Al 2 jaar lang rijdt Nathan Van Hooydonck als belofte voor het BMC Development Team. Dit jaar staat hij misschien wel voor hét jaar van de grote doorbraak. Van Hooydonck is gemotiveerd om de overstap naar de profs te maken. “Ik ben nu 4e jaars belofte dus het moet niet te lang meer duren.”
Nathan Van Hooydonck is 1 van de grootste talenten uit het Belgische peloton. In de jeugdreeksen zette hij week na week goede resultaten neer en dat ging niet onopgemerkt voorbij. In 2014 werd hij opgemerkt door Axel Merckx en die haalde hem naar zijn Amerikaans opleidingsteam Bissell Development Team. “Als laatstejaars junior moest ik kiezen naar welke ploeg ik zou gaan”, vertelt Van Hooydonck. “Er was interesse uit België, maar ik wou niet met alle goede Belgen in een team terechtkomen. Ik kwam toen goed overeen met Jasper Stuyven en die had voor de ploeg van Axel Merckx gereden. Merckx had interesse en Stuyven zei dat het echt een goede ploeg was, daarom heb ik de keuze gemaakt om naar Amerika te vertrekken.”
Liefde voor de klassiekers
Van Hooydonck koos voor het avontuur en stak in zijn eentje de plas over. Dat was niet altijd even makkelijk. “Ik was 18 jaar en vertrok helemaal alleen naar een land waar ik niemand kende. Stuyven was toen al prof geworden bij Trek. Gelukkig kon ik er slapen bij een ploegmaat, dus helemaal alleen was ik niet. Dat gezin heeft schitterend voor mij gezorgd, maar het is toch anders wanneer je ‘s avonds je verhaal tegen je moeder of vader kan doen.”
Ook het koersen viel wat tegen. De wedstrijden waren bijna altijd in de States en lagen hem niet echt. Na zijn 1e seizoen in de Verenigde Staten kwam Rik Verbrugghe naar hem met de vraag of hij niet voor het BMC Development Team kwam rijden. Van Hooydonck besliste om in te gaan op dat aanbod en zo werd hij ingelijfd door de opleidingsploeg van het grote BMC. In zijn 1e jaar bij de ploeg werd hij meteen Belgisch kampioen. Bovendien kan hij zich hier focussen op zijn lievelingskoersen, de klassiekers. “Ik ben te groot en te zwaar om een col te beklimmen”, duidt Van Hooydonck. “De kasseien en de korte klimmetjes, die doe ik wel graag.”
Die liefde voor de klassiekers zit in de familie. Zijn nonkel Edwig Van Hooydonck won 2 keer de Ronde van Vlaanderen en ook zijn vader Gino Van Hooydonck is profrenner geweest. “Dat brengt wel een bepaalde druk met zich mee”, zegt Nathan. “Het is een druk die ik mezelf opleg. Mijn nonkel is een supergoede renner geweest. Als ik nog maar de helft van zijn palmares bijeen kan fietsen, zal ik al meer dan tevreden zijn.”
Als de tijd rijp is
Dat palmares wil hij opzetten bij de profploeg van BMC. Hij hoopt nog dit jaar de overstap te maken. “Ik denk dat de overgang er dit jaar of ten laatste volgend jaar in zit”, zegt Van Hooydonck. “Ik ben nu 4e jaars belofte dus veel langer moet het niet duren. Ik zou het liefst prof worden bij BMC. Het is 1 van de beste ploegen van de wereld en ik heb er mijn opleiding gehad. Ik snap wel dat ze lang genoeg wachten om me de overstap te laten maken. Ik kan me nu nog amuseren bij de beloften en mijn koersen winnen. Ik weet ook niet of het een goed idee is om net als Jenthe Biermans als 3e jaars belofte die overstap al te maken. Als je in het voorjaar volledig à bloc moet rijden in het peloton denk ik dat je meer kwaad dan goed doet. Ik luister naar de mensen rondom mij en ik zal het samen met hen bekijken wanneer de tijd rijp is.”
Als het moment gekomen is, zal Van Hooydonck zich voor de volle 100% inzetten. “Ik weet dat ik in het begin veel zal moeten knechten, maar dat mag in het begin van je carrière geen issue zijn. Wat bijvoorbeeld een Van Avermaet al gepresteerd heeft, is magnifiek. Het zou een hele eer zijn mocht ik in zijn dienst kunnen rijden.”
Een bijdrage van Jesse Oyen, De Kasseivreters