Er stond donderdagmiddag heel veel wind op de zeedijk in Middelkerke, maar Kurt Geysen kreeg er wel een parcours op maat. De 40-jarige wijkagent uit Tessenderlo zette er al vroeg een toptijd neer en de topfavorieten slaagden er niet meer in om die van de tabellen te vegen.
Geysen kan het na de podiumceremonie nog steeds niet geloven. “Het is ongelofelijk”, staart hij onwezenlijk voor zich uit. “Nee, ik kan het nog niet vatten. Al van bij de jeugd probeer ik mee te dingen op de nationale kampioenschappen en al 7 keer stond ik op het podium, maar winnen lukte nooit eerder. Dat het nu wel prijs is, geeft een zalig gevoel. Ik ben op 26 mei 40 jaar geworden, dat maakt het nog specialer.”
Het parcours was in zijn voordeel, maar aan winnen had hij vooraf niet gedacht. “Het was een parcours waar ik al mijn kracht kon uitspelen. Andere jaren zijn er vaak wat hellingen of is het draaien en keren geblazen. Nu was het niet technisch, want ik kon alle bochten op snelheid nemen. Gelukkig, want op mijn leeftijd heb ik niet meer zoveel explosiviteit. In de laatste 5 km zou het beslist worden, dat wist ik. Ik kon blijven stampen en voelde dat ik niet stil viel. Als je dan nadien de tijden hoort, spannend! Benjamin Verraes had bij het tussenpunt maar 2 seconden achter, dus dat was billen knijpen.”
Blijven trappen
“Tijdrijden is mijn leven”, zegt Geysen. “Ik focus er al mijn hele leven op. In de wegkoersen ga ik ook altijd voluit, trappen en blijven trappen. Al heel mijn carrière doe ik dat. Ik zet me ook altijd op kop als ik voor de ploeg rijd. Veel grote koersen rijd ik niet meer op mijn leeftijd, maar de ploeg kan altijd op mij rekenen. Ik ga ook niet stoppen na deze titel. Ik doe het nog te graag en zolang ik niet elke keer naar huis gereden word, doe ik voort. Ik amuseer me nog elke dag.”
Morgenvroeg is het weer werkendag voor Geysen. “Er zal wel een feestje zijn, maar niet te wild. Morgenvroeg om 8 uur moet ik er weer staan. Het is de laatste schooldag en dan moet ik de kindjes veilig over straat begeleiden.”
