Valkenburg was begin februari nog een maatje te klein voor haar, maar intussen liggen de ambities van Evie Richards bij de Olympische Spelen van Tokio 2020, waar ze goud wil veroveren in het mountainbiken. Dat ze daar met haar ogen dicht zal zegevieren, zoals in het veldrijden, lijkt echter geen uitgemaakte zaak.
De Britse had in 2017 de wereldbekermanche van Albstadt gewonnen en trok dan ook nu met hoge verwachtingen naar het Zuid-Duitse middelgebergte Schwäbische Alb. Daar keek ze zondagochtend voornamelijk de Zwitserse wereldkampioene mountainbike Sina Frei in de ogen, die net als Richards 3e jaars belofte is. Frei is geen doetje; ze meet slechts 151 cm maar heeft enorm veel power. Dat de bikester uit de regio Zürich als 2e jaars Europees én wereldkampioene werd, zegt veel, en dus is het voor Richards geen schande te verliezen van haar.
Ze heeft er ook geen moeite mee. “Ik was wel met bepaalde verwachtingen naar hier gekomen, met name om podium te rijden”, zegt ze wanneer ze haar zilveren medaille is gaan afhalen. “Maar met deze weersomstandigheden (het MTB-parcours in Albstadt was enorm slijkerig en gespekt met gevaarlijke afdalingen, red) weet je maar nooit. Dus ik ben zeker niet ontevreden met het resultaat. Ik denk dat ik de wedstrijd vooral verloren heb bij het klimmen. Ik was wel goed, maar Sina was gewoon sneller.”
Het lijkt wel of we hier over een 2-strijd spreken en dat was het ook. Nadat Richards was binnengekomen, moesten we meer dan 3 minuten wachten op de volgende podiumlaureate. “Met nog 1 ronde te gaan had ik net iets meer dan een halve minuut achter op Sina”, vervolgt Richards. “In de laatste ronde heb ik nog een seconde of 10 kunnen goedmaken, maar het kalf was eigenlijk al verdronken.” Ze kan er hartelijk om lachen. Of dit belangrijker is dan haar WK-titel in Valkenburg? “Tuurlijk”, windt ze er geen doekjes om. “Mijn focus ligt op de Olympische Spelen.” Vraag is: wie zal haar daar tegenhouden? (Lees hier) Sina Frei? Kan dus best!