Toen Wim Deroover in 2014 zijn fietsenzaak startte, had hij nooit kunnen denken dat die zo een hoge vlucht zou nemen. Maar succes komt niet zomaar. Service draagt hij hoog in het vaandel, maar ook de kleine extra’s worden niet vergeten. Zoals een rit uitstippelen voor de klant. Wij kozen de gravelrit om de streek rond Aarschot te verkennen. Tijd dus om te testen hoe je als klant wordt verwend.
Ik start aan de ‘Fietsfabriek’ op het industrieterrein van Aarschot – parkingplaats bij de vleet. Na wat draaien en keren, duik ik een 1e keer het bos in. Ondanks de regen van de laatste dagen liggen de paden er nog behoorlijk goed bij. Hier en daar zorgt een plas en wat modder voor enig gezoek en wat geglibber, maar dat kan de pret niet derven. Gravel en singletracks wisselen elkaar af en alles wordt aan elkaar gebreid langs rustige wegen. Even later zoek ik weer het groen op. Het pad loopt zowat midden door een bosje, maar zowel links als rechts nodigen allerlei paadjes de wat avontuurlijkere gravelrijder uit tot een hogere hartslag. Ook mijn hartslag houdt het niet rustig. Het pad klimt hoger en hoger dus duw ik even door. Maar eens op de top heb ik geen tijd om naar adem te happen. Een snelle afdaling test mijn stuurvaardigheid en daarna stuurt een slingerend pad me verder het bos uit.
Wat verder kom ik in Gijmel aan de Heimolen. Die dateert al van 1662 en werd in 1999 volledig gerestaureerd. Enkele vrijwilligers houden de molen draaiende en op zondag wordt er nog steeds gemalen. Terwijl ik tot daarnet in oostelijke richting reed, draai ik nu naar het westen. En al snel weet ik waarom. Na een mooi gravelpad kiest de route weer voor een singletrack. Meteen vind ik het jammer dat het de voorbije dagen zoveel geregend heeft. Het pad slingert als een grote serpentine naar beneden. Maar het water in de bochten doet me twijfelen en geregeld grijp ik naar de rem. Iets van leeftijd, blode Jan en zo. Of: ik hou het liever veilig. Maar na de afdaling volgt… een klim. Meteen gaat de hartslag weer naar het andere einde van het spectrum. En dat op mijn leeftijd, man, man.
Water tot aan de wielassen
Gelukkig voor mij wordt het profiel wat vlakker. Gravel en singletracks wisselen elkaar mooi af en al snel herken ik de omgeving van de abdij van Averbode. De majestueuze abdij was jarenlang de economische motor van de streek. Ook de drukkerij was jarenlang de leverancier van de Vlaamse Filmpkes. Kleine, dunne boekjes met een kort maar spannend verhaal. Conscience leerde zijn volk lezen maar in mijn jeugd was dit het leesvoer van het jonge volkje. Maar we wijken af, ik ben hier om te fietsen. Wanneer ik door de Lekdreef naar beneden rijd, bedenk ik dat ik in de zomer zeker nog eens langs moet komen voor een heerlijk ijsje. Doe geen moeite om deze straat te vinden. De Lekdreef heeft zijn naam te danken aan de ijsjes die hier bij warmere dagen erg vlot geserveerd worden.
Ik draai nu definitief terug richting Aarschot en richt mijn voorwiel richting Testelt. Op mijn Garmin zie ik dat de route er een wat vreemde slinger maakt. Een lichte afdaling brengt me bij een lange bocht naar links. Daar ga ik van de weg af en meteen ken ik de reden voor die rare kronkel. Een zachte aanloop, een muur en dan een zachte uitloop. Samen staan ze garant voor 9,1% gemiddeld. Mijn 50 is blij om me van dienst te zijn en puffend kom ik boven. Gelukkig belanden we na Testelt in de vallei van de Demer. En die heeft er lang geleden al voor gezorgd dat ik een tijdje kan recupereren. Juist, nu blijft het een tijdje vlak. Alhoewel. Op een bepaald moment staat de hele weg onder water. Ik fiets door en prijs me gelukkig dat mijn schoenen waterdicht zijn. Het water reikt tot aan mijn wielassen, die zijn ook weer gewassen.
Oud wijngebied
Na enkele kilometers komen we aan de oever van de Demer. Een mooi gravelpad volgt de oever die net niet overstroomd wordt, terwijl een voorzichtig zonnetje voor postkaartgevoel zorgt. In de verte doemt de toren van de OLV-kerk van Aarschot op. Aan de Demerhallen rijd ik de stad binnen. Daar is het even opletten. In de wirwar van straatjes raak ik even het spoor kwijt. Na een steile afdaling merk ik dat ik verkeerd zit. En dus mag ik… weer omhoog. Ik ben blij dat die helling niet in de route zit (sic). Maar al snel ben ik de stad weer uit. Rustige wegen leiden me tot bij de autosnelweg richting Leuven.
Geregeld word ik op een korte klim getrakteerd en na een tijdje komt Gelrode in zicht. Ik doorkruis het oude wijngebied van de streek en al gauw kom ik aan bij de ‘Moedermeule’. Een heerlijk terras en een werkende molen wenken, maar corona verwijst de heerlijke boekweitpannenkoeken naar de prullenmand. Een laatste passage langs de Demer brengt me terug naar de ‘Fietsfabriek’. Ik ben een leuke rit rijker. Een rit die ook voor de beginner haalbaar is. Niet te technisch, wel enkele stevige klauterpartijen en veel mooie natuur. Je zal maar klant zijn bij zo een fabriek.
Download Fietsfabriek Gravelroute in Aarschot – 68 km!
Meer GPX-routes op WielerVerhaal? Klik hier!
Lees hier de reportage over de succesvolle Aarschotse Fietsfabriek!
Schrijf je in op onze nieuwsbrief en maak kans op de laatste cross-T-shirts van WielerVerhaal!
De winnaars worden bekendgemaakt op 1 maart 2021 – mail je T-shirt maat en volledige adresgegevens alvast naar liefdevoordekoers@wielerverhaal.com om je kans te verdubbelen! (de winnaar van de Giro Empire koersschoenen is Carlo Lepla uit Ieper! Hij werd persoonlijk op de hoogte gebracht)
