Het laatste jaar lijkt het wel alsof Koning Midas ploegleider geworden is van Intermarché-Circus-Wanty. Alles wat men daar aanraakt, verandert in goud. Neem nu Rui Costa, de vergeten wereldkampioen van Firenze 2013. Al sinds het Portugees kampioenschap van coronajaar 2020 staat hij droog, maar bij zijn 1e wedstrijd in het truitje van de Belgische ploeg is het meteen raak. Voert de 36-jarige oud-strijder straks zijn laatste kunststukje op?
Regenboogbandjes
Op automatische piloot zou je er van uitgaan dat Rui Costa omwille van het pensioen van Philippe Gilbert de oudste nog actieve wereldkampioen van het peloton is. Dat is natuurlijk buiten Mark Cavendish gerekend, die in 2011 de regenboogtrui veroverde in Kopenhagen en 12 seizoenen later nog steeds in de WorldTour is terug te vinden. Voor Rui Costa is het inmiddels ook al bijna een decennium geleden dat hij zijn grote dag beleefde. Dat is zo lang dat de regenboogbandjes aan zijn truitje nodig zijn om ons aan die titel te herinneren.
Er zijn van die renners die wél alles uit hun carrière lijken gehaald te hebben en de Portugees Rui Costa is er zo eentje. Zijn motor bleek al snel te beperkt te zijn om echt mee te doen voor het podium in een Grote Ronde. Daarom verlegde hij de focus naar het behalen van ritoverwinningen en rittenkoersen van 1 week. Dat werd een groot succes, want hij won maar liefst 3 keer de Ronde van Zwitserland en schreef ook 3 etappes in de Tour op zijn naam. In Parijs-Nice (2014) en de Ronde van Romandië (2019) lukte het net niet om het eindklassement op zijn naam te schrijven.
De wereldtitel in 2013 blijft natuurlijk de grote parel op het palmares van Rui Costa. Die bewuste dag in 2013 was hij wellicht niet de allersterkste renner in de koers, maar hij ging slim om met de rivaliteit tussen landgenoten Joaquim Rodriguez en Alejandro Valverde en aan het eind onthouden de mensen alleen de winnaar.
Van winnaar tot luxeknecht
Een winnaar zou Rui Costa daarna niet al te vaak meer zijn. Hij won een jaar later als wereldkampioen nog een rit en het klassement in zijn geliefkoosde Ronde van Zwitserland, maar vervolgens bleef zijn succes beperkt tot 2 nationale titels, een rit in de Dauphiné en exotische zeges in Argentinië, Abu Dhabi en Saudi-Arabië.
De afgelopen 6 jaar kwam Rui Costa uit voor UAE Team Emirates en daar kreeg hij ook een andere rol. Waar hij destijds nog werd aangetrokken als kopman, werd hij de afgelopen seizoenen luxeknecht. Dat had natuurlijk alles te maken met de opkomst van Tadej Pogacar, het nieuwe godenkind uit Slovenië. Rui Costa was in de Tour van 2021 van goudwaarde voor zijn kopman bij diens 2e Tourzege.
Het voorbije seizoen belandde Rui Costa helemaal op de achtergrond. Nadat hij aan het begin van het seizoen nog zijn eigen kans mocht gaan in de Saudi Tour en de Ronde van Oman en 2 keer op het podium stond, werd hij daarna overal ingezet als knecht. In de Giro reed hij 3 weken lang quasi onzichtbaar rond, al leverde hij wel nuttig werk voor zijn landgenoot en kopman João Almeida, die lange tijd op een podiumplek stond. In de Tourselectie werd hij niet opgenomen, iets waar wel wat kritiek op was gezien de matige prestatie van UAE. Aan het einde van het seizoen volgden vooral opgaves.
Vraagtekens
Het was dus wel even fronsen met de wenkbrauwen toen Intermarché de voormalige wereldkampioen aantrok als allereerste Portugees ooit. Hij tekende voor 1 seizoen en haalde meteen de nieuwe kansen aan die hij bij de Belgische ploeg zou krijgen. Daarbij vergeleek hij zichzelf met Rein Taaramäe, Louis Meintjes en Alexander Kristoff, die bij de Wanty’s ook (opnieuw) hun beste niveau haalden.
Rui Costa wilde dus nog een keertje voor eigen rekening rijden, al had niemand verwacht dat hij met een klinkende overwinning aan het seizoen zou beginnen. In de Trofeo Calvia haalde hij meteen al zijn troefkaarten boven. Eerst was hij zo slim om uit een elitegroepje vol renners van Soudal-Quick.Step weg te rijden en Kobe Goossens de vlucht te laten beschermen, vervolgens was hij zo ervaren om aan het einde Siberisch koel te blijven en Louis Vervaeke te kloppen in de sprint. Eens een winnaar, altijd een winnaar.
De Portugees zou in de grotere wedstrijden renners als Biniam Girmay moeten ondersteunen, al zal hij stiekem ook nog blijven hopen op zijn eigen kans. Een 4e ritzege in de Tour zou de kers zijn op de taart zijn en voor Intermarché-Circus-Wanty zou dat meteen de allereerste ritzege zijn in La Grande Boucle. Waar 2 dromen kruisen, kan in juli iets prachtigs ontstaan.