Vandaag rijden de renners in de Tour de France van Mulhouse 160,5 km richting Plancher-les-Mines, waar de aankomst is voorzien op de 1.148m hoge bergtop La Planche des Belles Filles, een col in de Vogezen, departement Haute-Saône.
Sinds eind jaren ’90 en beginjaren 2000 maar vooral de voorbije 10 jaar heeft La Planche des Belles Filles enorm aan populariteit gewonnen bij recreatieve fietsers. Getuige daarvan de cyclosportieve Les 3 Ballons, die ook dit jaar weer zijn aankomst kende op de top van de col. Ook de Tour zit er natuurlijk wel voor iets tussen – met een etappeaankomst in 2012, 2014, en 2017, en dus ook vanavond. Maar ongeacht die visibiliteit is La Planche des Belles Filles gewoon een heel mooie klim.
Vanuit het dorpje Plancher-les-Mines is het 6,5 km naar de top. Er is overigens slechts 1 kant om te beklimmen, slechts 1 weg naar boven. Je kan dus niet missen. De echte beklimming begint iets verder, vanaf de kruising van de D16 met de weg naar boven. Doorgaans staat het in Plancher-des-Mines de avond voordien al vol campers en is er een volksfeest aan de gang. Op de beklimming zelf kom je elke strook wel fietsers tegen, al wordt de col zelf al autovrij gemaakt.
Puur natuur
Als je de smalle Franse straatjes van Plancher-les-mines achter je hebt, draai je rechts de D16E op. Je waant je direct in de pure natuur, het is 1 en al bos vanaf nu, tot de top. Enige minpuntje is misschien dat je geen vergezichten hebt, het lijkt soms een tunnel waar je door fietst. Hoe mooi het ook is, te onderschatten valt het niet. De 1e km gaat golvend rechtdoor en kent een passage van 13%. 2 keer is het tanden bijten op dat 1e stukje, en dan ben je nog niet bij de 1e van een 5-tal scherpe bochten.
In alle bochten op La Planche des Belles Filles gaat het echt steil, dat maakt de lastigheidsgraad nog iets groter. Na de eerste bocht is er weliswaar een stukje naar beneden. Je kan er maar beter vol doortrappen om wat krachten te sparen op het daaropvolgende stuk omhoog.
Het 2e stuk is iets minder lastig maar kent ook wel een piek van 11 procent. Zo gaat het door tot de laatste km. Dan heb je eerst een kleine afdaling en vervolgens een paar 100 meter zo goed als vlak, waar je even kan recupereren om de eindsprint in te zetten: een paar 100 meter aan 20%! Boven op het plateau kan je even adem happen en vervolgens een lusje maken rond de top, waarna je weer uitkomt op het vlakke gedeelte en daar iets fris kunt drinken. Langs de top kan je ‘s winters skiën, er staat een bordje dat rode en blauwe pistes aangeeft. Er zouden er zo’n 4 of 5 zijn. Er staan ook 2 fietsgerelateerde monumenten, maar voor de rest is het puur natuur.
Oh ja, in de Tour nemen ze vandaag nog een extra steile gravelweg, maar die hebben wij gelaten voor wat het was. Menig wielertoerist heeft wel voldoende aan de ‘oude’ Planche.
Leve de legende!
Er zit een memorabele legende achter La Planche des Belles Filles. Ten tijde van de 30-jarige Oorlog – begin 17e eeuw – bezetten Zweedse huurlingen het dorpje Plancher-les-Mines. De plaatselijke meisjes hadden schrik om misbruikt te worden en vluchtten dan maar naar de top van de berg, om vervolgens vanaf het plateau hun eigen dood tegemoet te springen en in de vijver in de diepte te belanden. Die vijver draagt nu de naam Étang des Belles Filles, de ‘vijver van de mooie meisjes’. Er zijn wel meer legendes rond de naam, maar dit is de minst ingewikkelde en tegelijkertijd ook de meest voorkomende.
