De materiaalpost van elke renner staat steeds goed bevolkt. Een lekke band of een kapotte derailleur, er zou maar eens iets gebeuren. Op de hoede zijn is dus een must voor elke mecanicien. We volgden tijdens de Bpost Bank Trofee in Essen Hans en Danny, de hoofdverantwoordelijken voor de fietsen van respectievelijk Laurens en Diether Sweeck.
De wedstrijd van de vrouwen is net gedaan. Sanne Cant heeft er weer eens een demonstratie opzitten. Gepakt en gezakt komen Hans, Danny, hoofdmecanicien Gerard en alle andere mecaniciens van Era-Murprotec – dat met de Tsjech Simunek en de Zwitser Taramarcaz nog twee crossers afvaardigt in de Noorderkempen – de materiaalpost binnen. Ze lopen de lange stilaan modderige gang door en nemen hun plaatsje achteraan in, dicht bij de afspuitmachines, een voordeel. Een kwartier voor de cross lijkt er meer volk in de materiaalpost te lopen dan langs het parcours, een ietwat licht overdreven boutade, maar toch. Zou de afgelegen locatie van Essen – waar de tijd ietwat heeft stilgestaan, waarschuwt de persverantwoordelijke ons vooraf – daar iets mee te maken hebben? In het veld lijkt wel iedereen present. Alle toppers – op Vantornout na – geven acte de presence om het spektakel te verzorgen.
Kort voor de start krijgen we nog een korte briefing. Hans legt ons uit hoe hij en Danny zich zullen opstellen bij elke doortocht. “Danny rechts voor de fiets van Diether, ik links voor die van Laurens. Laurens is namelijk linkshandig en dus kan hij de fiets beter aan de overkant aannemen.” Dat zorgt meteen ook voor een beetje meer ruimte in de post, handig. “Ze zijn trouwens met niet veel, de linkshandigen”, vult Hans aan. “Michael Vantourenhout, Kevin Pauwels en Gianni Vermeersch.” Intussen loopt de spanning op. “Er kan altijd iets mis lopen met de fietsen en dat is de grootste nachtmerrie van elke mecanicien”, vertrouwt Hans ons toe. “We hebben de fietsen vooraf goed gecheckt, proper afgespoten en natuurlijk de bandendruk aangepast aan de wensen van de crossers. Maar toch, niets is zeker.” Iets verderop is het startschot gegeven. Iedereen stelt zich op voor de eerste doortocht. De hoeveelheid slijk op het parcours valt nog mee. “Voor Sven had het best wat meer gemogen”, horen we iemand uit Nys’ entourage van ver roepen. Het tempo licht hoog, het peloton zoeft op één lint langs de rechterkant van de materiaalpost. Is de laatste weg, dan haasten de mecaniciens zich naar de linkerkant, waar de crossers een tweede keer passeren in dezelfde ronde. Dat tafereel zal zich nog 8 keer herhalen. “Alles in orde”, knikt Danny bij het passeren goedkeurend over zijn poulain Diether.
“Kou? Kennen wij niet”
Nog evenmin iets aan de hand na de tweede doortocht in ronde 1. De mannen volgen de wedstrijd intussen op het groot scherm. Niets gaat aan hun aandacht voorbij. “Maar een pintje drinken is er niet bij”, grijnst Danny met een knipoog. Na de 2e van 9 rondes schuift Diether stilaan op, tot jolijt van Danny. “Hij is pas 25e gestart en zit nu al rond plek 15. Ik hoop dat hij top 10 kan rijden, al kan ik met een 12e plaats ook nog wel leven.” Wel kiest Diether Sweeck voor een andere fiets, met een ander profiel banden. “Griffo’s”, legt de hoofdmecanicien uit. “Die bollen beter. Of die bandenkeuze een fout is die Diether gemaakt heeft? Nee hoor, het parcours verandert soms en dan moet je die beslissing durven nemen. Hij doet dat goed.” In ronde 3 vecht Laurens voor elke meter om de kopgroep van 4 met alle grote namen in te halen. Naderen lukt wel, maar Van Aert, Nys, Pauwels en Van der Poel ziet hij niet meer terug. Hans sakkert even, maar herpakt zich gauw. “Top 5 moet lukken, maar hij zal zelf het initiatief moeten nemen.” Of anders gezegd, op de jongste Vanthourenhout moet hij niet rekenen. Misschien komen Meeusen en Merlier zelfs nog wel terug? Actie is in ieder geval nog niet besteed aan Hans en Danny. Dat vinden ze best goed zo. Maar de pret blijft niet duren. In ronde 4 rijdt Laurens plat. Hans helpt Laurens weer snel op weg, maar de schade is al geschied. “Hij heeft wel een kilometer moeten lopen”, weet Gerard. “Dat kost hem zeker 10 plaatsen. Minstens, hé!” Extra aanmoedigingen zijn dan ook op zijn plaats bij de volgende passages. Laurens Sweeck is wat ontmoedigd, maar zet toch een sterke remonte in.
Intussen steekt de ijzige wind steeds meer de kop op. We bevriezen stilaan, maar Danny, een bonkige kerel met grijze piekjes (onder zijn muts), haalt de schouders op. “Koud? Waar? Wij kennen geen kou.” Intussen schuift Laurens weer op in het wiel van Taramarcaz. En ook Diether doet het niet slecht. “Hij rijdt op zijn plaats”, is Danny tevreden nadat hij een nieuwe fiets heeft aangegeven en de andere gaat proper spuiten. “Soms is het hier drummen, want er zijn valk maar zes of zeven spuiten. In een cross met veel wissels kan dat wel eens vonken geven. Dan slaat de stress toe. Maar vandaag is het kalmpjes, dat scheelt.” Na brute materiaalpech voor Van der Poel schuift Laurens nog op naar plaats 7. En daar is ook Hans tevreden mee.