Het WK veldrijden is volop aan de gang. Adrie van der Poel, de wereldkampioen cyclocross van 1996 en vader van de grootste uitdager van Wout van Aert, schaarde een pak medewerkers achter zich. José van Laarhoven is 1 van hen. Als projectmanager voor Team TOC moet zij er voor zorgen dat zondag niet minder dan 3.300 vips het naar hun zin hebben.
Majestueus
“Sedert 1 oktober ben ik projectmanager bij een bedrijf dat de organisatoren van dit wereldkampioenschap veldrijden ondersteunt”, verduidelijkt José van Laarhoven. “Hier in Hoogerheide wordt elk jaar de Grote Prijs Adrie van der Poel, een manche van de Wereldbeker, georganiseerd. Maar bij een WK komt veel meer kijken. Vandaar dat wij met Team TOC de Stichting Grote Prijs Adrie van der Poel ondersteunen. Tijdens de voorbereiding ben ik vooral bezig geweest met leveranciers voor dit evenement.”
Voor 1 oktober 2023 was de vrouw aan de slag bij Ironman Westfriesland. “Iets helemaal anders”, beseft José van Laarhoven. “Daar gaat het vooral om de atleten. Een WK veldrijden is in de 1e plaats een publieksevenement. Dit is mijn 1e ervaring in de wielersport en in het veldrijden. Jawel, er gaat een wereld voor mij open. Ik vind het superleuk. Toen ik op 1 oktober met mijn nieuwe werkgever hier begon ben ik eigenlijk het diep ingedoken. Maar dit is echt een meevaller.”
In de aanloop naar het WK was een en ander te doen over de balken. Wie ter plaatse is komt onder de indruk van de majestueuze viptent. “Ongeveer 140 meter lang met 2 verdiepingen waar we zondag 3300 mensen ontvangen”, gaat van Laarhoven verder. “Dat is niet niks. Begin december werd de bouw van deze viptent gestart. Want dat is een hele grote stellage. Bij de opbouw van zo’n grote tent komt heel veel kijken.”
Parkeerterreinen
In zo’n tent mag niets ontbreken. “Stromend water, toiletwagens, eten en drinken, ruimte voor de dj’s, we moeten aan heel veel denken”, benadrukt van Laarhoven. “De sponsors van dit evenement kunnen kiezen voor een unit van meer dan 50 personen op de bovenverdieping van de viptent. Een tafel van 10 personen op het gelijkvloers is een andere optie.”
Met Team TOC staat José van Laarhoven ook in voor de parkeerfaciliteiten. “Ik hoop dat dit allemaal vlekkeloos verloopt”, vertelt ze. “Want slecht weer kan voor problemen zorgen. Auto’s die niet weg kunnen van de parkeerterreinen, dat is toch iets waar we mee bezig zijn. Globaal hoop ik op een vrij rustig weekeinde. Want dat betekent dat ik niet veel brandjes moet blussen. Als ik nu alles bij elkaar zie komen, daar word ik oprecht gelukkig van. Vooraf ontmoet je iedereen in de digitale wereld, nu begroet je al die mensen in levende lijve. Dat zoveel mensen naar dit WK willen komen geeft een kick. Vooral omdat ik daar een onderdeel van ben.”
Veel veldrijders zal José van Laarhoven dit weekeinde niet zien. Behalve misschien op de talrijke televisieschermen. “Ik ken enkel de grote namen”, geeft de Nederlandse eerlijk toe. “Mathieu van der Poel en Wout Van Aert uiteraard. En Fem van Empel. Niet persoonlijk, maar haar gezicht ken ik want ze woont amper 5 km van bij mij vandaan.”
Wereldbeker MTB
Na dit WK veldrijden kan José van Laarhoven al aan een ander evenement beginnen. Van 8 tot 20 augustus is Rotterdam de eerste gaststad van de ‘European Para Championships’. Daar wordt door de toekomstige paralympiërs in 10 verschillende sporten (boogschieten, judo, badminton, taekwondo, rolstoeltennis, boccia, wielrennen, rolstoelbasket, goalball en schieten) gestreden om punten voor kwalificatie voor de Paralympics in Parijs 2024.
“Op dit WK hebben we na elke dag een debriefing, volgende week volgt een eerste algemene evaluatie en als over een maand het stof is neergedaald gaan we grondig evalueren”, verduidelijkt Van Laarhoven. “Daarna begin ik te sleutelen aan die European Para Championships. Mijn volgende ervaring in de wielersport zou een manche van de Wereldbeker mountainbike in Valkenburg moeten worden. Normaal staat die volgend jaar op de kalender, maar veel mag ik daarover niet zeggen.”
Aanvankelijk stond die Wereldbeker in Valkenburg in mei 2023 op de kalender, maar toen de UCI eind 2022 het definitieve programma wereldkundig maakte was van Nederlandse manche geen spoor meer te vinden. Wordt zonder twijfel vervolgd!