Weinig renners of rensters met zo’n druk bestaan als Nele Armée. De 30-jarige Leuvense, de zus van profrenner Sander Armée van Lotto Soudal, kolt net als hara broer uit het skeeleren. Ze heeft een fulltime baan en heeft met haar partner ook 2 kindjes. Toch wil ze dit seizoen in de kleuren van Illi Bikes haar wielercarrière nieuw leven inblazen.
Nele Armée: “3 seizoenen geleden reed ik al een seizoen bij Isorex. De ploeg leerde ik kennen via de overburen van mijn ouders. Het kriebelde weer en ik reed redelijk vlot op training, alleen en met andere fietsvrienden. Ik heb van kindsbeen af sport en competitie gedaan en ik merk dat ik het ook gewoon leuk vind om me te meten. Als de microbe je ooit gebeten heeft, blijft dat in je systeem zitten, denk ik. Op zich reed ik vaak vlot mee tijdens de wedstrijd, maar ik kwam nooit echt in het ritme.”
“Ik werk sinds 2010 als politie inspecteur in Brussel. Door de terroristische aanslagen werd ik vaak extra opgeroepen om lange dagen te werken en moest ik regelmatig wedstrijden annuleren. Dat seizoen was dus vrij snel ten dode opgeschreven voor mij. Niet alleen trainen maar ook rust is uitermate belangrijk. Ik had dat jaar geen tijd voor beide.”
Politiekampioenschappen
Nele Armée: “De rust herstelde zich weer op het werk. Sinds 2 jaar werk ik ook bij de fietsbrigade in Brussel. Ik fiets meermaals per week met mijn collega Steve naar het werk. Toch al gauw een 90 km per dag. In 2018 deed ik voor het eerst mee aan alle nationale politiekampioenschappen – veldrijden, mtb en weg – waar ik ook won. In september 2018 werd het Europees politiekampioenschap gehouden in Herentals. Ik wou daar heel graag starten en daar ook iets betekenen, dus voerde ik de trainingen op. Het EK viel goed mee. Ik vond het fantastisch om terug te koersen, deel uit te maken van onze nationale ploeg en het hele sfeertje daarrond. Ik deed het met een 17e plaats op de tijdrit – met mijn gewone fiets wegens gebrek aan tijdritfiets – en een 13e plaats in de wegrit ook zeker niet slecht.”
“Dat smaakte naar meer en ik vernam dat een volgend Europees politiekampioenschap doorgaat in 2020 in Zwitserland. Onmiddellijk een extra motivatie om de training weer wat serieuzer op te pakken en daar naar toe te werken. Daarom ook mijn ambitie om weer te koersen in wedstrijdverband.”
Sofie Goos
Nele Armée: “Ook al is het wat gissen naar het niveau dat ik zal halen, ik ben het uit mijn sportieve verleden gewend om in een professionele omkadering te vertoeven. Ik ben dan ook graag omringd met mensen die er echt voor gaan en bereidt zijn er alles uit te halen, voor zichzelf en voor de ploeg. Van Ken Ilegems, onze ploegleider, hoorde ik alleen maar positieve feedback. Mijn broer Sander (de profrenner van Lotto Soudal, red) heeft bij Topsport Vlaanderen nog samengewerkt met de vader van Ken, Etienne Ilegems. Over hem ook niets dan lof. Dat gaf vertrouwen en zin om met deze mensen te kunnen samenwerken.”
“Hun mannenploeg is al jaren een mooi project, dus toen ik vernam dat ze gingen starten met een vrouwenploeg wekte dat mijn interesse. De namen die stelselmatig vielen, wakkerden die interesse alleen maar verder aan. Tiana Troch ken ik uit mijn skeelerverleden. Ditte Lenseclaes is een regiogenoot en een jong talent. We hebben dezelfde trainer, Ronny Huyvaert, dus dat is leuk. Gilke Croket haar naam is natuurlijk niet weg te denken van de piste. De ploeg werd ook vrij snel gelinkt aan Amici Di Bici, de fietswinkel van Sofie Goos en haar vriend Jef.”
