Eigenlijk lijkt Chris Froome best een aardige vent te zijn. Hij geeft uitgebreide interviews, is lief voor zijn concurrenten en heeft een groot hart voor de sport. Het waren niet de mooiste weken uit zijn carrière, hopelijk is deze Tour het eindpunt van alle aversie tegen zijn persoon. Dat heeft hij nooit verdiend.
De absolute dieptepunten waren natuurlijk de slag op Alpe d’Huez, supporters die spuwden en urine over hem kapten en de agent die hem van z’n fiets haalde enkele minuten nadat hij de Tour verloren had. Wellicht vond Froome het nog erger dat hij dagelijks van alle kanten voortdurend werd uitgefloten en uitgejouwd. Niet alleen hij, maar ook zijn ploegmaten waren duidelijk kop van jut.
Charmeoffensief
Uiteraard is de salbutamolzaak de reden van de aversie, maar veel tegenstanders bouwden de haat ook de vorige jaren al op. Deze zaak was gewoon katalysator om het ongenoegen te uiten. Froome had door zijn onnatuurlijke stijl, berekend rijden en saai voorkomen al langer de fans tegen zich. Dat hij ook nog eens een Franse Tourzege in de weg stond en juist voor de rijkste ploeg aller tijden rijdt, helpt ook niet.
Wat we de laatste weken zagen, leek erg op een charmeoffensief. Ontspannen zat Froome in de Avondetappe en Vive le Vélo, hij deelde vuistjes uit en maakte grapjes. Geen slecht woord over Thomas, erg veel respect voor Dumoulin en zijn andere concurrenten…. Eerder dit jaar had Froome in de Giro ook al uitgepakt met een waanzinnige solo waarop zelfs de Fransen reageerden met ‘chapeau’.
Zo’n verschrikking is de Keniaanse Brit dus niet. Wellicht zien we Froome nu een hele tijd niet. Hij wordt opnieuw vader en weet nog niet of hij in de Vuelta zijn titel zal verdedigen. Tijd voor alle haters om te bezinnen en tot rust te komen. De 4-voudige Tourwinnaar zal ook de komende jaren op recordjacht gaan in de Tour. Je moet niet supporteren, maar hij verdient wel het nodige respect.