Millimeters heeft het gescheeld of Alec Segaert had Parijs-Roubaix voor junioren op zijn naam gezet. In een sprint met ook de kersverse wereldkampioen Per Strand Hagenes moest hij het afleggen tegen de andere Noor in de kopgroep van 3. Het had de kroon op een fenomenaal seizoen kunnen zijn voor de 18-jarige hardrijder van Gaverzicht-Be Okay. “Dit is pijnlijk, want ik was de beste man in koers”, klinkt het ontgoocheld.
Ook voor de junioren werd het een memorabele zondag in hun nog jonge carrière. “Op de 1e strook zat ik te ver, mijn eigen fout”, klinkt het. “Daarna heb ik hard gereden en veel plaatsen goedgemaakt, waardoor ik weer kwam aansluiten bij de koplopers. Met 6 man hebben we koers gemaakt. Op Carrefour de l’Arbre trok Hagenes ferm door. Romain Grégoire zat in zijn wiel en ik daarachter, maar de Fransman moest een gat laten. Ik kon erover en ging op zoek naar Hagenes. Na Gruson kwam ik erbij en toen wilde hij plots niet meer rijden omdat zijn ploegmaat op komst was.”
Die Stian Fredheim liet echter nog een hele tijd op zich wachten, tot frustratie van de West-Vlaming. “Ik ben zelf beginnen rijden om toch voorop te blijven. De Noren speelden een spelletje, vanaf Hem moest ik weer op kop gaan rijden. Op de piste gingen we met 3 aan. Ik zat in 2e positie maar had niet veel kans. Die 2 Noren kunnen allebei een massasprint winnen, dus ik moest gewoon alles geven. Het heeft lang geduurd voor ze zagen wie won, maar ik voelde de bui al snel hangen.”
Uiteindelijk trok Fredheim, samen met Hagenes deel van de Noorse landenploeg, aan het langste eind. Segaert werd dus 2e.
Stoempen
Een ontgoocheling, ondanks een knappe koers én finale, voor Segaert. “Zeker ontgoocheld, want ik was de beste man in koers”, vindt hij. “Op de stenen vloog ik gewoon. Roubaix is stoempen, echt een koers voor mij. Dat wist ik vooraf, dus de ambitie was er wel. Het is ook gebleken dat dit een koers is voor mij, al had het gerust nog 30 km langer mogen zijn, dat was dan alleen maar in mijn voordeel geweest. Ik kon hier perfect mijn tijdrijderskwaliteiten uitspelen. De kasseien zijn bovendien ook wel mijn ding, ik ben hier een paar keer op training komen verkennen en merkte het toen al.”
“Met die regen en het slijk wist ik niet wat het ging worden, maar ik heb er uiteindelijk weinig last van gehad”, verrast Segaert. “We moesten daardoor nog meer op de rug rijden, maar dat moet ik als minder technische coureur sowieso doen. Al ging nu iedereen daar rijden. Een overwinning op de piste van Roubaix had de kers op de taart kunnen zijn van mijn seizoen. Dit is dus echt een teleurstelling, vooral omdat ik nog niet helemaal kapot zit. Maar het gevoel in koers was super en dat moet ik nu meenemen naar de volgende wedstrijden.”
Chrono des Nations
Met een Europese titel tijdrijden heeft Alec Segaert in september zijn hometown Lendelede definitief op de kaart gezet en dat had hij met deze Parijs-Roubaix nog eens kunnen overdoen. Later deze maand oktober volgen er nog een paar doelen, met de hoog aangeschreven Chrono des Nations en een thuiskoers. Daarna mag Segaert zich opmaken voor zijn 1e seizoen bij de beloften, dat hij zal afwerken in het shirt van Lotto Soudal U23.
