In het najaar van 2017 soleerde Maud Kaptheijns van de ene overwinning naar de andere, maar in de maanden en jaren erna kende de Noord-Brabantse een ferme terugval door overtraining. De grote mentale klop volgde afgelopen crossseizoen, waarin ze hersteld leek maar toch weer een optater diende te verwerken. De kentering is nu – hopelijk definitief – weer ingezet. “Het hangt van mezelf af of ik bij Pauwels Sauzen-Bingoal mag blijven.”
De afgelopen 3 maanden keerde Kaptheijns terug naar een vertrouwd concept, nadat ze na haar overstap naar Pauwels Sauzen van aanpak was veranderd. “De ploeg werkte met een volledig uitgekiende strategie, met voedingsspecialisten en trainers op alle vlakken. De trainingsaanpak, het trainen in blokken, bezorgde me veel stress. Dat ondermijnde eigenlijk mijn hele functioneren, in die zin dat ik voluit ging in die blokken en tegen het weekend helemaal leeg was. Zowel fysiek als mentaal. Ik zat over mijn limiet toen het seizoen nog moest beginnen. Laat me duidelijk zijn: die trainer leverde prima werk, maar voor mij klopte het plaatje niet.”
“Voorheen werkte ik meer op kracht en explosiviteit, wat ook mijn sterke punten waren, en zijn, als veldrijdster. Meer luisteren naar mijn gevoel ook. Ik heb nu opnieuw gemerkt dat dat beter werkt voor mij, waardoor ik automatisch ook meer vertrouwen heb in wat ik aan het doen ben. En dan werkt het ook gewoon beter. Als je constant twijfelt, dan wordt het moeilijk. Nu bepaal ik mijn eigen trainingsprogramma, maar er zijn wel wat mensen die me van nabij opvolgen, zoals ploegtrainer Tom de Kort en mijn persoonlijke krachttrainer.”
Frisheid weg
De winter van 2019-2020 begon nochtans goed voor Kaptheijns, met een zege in Eeklo. “Ik leek ijzersterk, maar ik was toen al serieus overtraind”, beseft ze. “De basis was goed, maar mijn lichaam was vermoeid. Tot aan het EK begin november ging het zoals het moest, maar door de stress die bij een kampioenschap komt kijken, was dat de druppel. Daarna kwam ik er ook niet meer bovenop en had ik een stap terug moeten zetten, 3 weken uit competitie gaan en weer opbouwen via een stage. Maar ik heb doorgezet in de hoop dat het nog goed zou komen. Achteraf gezien de verkeerde keuze.”
De 1e maanden van de crosswinter van 2017-2018 waren uitermate goed. Daarna ging het bergaf met de Bergeijkse. “Mijn explosiviteit nam af en ik herstelde niet meer. Dan kan je niet meer crossen”, zucht Kaptheijns. “De voorbije winter was een dieptepunt, iets wat ik niet verwacht had. Soms ging het nog wel goed, maar dan had ik weer materiaalpech, zoals in Meulebeke en Gieten. De mentale frisheid ging op den duur ook weg. Soms stond ik ‘s ochtends op en wilde ik alleen maar in de zetel hangen. Of ik ging de trap op en geraakte amper boven. Dan weet je dat het op is. Tot de kerstperiode 2019 slaagde ik er niet in de knop om te draaien.”
Laatste contractjaar
Als het fysiek niet meer gaat, wordt het ook mentaal zwaar. “Ik wil winnen, ik cross niet voor plaats 2 of 3”, bekent de Nederlandse. “Daarom was de voorbije winter mentaal mijn zwaarste beproeving ooit. Depressief was ik niet, maar het was niet leuk. Ik schaamde me voor de mensen die langs de kant stonden te applaudisseren voor mij, voor de mensen die hun centen investeren in de ploeg om mij te zien presteren in het veld. Dan ga je twijfelen en dan kom je in een vicieuze cirkel.”
En die wil ze nu helemaal doorbreken. “Het zit weer allemaal goed in het hoofd. Ik kan beter dan wat de mensen de voorbije maanden van mij gezien hebben. Veel kansen heb je niet in een professionele carrière, dus ik moet ze grijpen. Het is nu ook mijn laatste contractjaar (eind augustus loopt de verbintenis van Kaptheijns bij Pauwels Sauzen-Bingoal af, red). Of ik langer kan blijven, zal vooral van mezelf afhangen, denk ik. Ik ben nog helemaal niet klaar met de cross en dat wil ik komende winter helemaal bewijzen. Als ik weer kan laten zien dat ik bij de top hoor, komt de rest wel vanzelf.”
Nog niet vertrouwt met de materiaalzone van WielerVerhaal? Laat je verrassen!