegengekomen, zou het wel een erg lange 123 km worden – stap ik op mijn fiets.
Het parcours vertrekt met een zigzag over een heuvel. Die staat niet uitgepijld, waardoor ik – samen met vele anderen – mag beginnen zoeken. Zo ontmoet ik Clara en Cédric. Zij zouden de rest van de dag mijn metgezellen worden. Clara zorgt ervoor dat we niet verkeerd rijden, Cédric houdt het tempo in de groep en samen zorgen we voor een goede sfeer. De toon voor het weekend is gezet!
Achteraf wandel ik nog even rond op het startterrein, waar mijn Origine Graxx III veel positief uitziende blikken krijgt. Het Franse merk is nog niet zo bekend onder het Duitse publiek en toch is de Graxx duidelijk een mooie high-end gravelfiets. [Lees hier onze review in aanloop naar Aachen] Overal waar ik kom, ontmoet ik mensen met een passie voor de koers. Nog voor de wedstrijd daadwerkelijk begonnen is, begrijp ik de populariteit van de gravelhype al.
Sterven
Een dag later is het dan voor echt. Een gewaarschuwde vrouw is er 2 waard en dus sta ik op tijd in de startbox. Een uur voor de start staat meer dan de helft van de deelnemers al klaar. Dat belooft. Met trillende handjes zet ik me naast Cédric, die een plekje voor me vrij houdt en de zenuwen wat kalmeert.
“3, 2, 1, Stárt!” Onze groep vertrekt. Met ongeveer 800 renners en rensters in de startbox en redelijk wat smalle bochtige wegen vanaf het begin van de koers is het meteen chaos gegarandeerd. Ik probeer zo goed mogelijk bij verschillende groepjes aan te sluiten. Elke keer 1 van mijn vrienden me voorbij rijdt, krijg ik een extra aanmoediging. Eigenlijk nog wel leuk, zo’n massastart. Het wendbare vermogen van de Graxx III komt nu goed van pas: zonder al te veel moeite kan ik me over de smalle wegen en doorheen het peloton laveren.
De 1e ronde schipper ik tussen verschillende groepen. Telkens wanneer mensen mij voorbij rijden, probeer ik zo lang mogelijk aan te sluiten. Maar dat is de vloek van vooraan starten: de eerste groepen gaan gewoonweg te snel voor mij en dus kom ik veel alleen te zitten. Na deze ronde ben ik al een 1e keer gestorven. Nog 2 ronden te gaan.
Volledig leeg
In die 2e ronde kom ik samen te zitten met Jana Dobbelaere, de renster van Chevalmeire Cycling Team en ook de latere winnares. Deze ronde kan ik al wat langer in groepen aansluiten. Ik begin ook te merken dat ik technisch beter ben dan ik op voorhand dacht en kan op technische stroken wat plaatsen winnen. Ik ben hier wel blij met de stabiliteit die de Graxx me biedt en die hier ongetwijfeld een rol in speelt. Ook bergop zit ik op mijn plaats. Maar beetje bij beetje beginnen de benen leeg te lopen en vlak voor het ingaan van de laatste ronde moet ik ook deze groep laten rijden.
De laatste ronde is er te veel aan. Zo goed als ik kan, sluit ik aan bij groepjes die me voorbij komen, maar het vet is van de soep. De laatste 15 km kom ik ook nog eens zonder water te zitten. Elke ronde heb ik een bidon kunnen aannemen maar de warmte en het stof zorgen voor heel dorstige omstandigheden.
Uiteindelijk kom ik helemaal kapot over de finish als 5e van mijn categorie. Ik heb zelfs het grootste deel van de koers meegedaan voor de overwinning, al was ik me hier onderweg niet van bewust. Na de finish was alles leeg dus ik heb mezelf niks te verwijten. Ik ga naar huis met een brede glimlach, een rugzak vol ervaring én een kwalificatie voor het WK op zak. Doel dubbel en dik behaald dus!
Na vandaag kan ik bevestigen dat geen enkele fiets echt comfortabel is als je maar hard genoeg over het gravel vliegt. Wat ik ook kan bevestigen, is dat de stabiliteit en de wendbaarheid van de Origine Graxx III ervoor zorgen dat deze fiets zeker wél geschikt is om wedstrijden mee te rijden. Hij is niet de lichtste fiets en niet de meest aerodynamische, maar dat maakt hij ruimschoots goed met zijn andere kwaliteiten.
Benieuwd? Lees hier onze review in aanloop naar Aachen!
