Van Aert en Van der Poel zijn een trede te hoog gegrepen voor Kevin Pauwels, maar de beloftenwereldkampioen van 2004 wil dit seizoen opnieuw meespelen voor een podiumplaats. Dat lukte hem de voorbije winter niet en dat zit hem toch nog dwars. In Geraardsbergen liet hij zien niet zo slecht te zijn, met een 5e plaats.
Verscheen deze week in nieuwsmedia niet dat Kevin Pauwels misschien zou stoppen na komend veldritseizoen? “Als zou blijken dat ik er echt niks meer van zou bakken, dan moet ik die keuze misschien maken”, geeft de 34-jarige Kempenaar aan de vooravond van zijn 13e seizoen bij de profs wel eerlijk toe. “Maar eigenlijk was ik niet zo gelukkig met die quote, want met zoveel woorden heb ik niet gezegd dat ik zal stoppen. Mijn hoofd staat daar nog helemáál niet naar. Integendeel, ik wil tonen dat ik beter ben dan de voorbije 2 à 3 jaar.”
Veel sleet zit er nog niet op, beweert hij. “Ik kan nog altijd het tempo aan op training en hou het nog steeds redelijk lang aan. De cijfers tonen ook aan dat ik nog niet te veel onder de waarden zit van tijdens mijn beste jaren. In de praktijk zag ik dat deze zomer ook vertaald toen ik de 2e etappe won in de Ronde van Luik, waar ik het in een sprint op de slothelling afmaakte. Mijn zomer is zeker goed geweest.”
“Ik focus echt nog wel op de cross.” Pauwels kan het niet genoeg benadrukken. “Ik zou zelfs niet weten wat ik zou moeten gaan beginnen zonder cross. Een zwart gat? Goh, ja. Misschien wel, maar ik heb daar nog echt niet bij stilgestaan. Laat me nu maar bezig zijn met mijn job, want ik doe het nog altijd graag. En ik geloof er in dat ik nog voor dat podium kan meedoen. Zo strijdvaardig ben ik nog wel.”
2011-2012
Het grootste en wellicht ook beste deel van zijn carrière ligt achter de rug. “In het seizoen 2011-2012 won ik zowel de GvA Trofee als de Wereldbeker en dat samen blijft het hoogtepunt in mijn loopbaan”, zegt hij. “Dat ik bij de elite nooit wereldkampioen ben geworden is wel een hiaat op mijn palmares. Het lukte wel bij de juniores en de beloften, dus had ik dat graag ook bij de elites verwezenlijkt. Ik lig er niet wakker van, maar het doet soms wel eens pijn als ik daaraan denk.”
Graag had ik ook eens Belgisch kampioen geworden in het veld, dat is ook iets waar ik niet in ben geslaagd. Alleen in het mountainbiken s dat gelukt, en dat is een beetje jammer. Langs de andere kant denk ik nog wel eens met plezier terug aan die mooie jaren dat ik heel goed presteerde. Mijn carrière is toch verre van mislukt geweest. En dat ik nu moeite heb om podium te rijden, daar kan ik uiteindelijk niet veranderen door erover te piekeren. Daarom pak ik de rest van mijn carrière zoals ze komt.”