Het werd sportief gezien niet het Waals voorjaar waar de 26-jarige Veronika Kormos (Health Mate Ladies Team) vooraf voor had getekend. Maar veel erger is dat ze in haar thuisland Hongarije aan de kant werd geschoven door de bondscoach – en dat ondanks vooraf gemaakte afspraken over haar programma. Van diezelfde persoon kreeg ze vorig jaar ook al een paar ongewenste privé-vragen. Een monoloog.
Veronika Kormos: “Na Luik-Bastenaken-Luik trok ik meteen naar Hongarije omdat ik voor de nationale ploeg was geselecteerd om de Tsjechische rittenwedstrijd Gracia Orlova te betwisten. Op woensdag vertrokken we vanuit Boedapest met de ploeg naar Orlova, waar we daags nadien zouden starten. In Luik had ik me al niet te best gevoeld, maar ik ging er vanuit dat er niets erg aan de hand was. Eens in Hongarije werd het echter erger en kreeg ik ook koorts. Ik lichtte de bondscoach in dat ik de laatste nacht moest afwachten om te kijken of ik effectief zou kunnen starten. Ik stond op met een hartslag van 75. Het werd er dus niet beter op, waardoor ik genoodzaakt werd af te haken.”
“Dat leek geen probleem voor de bondscoach, hoewel we geen reserverenster hadden. Er zijn nu eenmaal niet veel rensters in Hongarije die een UCI-koers aankunnen. Ik miste enkele dagen koers, maar door veel te rusten en antibiotica te nemen, geraakte ik hersteld in een dag of 4. Dat liet ik de nationale ploeg ook weten, waardoor ik mijn deelname kon bevestigen voor de Pannonhalma Ladies Series. Dat is de 1e UCI-wedstrijd van 1 dag in Hongarije, met aankomst bergop bovendien, een kolfje naar mijn hand voor mij als klimster.”
Respectloos
Veronika Kormos: “Ik keek erg uit naar die wedstrijd, vroeg de deelneemsterslijst en parcoursinformatie op. Toen kreeg ik van de bondscoach te horen dat ik niet van start zou mogen gaan, hoewel daar maanden vooraf al afspraken over waren gemaakt en ik wel degelijk wedstrijdklaar was. Ik vroeg hem waarom en kreeg vervolgens geen antwoord. In een uitgebreide e-mail liet ik weten dat ik me niet meer beschikbaar zou stellen voor mijn land als ik geen professionele reden voor uitsluiting kreeg. Dat dit dan wellicht een persoonlijke vete zou zijn. Wellicht zat mijn afzegging voor Gracia Orlova er voor iets tussen, maar iedereen weet toch hoe gevaarlijk het is om met koorts te koersen? Ik wil geen hartproblemen krijgen….”
“Ik werd dus gestraft met het feit dat ik niet van start mocht in de allereerste grote UCI-koers (1.2) in mijn eigen land, en dat ondanks het parcours op maat. Vorig jaar had diezelfde verantwoordelijke mij al persoonlijk aangesproken of ik niet met hem op date wilde, en dat ondanks hij getrouwd is. Heel ongewenst was ook het feit dat hij toen weigerde mijn hotelkamer te verlaten na 22 uur ‘s avonds. En als ik dat zeg, noemt hij mij een leugenaar. Respectloos én onaanvaardbaar. Zolang die kerel macht blijft hebben binnen de federatie moeten ze niet meer op mij rekenen.”
Het Westen
Veronika Kormos: “Het verschil tussen enerzijds de ontwikkelde Westerse (wieler)cultuur waarbij respect heerst tussen de verschillende partijen en altijd in het belang van de rensters wordt gedacht en gehandeld en anderzijds de Balkantoestanden waarbij gezaghebbenden vaak orders geven op een mensonwaardige toon is bijzonder groot. Naar België komen om hier professioneel wielrenster te worden, is tot dusver de beste beslissing in mijn leven geweest. Als 19-jarige kwam ik naar hier voor mijn 1e kermiskoers. Sindsdien heb ik van heel veel mensen hulp gekregen en daar ben ik enorm dankbaar voor.”