“Zekerheid van topmateriaal en service was daarmee ook al eenn feit. Ik kon natuurlijk geen palmares voorleggen op de fiets, en al zeker niets recent. In het verleden werd ik wel al meermaals Belgisch kampioene, 16 keer Europees kampioene en een keer vicewereldkampioene skeeleren. Fysieke capaciteiten uit het verleden spraken vermoedelijk in mijn voordeel, want ik kreeg vertrouwen van de ploeg en bemachtigde een plekje. Het is een nieuw project en ik ga graag nieuwe uitdagingen aan. Een ploeg op mijn lijf geschreven dus.”
2 kindjes
Nele Armée: “Gisteren/donderdag, 7 maart, was het een jaar geleden dat mijn dochter Pippa geboren werd. Er loopt ook al een sportieve jongen van 10 rond bij ons thuis. Die wil trouwens ook wielrenner worden. Samen met mijn vriendin Hanne hebben we dus een actief gezinnetje te runnen. Naast twee fulltime banen. Ik bleef gespaard van blessures en zware ziektes maar werd natuurlijk af en toe gebeld door de ongemakken die onze dochter van de crèche mee naar huis bracht.”
“De verhouding tussen rust en training is niet altijd even gemakkelijk te vinden. Mijn dochter is fantastisch maar vraagt natuurlijk veel aandacht en zorg. Haar ritme is grotendeels ons ritme. Maar ik heb het gevoel dat ik mijn trainingen van Ronny grotendeels goed heb kunnen uitvoeren. Het is gepland dat ik de eerste wedstrijdperiode nodig zal hebben om in het ritme te komen en die extra explosiviteit en snelheid in de benen te krijgen. De basis moet er zijn. En dat voel ik ook wel.”
Kwaliteit
Nele Armée: “Ik voel wel aan dat ik nog heel wat marge heb. Echt veel kwaliteitstrainingen stonden nog niet op mijn programma. Die komen er nu aan, samen met de wedstrijden. Dat gaat me nog sterker maken. Het is ook weer wennen aan het peloton. Koersinzicht heb ik vanuit het skeeleren, waar hetzelfde spelletje gespeeld werd. Dat moet ik omzetten op de fiets.”
“Het niveau van het vrouwenwielrennen is wel echt hoog. Dat is mooi om zien. Het is ook leuk om op zo’n hoog niveau te kunnen rijden. Ik ben natuurlijk wel realistisch. Mijn trainingen zijn niet zo intensief en prioritair als in het verleden. Daar ging ik in het skeeleren elke wedstrijd voor de winst, of het nu een BK, EK, WK of een andere wedstrijd was.”
Andere prioriteiten
Nele Armée: “Nu heb ik andere prioriteiten: mijn gezin en mijn werk. Maar als ik ergens aan begin, wil ik dat ook goed doen, dus ik tracht mezelf wel telkens te verbeteren en daar in de mate van het mogelijke ook alles aan te doen. Daarnaast wil ik ook zeker alles in het werk stellen om mijn teamgenoten aan een zo goed mogelijk resultaat te helpen. We zijn een leuke groep en gunnen het elkaar absoluut. Ik ben de oudste van de bende en denk ook wel dat ik mijn steentje kan bijdragen.”
“Mijn ambities zijn vrij duidelijk, ik wil zelf tevreden kunnen zijn na een wedstrijd. En ik durf wel eens streng zijn voor mezelf. In UCI 1.1-wedstrijden is het een doel om uit te rijden. In de kleine wedstrijden hoop ik mee te kunnen koersen. Als ik zelf niet over de goede benen beschik, wil ik ook echt van de fiets stappen met het gevoel dat ik van waarde was voor teamgenoten. Meerijden om de hoop te vergroten is nooit mijn ambitie geweest.”