Na de Giro Donne van 2023 was Lizzy Banks, de Britse van EF Education-TIBCO-SVB, plots niet meer te zien in het vrouwenpeloton. Na maanden stilzwijgen maakte ze op haar persoonlijke website duidelijk waarom. Op 28 juli 2023 kreeg ze te horen dat ze had gezondigd tegen de dopingregels. Na een strijd van 9 maanden werd ze vrijgesproken. Al lijkt dat eerder een Pyrrusoverwinning.
Positieve test
Op haar website doet Lizzy Banks (33), zowel in 2019 als 2020 winnares van een etappe in de Giro Donne, het hele verhaal haarfijn uit de doeken. In een korte samenvatting, maar ook in een uitgebreide gedocumenteerde versie. Daarin doet ze van naaldje tot draadje de doorlopen procedure uit de doeken. Wij proberen hier de belangrijkste episodes van dat beklijvende verhaal op te sommen.
“Op 28 juli plande ik in de buurt van de Grand Colombier in Frankrijk een 1e lange training sedert de Giro, waar ik op de voorlaatste dag stevig viel”, vertelt Banks. “Die dag was het heel warm. Ik stopte op een terras om iets te drinken, checkte mijn telefoon en zag een e-mail van het Britse Antidoping Agentschap. Met de vraag om mijn e-mailadres te bevestigen omdat ze vertrouwelijke informatie wilden sturen. Een paar minuten later ontving ik een bijlage.”
“Toen ik die opende, bleek dat ik mogelijks had gezondigd tegen de dopingregels en dat ik een lange schorsing moest vrezen. Op 2 producten testte ik blijkbaar positief: op Formoterol, een product dat ik gebruik tegen mijn astma, en op Chloortalidon, een vochtafdrijver. Van dat laatste product was ik snel zeker dat dit niet in de geneesmiddelen zat die ik nam. Daags voor de test zat ik bij de tandarts. Hij had meer verdoving dan gewoonlijk moeten gebruiken, maar ook hij verzekerde me dat daarbij geen chloortalidon was gebruikt.”
Omgekeerde wereld
Daarna startte een lange zoektocht naar de mogelijke oorzaak van de contaminatie die werd gevonden. De Britse, die een schorsing van 2 jaar moest vrezen, stopte onmiddellijk met haar medicatie tegen astma en sprong nog accurater om met voeding dan ze voordien al deed. “Maar die medicatie heb ik snel weer moeten innemen, want ik werd zowel fysiek als mentaal een wrak”, aldus Banks. “De angst om iets verkeerds te doen, verlamde me zo goed als volledig.”
“Bovendien moest ik op zoek naar een speld in een hooiberg”, gaat Lizzy Banks verder. “Naar iets wat bijna 3 maanden eerder was gebeurd. Het is ook zo dat je zelf je onschuld moet bewijzen. De omgekeerde wereld, want bij criminele feiten moet de politie kunnen aantonen dat je de dader of schuldige bent. Mijn man en ik hebben al onze spaarcenten in dit dossier gestoken.”
Tijdens de samenstelling van haar verdediging botste Lizzy Banks, die medische studies afwerkte, op heel wat onlogische zaken in de antidopingregels. Op regelmatige tijdstippen confronteerde ze het Britse Antidoping Agentschap met haar bevindingen. Op een bepaald ogenblik leek het erop dat de zaak voor een rechtbank zou worden afgehandeld. Maar die rechtszaak is er niet gekomen.
Leven overhoop
“5 dagen voor de hoorzitting kreeg ik te horen dat ik geen fout had gemaakt en dat ik niet nalatig was geweest”, schrijft de Britse die op 11 april 2024 toelating kreeg om terug te keren in de sport. “Uiteraard was ik blij met dit resultaat, maar terzelfdertijd ook heel boos. Mijn man en ik hebben de procedure met de hulp van mijn en zijn ouders helemaal zelf moeten bekostigen. Het inkomenverlies door de voorlopige schorsing niet meegerekend hebben we 40.000 euro moeten ophoesten om te bewijzen dat ik onschuldig was.”
En toch blijft het Britse Antidoping Agentschap in haar besluitvorming aanhouden dat Lizzy Banks tegen de regels zondigde, maar dat ze daarvoor niet wordt gesanctioneerd. Iets wat de Britse onhebbelijk vindt. Want ze heeft kunnen bewijzen dat ze niets verkeerd had gedaan. Terugkeren naar de wielersport zal ze niet doen. Onder meer omdat ze niet nog eens hetzelfde wil meemaken.
“Deze kwestie heeft ons leven helemaal overhoop gehaald”, besluit Banks. “Gelukkig heb ik beseft dat ik moest vechten tegen dit onrecht. Ik moest zorgvuldig omspringen met de financiële middelen die we hadden. Wie geen spaarpotje heeft, kan zo’n procedure nooit tot een goed einde brengen. En het geld terugvorderen dat ik in de procedure heb gepompt, dat kan niet. Wat een zoveelste onrechtvaardigheid in de antidopingwetgeving is.”
