Na 3 seizoenen bij Team 3M mocht Emiel Vermeulen uit Koolskamp zich eind 2016 opmaken voor een profcarrière. Helaas lijkt dat mooie liedje intussen te eindigen met een sisser. Zijn contract bij de Franse ploeg Roubaix-Lille-Métropole wordt niet verlengd en een nieuwe ploeg vinden lijkt in dit stadium geen vanzelfsprekendheid. Vermeulen bijt zich vast in een laatste strohalm, maar is wel zo slim om een Plan B achter de hand te hebben.
Begin maart had je een valpartij, heeft dat meegespeeld in je mindere voorjaar?
Emiel Vermeulen: “Zeker en vast. Ik was goed aan het jaar begonnen met een 5e plaats in de 2e rit van de Ster van Bessèges. Ik had het gevoel dat ik de conditie van eind 2017 meteen vast had en ging ervan uit dat ik daar op kon voortbouwen. Door die valpartij ben ik echter een 2-tal maanden verloren. Ik zat behoorlijk snel terug in competitie, maar mijn lichaam had toch meer afgezien dan ik verwacht had. De echt goeie resultaten bleven ook uit tot eind mei. Ook nu moet ik nog elke 3 weken terug naar de afdeling Orthodontie in het UZ omdat mijn tanden nog altijd niet volledig hersteld zijn. Eigenlijk mag je stellen dat ik gans het seizoen last gehad heb van die valpartij.”
Je najaar was een stuk beter.
Emiel Vermeulen: “Ik heb me goed kunnen voorbereiden op het najaar en de wedstrijden lagen me ook veel beter. De parcoursen van de wedstrijden in België zijn me meer op het lijf geschreven dan die in Frankrijk. In de zomermaanden heb ik nog een bacteriële darminfectie gehad waardoor ik het gevoel had dat ik wat bleef aanmodderen. Pas een 2-tal weken voor de ‘septemberperiode’ was ik daar helemaal van af, waarna ik me nog goed heb kunnen voorbereiden op die wedstrijden.”
Welke prestaties springen er voor jezelf uit?
Emiel Vermeulen: “Toch wel mijn 4e plaats in het Kampioenschap van Vlaanderen in Koolskamp. Voor eigen volk, na al die miserie van het afgelopen jaar en na een valpartij op minder dan 20 km van de meet, was het zalig om mee te kunnen sprinten voor het podium.”
Je contract bij Roubaix-Lille-Métropole loopt af. Eerst leek het erop dat je kon blijven, daarna weer niet. Hoe zit dat nu?
Emiel Vermeulen: “Ik heb geen contract voor volgend seizoen. Ik bekijk nog enkele pistes, maar voorlopig ziet het er naar uit dat ik in 2019 niet zal koersen.”
In welke mate vreet deze situatie aan je?
Emiel Vermeulen: “Het is natuurlijk een zeer vervelende situatie omdat ik niet weet waar mijn toekomst zal liggen. Ik ben ondertussen toch herbegonnen met trainen omdat ik nog altijd hoop op een profcontract, maar binnen dit en een week zal ik een beslissing nemen of ik deze hoop werkelijk nog mag koesteren of niet.”
Heb je al een plan B voor mocht je geen prof kunnen blijven?
Emiel Vermeulen: “Ik ga mijn universitaire studies afwerken en ondertussen al deeltijds beginnen als coach. Ik heb al mijn bachelor diploma en mijn trainer B. Ook mijn masterproef heb ik al gedaan. Ik moet nog enkele vakken afwerken en dan zou ik als Trainer A wielrennen aan de slag kunnen. Ik heb al contact met een trainings-en coachingscentrum dat geïnteresseerd is in iemand met mijn achtergrond en ervaring. Dat lijkt voor mij dan ook de meest logische piste om te volgen als plan B.”
Je wilt op je 25e natuurlijk liever niet stoppen. Aan wat voel je dat je nog veel progressiemarge hebt?
Emiel Vermeulen: “Ik zie dat in mijn uitslagen en in mijn testresultaten. Ik probeer elk jaar betere uitslagen te rijden en zat de voorbije 2 jaar al enkele keren dicht bij mijn 1e profoverwinning. Ook mijn coach, Tim Declercq, gelooft dat ik zeker nog niet mijn plafond bereikt heb. Mijn waardes waren dit jaar beter dan vorig jaar, maar jammer genoeg is het er door blessures en ziektes niet vaak genoeg kunnen uitkomen. Ook hij vind dat ik beter tot mijn recht zou komen in een Vlaamse of Belgische ploeg. Daarom hoop ik om volgend jaar toch nog te kunnen blijven koersen bij een ploeg om aan te tonen dat het niet alleen de cijfertjes zijn die progressie maken, maar dat ik effectief mee doe voor de overwinning in UCI 1.1-wedstrijden. Ik zat er al enkele keren niet ver van en ben ervan overtuigd dat ik in 2019 nog verdere stappen kan zetten om die doelstelling te realiseren. Ik ben dus nog altijd zeer gemotiveerd, maar kan enkel maar hopen dat ik nog ergens een kans krijg om te tonen wat ik in mijn mars heb.”
