Diederick Schelfhout uit Erembodegem droomde er als jonge gast van om profwielrenner te worden, maar op een dag sloeg het noodlot toe. Een lange lijdensweg maakte plaats voor herwonnen spirit en een ongekend doorzettingsvermogen. Al een aantal jaren laat Schelfhout zich geregeld opmerken als paracyclist, ook op internationaal niveau. Na 4 jaar steun van Patrick Lefevere en het QuickStep-team slaat hij nu een nieuwe weg in. Doel: deelname aan de Paralympische Spelen van 2020 in Tokio.
Schelfhout doet zijn verhaal. “Ik botste met mijn motor op een auto. Ik zat er nog op toen hij ontplofte. Ik schoof over de harde beton en kwam samen met de motor tegen een geparkeerde auto terecht, die vervolgens ook ontplofte. Ik heb 10 weken in coma gelegen en 6 weken in het brandwondencentrum. Mijn lichaam was voor 85% verbrand en 66% was 3e en 4e graads. De revalidatie startte met 6 weken residentiële en later 1,5 jaar ambulante revalidatie in het UZ van Gent. In die tijd onderging ik 62 operaties waarbij ik soms tot 15kg gewicht moest bijkomen voor de nodige huidtransplantaties. Het is eigenlijk een wonder dat ik nog over al mijn ledematen beschik.”
Maar stilzitten is niets voor Schelfhout. Hij begon te trainen als een bezetene. “Met de handbike, om mijn arm te stimuleren. 100m ver ging mijn eerste tochtje, met een vrouwenfiets. Een maand later zat ik al op een koersfiets. Toen ik over paracycling hoorde, begon ik weer te dromen van competitie. Maar ik moest dan wel wat kilo’s kwijt, want ik woog 113 kg. 4 maanden later was ik 39 kg lichter. Sinds 2012 ben ik paracyclist in de klasse C3. Mijn beperkingen zijn: verminderde kracht in linkerbeen en -arm, quadricepsruptuur en een kapotte linkerknie. En ik mis ook een vingerkootje.”
Valide milieu
Zowat 4 jaar geleden liep Diederick Schelfhout Patrick Lefevere tegen op de fietsbeurs op Velofollies. “Ik dacht bij mezelf: ik pak hier mijn kans en spreek hem aan”, kijkt Schelfhout terug op het begin van wat een mooi verhaal zou worden voor hem. “Het werd een kort en krachtig gesprek. Zoals afgesproken stuurde ik hem een mail met mijn verhaal. Wat later kreeg ik een telefoontje van Patrick met het goede nieuws dat hij wel interesse had om samen iets te doen. Hij vroeg wat mijn fiets- en kledijmaten waren, ik moest alles doorgeven. Een aantal dagen later kreeg ik al het bericht dat mijn materiaal klaarstond en ik alles kon komen afhalen in de service course. Daar kreeg ik een leuke verwelkoming en maakte ik kennis met de staf van de ploeg. Ook zorgde Patrick ervoor dat ik mee kon op de stages om het seizoen in alle rust te kunnen voorbereiden. Zo kreeg ik ondersteuning van de ploeg en ben ik dus lid geworden van de QuickStep-familie. Patrick heeft me heel hard geholpen en daar ben ik hem ook eeuwig dankbaar voor.”
Het voorbije seizoen zette Schelfhout zijn landgenoot Kris Bosmans op weg naar de wereldtitel. “Ik voelde me beresterk en had goede benen, maar het was een moeilijk parcours om een gat te slaan”, blikt hij terug. “De klim lag immers ver weg van de meet. In de slotfase was er een ultieme aanval van de Rus Obydennov. Ik kon kiezen om de benen stil te houden en de Rus te laten gaan. Maar het zou zonde zijn om de trui niet naar ons land te laten komen. Toen heb ik deels mijn eigen trots opzij gezet, met de kans dat mijn krachten te vroeg waren opgesoupeerd. Ik heb me vol ingezet om het gat toe te rijden en zo is Kris in de goede positie voor de sprint gekomen. Zo was er op zijn minst een Belg wereldkampioen.”
Transfer
Voor aankomend seizoen stapt Schelfhout over naar Home Solution-Soenens. “Een stap in mijn carrière die ik moest nemen om sterker en beter te worden. Door deze transfer kan ik meer wedstrijden rijden in het valide milieu. Ideaal voor mijn voorbereiding op de Spelen in Tokio. Bij QuickStep was dat niet zo makkelijk. Na mijn gesprek met Bart Roosen van Home Solution-Soenens had ik een goed gevoel en vertrouwen in de ploeg. We zijn onlangs al op teambuilding geweest met de ploeg. Je voelt hier de teamgeest en het familiale karakter. Natuurlijk kan ik zelf ook nog veel leren van de ploegleiders. Mannen als Kevin Hulsmans hebben pakken ervaring.”
Momenteel richt de Oost-Vlaming zich op het WK piste in Apeldoorn, komend voorjaar. “Voor mij is dat een belangrijke seizoensdoel, zeker na 2 keer zilver te hebben behaald op het WK in Rio, in de kilometer en in de achtervolging. Ik wil me in Apeldoorn dan ook al kwalificeren voor Tokio. Het is de bedoeling dat ik daar start op meerdere nummers, namelijk de kilometer, achtervolging, scratch en teamsprint. De verwachting is dat ik kan evenaren wat ik al gedaan heb in het verleden. De internationale wereldtop staat er aan de start, dus dat wordt een goeie waardemeter.”