Hij waande zich even Sagan en kwam met een wheelie over de meet. Felipe Orts was werkelijk uitzinnig van vreugde toen hij in 2017 het zilver veroverde op het WK voor beloften. 21 jaar was het geleden dat Spanje nog eens op het podium van een wereldkampioenschap had gestaan. Dit weekend bleef de 23-jarige Spanjaard netjes bij het groepje dat streed voor de 4e plaats. Zou het kunnen, een Spanjaard die zich in Vlaamse velden vuil wil komen maken?
Orts is afkomstig uit La Vila Joiosa, een dorpje in Alicante dat niet ver van Benidorm ligt. Dat is opvallend: het veldrijden heeft in Spanje zeker enige bekendheid, maar dat geldt vooral in het Baskenland. Het was daar ook dat Igorre (lees hier meer) vroeger jaarlijks de wereldbeker ontving. Een unieke cross in de Spaanse blubber, waar de lokale steenslag vaak voor spektakel zorgde. Volgens de legende trok de verbrande klimgeit Iban Mayo er ooit zijn 1e lusjes. Voormalig Belgisch kampioen Marc Janssens leidde er zelfs een tijdje Baskische talenten op. Helaas kreeg de cross van Igorre niet voldoende geld meer bij elkaar en verdween de wedstrijd op de internationale kalender.
Toch worden in de regio nog steeds quasi elk weekend wedstrijden georganiseerd. Vincent Baestaens en Wietse Bosmans wisten er vorig jaar zelfs het zegegebaar te maken. Uit het Spaanse circuit komt nu dus Felipe Orts naar boven. Niet voor het eerst, want bij de jeugd was hij een vaste klant in de top 10 van de wedstrijden. Dankzij hem slaagde Spanje er eindelijk nog eens in om een internationale medaille te behalen. De enige 3 andere medailles werden telkens bij de junioren gescoord. Voor de freaks onder ons: Vijande in 1979 (goud), Muika in 1980 (zilver) en Lejarreta in 1996 (zilver).
Krachtsmens
Orts is een krachtmens met een grote motor en een klein verzet. Hij is op zijn best wanneer het droog blijft en op en neer gaat. Ook op de weg kan hij goed mee, zo werd hij dit jaar 11e in het Spaans kampioenschap voor beloften op de weg en 6e in de tijdrit. Je ziet Orts dit jaar in het truitje van Ginestar-Delikia. Dat is het 1e professioneel veldritteam uit Spanje. “We love mud”, staat er op de website te lezen. Ook Ismael Esteban, de Spaanse kampioen, komt uit voor de ploeg die in Wereldbekermanches op top 20 mikt. Vorig jaar werd Orts ook 20e op het WK, dus de inspanningen van de ploeg werpen zeker hun vruchten af.
Orts sprak na zijn prestatie in Bern zondag met Cyclo21 en vertelde dat de wedstrijd perfect verliep. Dit jaar wou hij eens in de top 10 eindigen, maar dat dat zo snel zou gebeuren, had hij niet verwacht. De bondscoach Pascual Momparler betreurt dan weer dat Orts vooral nationaal wordt uitgespeeld en zich niet veel zal meten met de Belgen. ‘Internationalisering’ is al decennialang het codewoord in het veld, zoals ‘anticiperen’ dat is in het Vlaamse voorjaar.
Het ene jaar ligt de toekomst in de Verenigde Staten, het andere jaar moet het komen van de Britten. Ooit leek Taramarcaz Zwitserland op de kaart te zetten, vandaag is die al op pensioen. De Britten met Pidcock lonken naar de weg, ook Fransman Venturini koestert die droom en uit het Oostblok komt maar weinig talent bovendrijven. Dus anno 2018 kijken we vol verlangen naar Michael Boros, Gioele Bertolini – 6e op het WK – en Felipe Orts. En dan is zo’n 8e plaats in de Wereldbeker zeker leuk meegenomen.