Hij was beroepsrenner tussen 1970 en 1986 en reed een fantastische carrière bijeen. Het wielervuur is echter nooit volledig gedoofd bij Willy Teirlinck. Hij koerste lang zelf door na zijn profloopbaan en was ook ploegleider. Nu de leeftijdsreglementen veranderd zijn, maakt hij op zijn 70e een comeback bij S-Bikes Bodhi Cycling.
Teirlinck bleef na zijn actieve carrière gepassioneerd door de wielersport. “Tot voor een paar jaar was ik ploegleider op continentaal niveau en ik ben zelf ook heel lang wedstrijden blijven rijden”, zegt hij. “Ik ben ook altijd een beetje de begeleider geweest van Jérôme Baugnies, en zo is de vraag van hem gekomen of ik mij wilde engageren om de jonge garde bij S-Bikes Bodhi Cycling Team te begeleiden. Met Kevin Van Impe hebben we iemand die de stiel kent en daarnaast moeten we het vooral hebben van jong talent. Ik denk dat we een koers of 10 moeten kunnen winnen, dan zou ik een tevreden man zijn.”
Stan Ockers
Teirlinck herinnert zich nog levendig hoe hij in de wielersport verzeild is geraakt. “Ik was 7 jaar en werd op de schoolbanken betrapt met krantenknipsels van Stan Ockers, die in 1956 overleden is. De wielermicrobe heeft me nadien nooit meer losgelaten. Eind 1962 ben ik zelf beginnen koersen, en pas in 1986 ben ik gestopt als prof.”
Eén van zijn hoogtepunten in een carrière met 95 profoverwinningen blijft voor Teirlinck zijn Belgische titel van 1975 in Mettet. “Ik klopte er Merckx, De Vlaeminck en Godefroot. Ook Verbeeck zat in de kopgroep. Ik ben altijd een beetje specialist geweest in het BK, werd ook 2e, 3e en 5e. 5 à 6 weken voor zo’n kampioenschap kon ik enorm gaan toeleven naar die koers. Die weken trainde ik voor en na de koers een stuk bij, tot vaak 300 km.”
Geel in België
Op zijn 23e won Teirlinck 3 ritten in de Tour de France. “Op die jeugdige leeftijd, dat was magnifiek”, beseft hij. “Ik won in 1972 onder meer de laatste rit, en het jaar nadien won ik de 1e rit tussen Scheveningen en Rotterdam. Door een goede uitslag in de proloog kon ik vervolgens België binnenrijden in de gele trui, onvergetelijk.”
Een grote voorjaarsklassieker heeft Teirlinck als echte Vlaming niet op zijn palmares. “In Parijs-Roubaix werd ik eens 2e, 4e en 6e. In Vlaanderen was 6e mijn beste resultaat. In Gent-Wevelgem en Parijs-Brussel bleef ik op een 5e plaats steken. Dat is wel jammer, maar langs de andere kant focuste ik nooit op het voorjaar. Ik werd pas goed vanaf mei, dus die resultaten in het voorjaar waren gezien de vorm eigenlijk nog niet zo slecht.” (lacht)