Het vloekt een beetje… een ‘jonge klassieker’. Als je klassiek bent, ben je per definitie al oud, kan je bogen op een rijk verleden en glanst het imago door jarenlang dienstbetoon. De Ronde, Roubaix, La Doyenne,… dat zijn klassiekers! En toch mengt zich een jongeling tussen het oud geweld. Een 12-jarige tussen een stel eeuwelingen. Een snotjong dat de puberteit nog niet voorbij is en al de hoogmis van het klassieke voorjaar zingt: de Strade Bianche. Een superparcours met enkel superkampioenen als winnaar. En het was weer van dat…
Gelijk hebben of krijgen is wel eens fijn.
Schreven we vorige week, na het openingsweekend: “Het gebeurt niet vaak dat de beste renners van de wedstrijd ver achter het peloton binnenlopen. Dat overkwam nochtans wel Drieste Tiesj en Kwistige Tim. Beide Lotto-favorieten straalden onnoemelijk veel kracht uit bij hun onophoudelijke aanvallen. Wellens imponeerde op de Berendries, Benoot reed het pak aan flarden op de Valkenberg, maar uiteindelijk deed de natuur haar werk: de snijdende wind en de eindigheid van het menselijke krachtenarsenaal deden hen in de anonimiteit waaien. Jammer, maar het lijkt er sterk op dat de Lotto-balletjes dit voorjaar wel goed zullen vallen voor een klassieke jackpot.”
Een week verder, en knal… Benoot reed en reet de boel aan flarden. En deze keer peddelde hij wel verstandig naar de aankomst. Liet eerst Bardet en Van Aert hun bord leeg eten en sloeg dan onweerstaanbaar toe. Hij reeg 4 Valkenbergen aan elkaar en liep als sterkste van het lot binnen. Grote meneer die dit seizoen nog groter zal worden. Eerst in het voorjaar, maar Tiesj is ook niet viesj van een grote of kleine rittenweek. Hij doet steeds meer denken aan Geraint Thomas. Een slepende tred… maar ongelooflijk hard trappen, of het wegdek nu hobbelt, heuvelt of klimt.
Jawadde!
Schreven we op op 27 februari 2017. “Van Aart heeft alles om Sagan en Van Avermaet het vuur aan de schenen te leggen.” We zijn nauwelijks een jaar verder en Van Aert heeft al 2 keer erg hoge ogen gegooid op de koersfiets. In de Omloop streed hij vooraan, maar toen heette het nog dat buiten Van Avermaet de absolute wereldtop ontbrak. Ok, dat argument kan na de Strade Bianche definitief van tafel. Waren aanwezig: Van Avermaet, Sagan, Valverde, Kwiatkowski, Bardet,… om er maar enkele te noemen. Wie reed van die mannen weg? Juist, het Lilse multitalent. In zijn eerste seizoen als wegrenner…. Jawadde.
Betekent dit dat hij ook zal uitblinken in Parijs-Roubaix, de reden waarom hij nog een hele vastenperiode aan zijn copieuze crossseizoen breit? Allerminst. De kans is groot dat Van Aert tegen de Ronde en Roubaix al lang over zijn hoogtepunt is en geen rol van betekenis speelt. Dat zou zelfs niet meer dan normaal zijn. Van Aert zit in de afbouw van conditionele piek, de wegrenners zitten in de opbouw. Dat neemt niet weg dat Van Aerts wegtesten nu al geslaagd zijn, wat er ook nog volgt. Als hij de komende seizoenen zijn voorbereiding helemaal kan afstemmen op het voorjaar, is er een nieuwe Vlaamse classicus in de maak. Iemand die Van Aard een flandrien is…
Fotomateriaal: LaPresse – Ferrari / Paolone.