‘This yellow jersey will stand the test of time’ liet Chris Froome optekenen na zijn 1e Tourzege in 2013. Hij verwees hiermee fijntjes naar de 7 zeges die zijn voorganger-Tourkannibaal Lance Armstrong had moeten inleveren na zijn beruchte dopingbiecht. Sindsdien zwol het geruchtencircuit rond Froome ieder jaar steeds verder aan. Zijn indrukwekkende molentje bergop, het verdachte pakketje voor Wiggins, de meticuleuze overmacht van Sky en Froome’s astmatische uitzonderingsmaatregelen zijn al jaren een doorn in het oog van alle koude Froome-minnaars en Sky-haters.
December 2017. Een bom doet het wielerpeloton en de social media exploderen. Froome heeft tijdens de Vuelta het dubbele van de toegelaten waarde Salbutamol laten optekenen, een middel tegen astma. Messen en pennen worden geslepen, de definitieve ontmaskering van de Keniaan als next big cheater lijkt nabij.
Toch moeten we een flink slag om de arm houden. Uitzonderlijke topsporters proberen neer te halen en door het slijk te laten kruipen is bon ton in de 21e eeuw. Aan de poten zagen van begaafde atleten is een fulltime dagtaak geworden van zowel onderzoeksjournalisten en sportieve commissies als de miljoenen stuurlui die via Facebook aan wal staan toe te kijken en te roepen. De prestaties van Usain Bolt staan al jaren ter discussie, Mo Farah werd al gelinkt aan doping, Fabian Cancellara is een mechanische dopingfraudeur en de hegemonie van Peter Sagan is absoluut abnormaal. Een scheet in een fles wordt al snel een stinkbom die uiteindelijk de allure krijgt van een chemische splintergranaat. Niets aan de hand bij gebrek aan bewijs, maar de schade is aanzienlijk. Dat iemand uitzonderlijk goed is in zijn sport wordt a priori niet meer aanvaard.
Doofpot
Is Froome een bedrieger? Tja… toegegeven, er zit een geurtje aan het verhaal. Eind september al was de afwijkende dopingtest bekend, maar toch wachtte men tot midden december om hierover te communiceren. Plots komen zowel de UCI als Team Sky met een verklaring, nadat enkele kranten lucht kregen van de verdachte plas. Het roept de onfrisse geur van een doofpot of achterkamerakkoord op. Het verhaal wordt des te frappanter als Froome eind november – op dat moment al 2 maanden op de hoogte van het zwaard van Damocles – verklaart dat hij in 2018 voor de dubbel Giro-Tour gaat. Van zelfvertrouwen en onschuldbesef gesproken.
Froome blijft onschuldig tot het tegendeel bewezen is. De Salbutamolwaarden die hij liet registreren zijn wetenschappelijk perfect verklaarbaar. Dat zegt niet alleen zijn ploeg Team Sky, maar ook bijvoorbeeld Guy Bruselle, longspecialist aan het UZ Gent. Eerst en vooral: Froome is gekend als astma-patiënt en hij mocht het bewuste medicament ook nemen. Dat hij zomaar een dubbele dosis medicatie zou genomen hebben bij een verergerde astma-aanval is erg onwaarschijnlijk en zelfs levensgevaarlijk onverstandig. Een verhoogde dosis daarentegen is wel mogelijk binnen de regels van de dopingwet. Punt is dat die verhoogde dosis door een samenspel van uitdroging en voeding bokkensprongen kan vertonen en dus hogere waarden laat noteren die feitelijk niet noodzakelijk wijzen op misbruik. Deze wetenschappelijke redenering zal vanzelfsprekend het basisbetoog vormen wanneer Froome zich moet verantwoorden bij de UCI.
Mijnenveld
Hoe dan ook zal het toekomstig traject van Chris Froome over een mijnenveld lopen. Mogelijk volgt er een schorsing en is zijn blazoen verbrand. Volgt er geen schorsing, dan zal hij tot het einde van zijn carrière en nog lang daarna spitsroeden moeten lopen en zich blijven verantwoorden. Zijn tochten door Frankrijk zijn nu al enkele jaren geen lachertje, met boegeroep in elke bocht en een verdwaald flesje urine in zijn nek. De massa lust de Britse gentleman niet en is zijn ‘rekenwielrennen’ beu. Deze man zal heel sterk in zijn koersschoenen moeten staan om de onophoudelijke storm van dopinggeruchten te overleven.
Fotomateriaal: ASO.