Kent u die scène uit de film The Great Escape, waarin Steve McQueen een half Duits leger te slim af is en de vliegende vlucht neemt op de motor? Aan die scène moest ik denken toen de ongekroonde keizer der ontsnappingen, de guru van escapisten op 2 wielen, Thomas De Gendt, welgeteld 1 minuut na de officiële start een versnelling hoger schakelde.
De befaamde De Gendt-tactiek is even simpel als briljant: gewoon meteen heel hard rijden en hopen dat de rest niet kan of wil volgen, op een groepje snoodaards en overmoedigaards na.
Het groepje van de dag was een groep, een minipeloton vol rouleurs en kansenwagers, waaronder 5 landgenoten. Maar de hoofdrol was opnieuw voor de hitte. Omringd door ventilatoren en met onze voeten in een teil ijswater staarden wij naar het scherm, waar renners kreunden en om hun moeder riepen. José en Michel wezen ons herhaaldelijk op de uitdagende temperaturen, om de lijdensweg van de dag van wat extra drama te voorzien.
Ik was jaloers op het ijsvest waarmee Laurens De Plus op de foto ging, een soort bodycooler van aaneengestikte ijszakjes, waar een beetje slimme marketeer de komende jaren rijk mee zal worden. Peter Sagan, de komiek van de Tour, stond op de ochtendfoto met een gezicht vol weerzin, dat van een schoolkind op 1 september. Maar heet of niet, er werd gekoerst, en snel ook.
De dapperste, coolste en snoodste aller vluchters was vandaag een flandrien in Italiaanse verpakking. Matteo Trentin, de genereuze coureur die ook van Vlaamse koersen houdt, was de rest te snel af en liet zich niet meer beteugelen. Niet dat de rest het niet probeerde. Maar met gaargekookte hersens en oververhitte spieren is het lastig fietsen. “Ik probeerde cool te blijven”, hijgde Dylan Teuns na. “Maar ik zie echt af.”
Hij was niet de enige. Vooraan in het peloton zagen we de doorgaans coole en onbewogen Tony Martin Luke Rowe een nijdige schouderpor geven. Een soort actie waar hij volstrekt niet om bekend staat. De Tour doet gekke dingen met een renner. De hitte ook. Benieuwd of er een sanctie van komt, maar dat zou wel moeten.
De rouleurs, baroudeurs en punchers hebben hun kansen gehad en hun hoop opgeborgen. Nu is het aan de protagonisten van het klassement. De dagen der waarheid zijn aangebroken.