Zelden voert tactiek in het veldrijden, zeker op een WK, de overhand. De belangen in de kleine crosswereld zijn meestal gericht op de sponsoren, de naamgevers van de ploegen waarvoor de renners normaliter rijden. Het landsbelang is hiermee veelal ondergeschikt aan het individuele. In Fayetteville bevestigden de Nederlandse beloften dat. De Belgen speelden het perfect uit.
De 3 musketiers
Mees Hendrikx, Ryan Kamp en titelverdediger Pim Ronhaar. Ze waren slechts met 3, maar stuk voor stuk vooraf bestempeld als favoriet voor de regenboogtrui. De ene wat meer dan de ander. Vanwege de kostbare reis koos de Nederlandse bond er voor om slechts een krappe maar zeer sterke selectie te laten afreizen naar Arkansas. De 3 komen uit voor merkenteams, maar nu diende ze het samen op te nemen tegen de Belgen, met de uitgesproken favoriet Emiel Verstrynge, en wellicht de Brit Cameron Mason.
Hoewel dus ook de Belgen met een sterke selectie naar Fayetteville waren afgereisd, moest het welhaast vreemd lopen wilde een oranjehemd er niet met de zege vandoor gaan. Emiel Verstrynge was, zeker de laatste weken, goed op dreef, maar leek op papier de enige binnen de Belgische selectie die de Nederlandse toppers van winst kon houden. Thibau Nys kende na zijn harde val op het BK een slechte aanloop, van hem mocht niet verwacht worden dat hij zich ging mengen in de strijd om de bovenste plaatsen. Over Joran Wyseure werd amper gesproken.
Ruzie
Het liep zaterdag allemaal anders. In 1e instantie was er geen vuiltje aan de lucht. Niemand van bovenstaande favorieten miste zijn start, en hoewel de Belg Gerben Kuypers als 1e het veld in dook, zaten de 3 Nederlanders pontificaal in het wiel en leken daarmee de zaken onder controle te hebben. Ook toen Emiel Verstrynge op de klim – vooraf gezien als scherprechter – in de 1e ronde zijn benen al eens testte, bleken Hendrikx, Kamp en Ronhaar simpel te kunnen volgen.
Alles veranderde echter een ronde later. Wyseure nam de rol van Verstrynge over en nu bleek niemand adequaat te kunnen reageren. Op de trappen versnelde hij nog eens en daarmee nam hij een voorgift van enkele seconden. Een voorgift die hij nimmer meer uit handen zou geven, zo bleek wat later.
Kamp en Hendrikx deden in de achtervolging wat ze konden, maar vielen enkel op met hun misbaar richting landgenoot Ronhaar, die opzichtig weigerde op kop te komen. Hoewel later bleek dat het bij Ronhaar was van niet beter kunnen, is de onderlinge cohesie schrijnend te noemen. Niemand leek in het kamp van de Nederlanders de kastanjes voor elkaar uit het vuur te willen halen. De Nederlanders ruzieden opzichtig en stelselmatig.
De perfecte wedstrijd
Dat het anders kan, zagen we in dezelfde titelstrijd. Waar in het verleden ook de Belgen lieten zien niet altijd even goed te varen bij de landen-tactiek, speelden ze het zaterdag formidabel uit. Het resultaat was een volledig Belgisch podium in Fayetteville, na een perfecte koers. Wyseure beschikte met Tormans-ploeggenoot Verstrynge over de ideale waakhond die de wielen van zijn concurrenten geen seconde losliet, en iedere aanzet of aanval eenvoudigweg pareerde. Nys zat daarachter dan weer netjes Kamp en Ronhaar af te stoppen. Toen Verstrynge aan het slot de murw gebeukte Kamp en Hendrikx achterliet, bleek ook Nys zich keurig te schikken in een dienende rol.
De laatste, halfslachtige aanvalspogingen werden door de Balenaar teniet gedaan. Simpel sprintte hij vervolgens naar een bronzen medaille, achter zijn landgenoten Wyseure en Verstrynge. De tranen van hun ploegleider Bart Wellens na afloop waren ontroerend en gemeend, en sloten een voor België prachtige beloftenwedstrijd af. In het kamp van de Nederlanders zal nog wel het een en ander besproken worden.
Zondag zijn er nog de mannen elite! Bekijk hier alle noteringen van onze partner Bingoal, dé Belgische nummer 1 in wielerweddenschappen!