Moest er in de Tour een klassement gemaakt worden van het aantal kilometers dat een renner op kop van het peloton gereden heeft, dan zou Guillaume Van Keirsbulck hoog eindigen. Voor de 3e keer reed hij de Ronde van Frankrijk uit, 4 jaar na zijn vorige beurt. En dat terwijl hij in het voorjaar van 2021 werkloos was en een veel te vroeg wielerpensioen dreigde.
Meer getraind, minder gefeest
In lang vervlogen tijden werd Guillaume Van Keirsbulck bij de nieuwelingen 2 keer kampioen van België in het tijdrijden en won hij Parijs-Roubaix voor junioren vóór Arnaud Démare. Al in zijn 1e jaar bij de beloften kreeg hij van Quick-Step de kans om stage te lopen en een jaar later werd hij prof. In die periode was het niet gebruikelijk dat een renner zo vroeg de overstap maakte en was die eer voorbehouden voor de grootste talenten, wat Van Keirsbulck zeker was.
Het waren echter geen gemakkelijke jaren voor de jonge Belg. Hij verloor in 2011 op amper 20-jarige leeftijd zijn vriendin Emilia bij een verkeersongeval. Van Keirsbulck zag haar nog in de achteruitkijkspiegel, enkele tellen later reed ze voor altijd uit zijn leven. Het verdriet was groot, zo zou hij later ook toegeven. Terwijl hij her en der als opvolger van Tom Boonen werd aanzien, moest hij dit persoonlijk drama een plaats geven. In zo’n wereld kan een renner niet optimaal presteren.
In die periode was de West-Vlaming een dienende renner die af en toe zijn eigen kans mocht gaan. Op 23-jarige leeftijd won hij de Driedaagse De Panne-Koksijde en een etappe in de Eneco Tour. Helaas bleef een vervolg wat uit en aan het einde van 2016 moest hij op zoek naar een nieuwe werkgever: Wanty-Groupe Gobert bood hem een reddingsboei en voor zijn nieuwe werkgever won hij meteen de GP Le Samyn. “Meer getraind en minder gefeest”, zo verklaarde hij zelf zijn succes. Hij reed ook 2 keer na elkaar de Tour waarin hij geregeld in beeld reed.
Aanpassingsperiode
In 2019 keerde Van Keirsbulck terug naar de WorldTour bij CCC, wat echter geen geslaagd avontuur werd. De Poolse schoenenfabrikant liet halverwege 2020 weten dat de coronacrisis een zware impact had gehad en verdere sponsoring niet mogelijk was. Heel wat renners stonden dus aan het einde van het jaar op straat en Van Keirsbulck was 1 van hen. De Driedaagse Brugge-De Panne (16e) was zijn laatste en qua resultaat zijn beste koers van het seizoen, maar dat bleek niet genoeg om onderdak te vinden.
Van Keirsbulck ging de winter van 2020-2021 in zonder perspectief en bleef in zijn eentje verder trainen. In de periode van de klassiekers kreeg hij van de broers Roodhooft toch de kans om zich te bewijzen. Hij werd onderdeel van het Development Team en na een aanpassingsperiode kon hij zijn kwaliteiten als hardrijder opnieuw aanwenden in functie van de ploeg. De leiding was tevreden en gaf hem een verlenging voor 2022. De klasbak kon zich opnieuw volwaardig prof noemen.
Dit seizoen rijdt Van Keirsbulck terug op zijn oude niveau. Hoewel hij enkele verre ereplaatsen realiseerde, rijdt hij quasi overal in dienst van de ploeg. Toch leverde dat onder meer een 26e plaats op in Parijs-Roubaix, lang niet slecht voor eender welke renner. In de Scheldeprijs bewees hij ook al van waarde te zijn in de zware Vlaamse koersen waar regen, wind en kasseien een prominente rol spelen.
Aandeel in sprintzeges
Ietwat verrassend werd Van Keirsbulck opgenomen in de Tourselectie van Alpecin-Deceuninck. Iets waar hij zelf bijzonder tevreden mee was, zo staat te lezen op zijn website. De inmiddels 31-jarige tempobeul reed er kilometerslang op kop van het peloton. De geeloranje bril was niet weg te denken uit het beeld. Hij maakte vooral indruk in de etappe naar Cahors, die uiteindelijk gewonnen werd door Christophe Laporte. Verder had hij ook een aandeel in de 2 sprintzeges van Jasper Philipsen. Het glaasje champagne was meer dan verdiend.
We zien Van Keirsbulck weer in zijn element zijn. Misschien wel het gevolg van het familiegeluk, want begin dit jaar verwelkomde hij samen met zijn vriendin Taïsa hun 1e kindje Giulio. Het leven lacht de Belg opnieuw toe. De nieuwe Tom Boonen moet hij al lang niet meer zijn en dat is prima zo. Hij heeft z’n 2e kans gegrepen en is klaar voor de 2e helft van zijn carrière.
