Geen renner zo ontgoocheld als Pim Ronhaar (21) na het Europees Kampioenschap voor beloften in Namen. De Nederlander reed lange tijd op kop, maar werd op het einde genekt door kettingproblemen. “Emiel Verstrynge is een verdiende winnaar”, is hij sierlijk in de nederlaag. “Ik vind het wel jammer dat ik op het einde niet mijn ding kon doen.”
14 seconden
Pim Ronhaar ging er in de 4e ronde in zijn eentje vandoor. Hij leek zelfs een tijd lang gewonnen spel te hebben. “Ik had 14 seconden voorsprong en probeerde vooral de controle te behouden. Op deze omloop moet je ook af en toe recuperatie inbouwen. Je mag jezelf niet overstijgen, want dan bots je op een muur. Daarom deelde ik in en hield ik nog een beetje over voor de laatste halve ronde. Ik wilde nog een pijl op overschot hebben voor als Verstrynge bij mij zou komen.”
Uiteindelijk kwam het duel met Verstrynge er niet. “Ik liet hem wat naderen en hield me voor om op de klim van onder tot boven op de trappers te staan. Emiel kwam tot op 5 seconden en ik had mijn versnelling klaar op de kasseienklim. Ik sprong op de fiets en toen ik wilde aanzetten, begon mijn ketting te ratelen. Die sprong van links naar rechts en ik kon geen power meer leveren. Daardoor moest ik ook gaan zitten. Toen knakte ik ook mentaal.”
De Nederlander werd ingehaald en achtergelaten. “Ook Thibau Nys kwam over me heen en ik liet het wat schieten. Normaal zouden Emiel en ik met 2 strijden voor goud en had ik minstens zilver gehad. Het was de vraag of ik hem had kunnen kloppen, maar ik heb dus niet alles kunnen laten zien. Toen de zege weg was, stond ik helemaal stil. Thibau was ook wel sterk, hij had pech in het begin en kwam sterk opzetten. Ik rijd zelf niet voor een 4e plaats en zag iedereen over me heen komen. Zo werd ik 5e.”
Materiaalpost?
Had Ronhaar moeten wisselen? “Het is een vraag waar ik geen antwoord op heb”, geeft hij toe. “Ik zal nooit weten of ik zonder pech Emiel had kunnen kloppen, maar ik maak misschien wel de fout om niet in de materiaalpost te gaan. Het was mijn beslissing om dat niet te doen, mogelijk was dat verkeerd. Verder vond ik wel dat ik de koers perfect heb ingedeeld. Emiel is hoe dan ook een verdiende winnaar. Dat ik de smaakmaker was, is leuk, maar daar koop ik verder ook niks voor.”
De Nederlander gaf meteen ook aan dat het mogelijk zijn laatste wedstrijd bij de beloften was. “Ik was er daarom op gebrand om nog een Europese titel binnen te halen”, klinkt het. “Momenteel ben ik in overleg met Sven Nys en Paul Van Den Bosch om de stap naar de elite te zetten. Sven is het wel met me eens en de kans is groot dat ik de sprong waag. Ik denk dat ik ook al wel heb laten zien dat ik daar mijn plek heb.”
Ronhaar verwijst daarmee naar zijn 6e plaats in de Wereldbeker in Waterloo, tussen alle grote jongens. “Ik heb nog niet de versnelling die een Michael Vanthourenhout of een Lars van der Haar wel hebben, maar ik kan meedoen voor het podium. Het zit nu al in me om tussen die jongens top 5 te rijden.”
Hoofdprijs
1 zekerheid heeft Ronhaar wel: de wereldtitel bij de beloften heeft hij immers al op zak. “Klopt, in Oostende heb ik de regenboogtrui behaald”, besluit hij met ene terugblik. “Dat was eigenlijk de ultieme hoofdprijs en het geeft me voldoening dat ik die al op zak heb. Graag had ik daar nog de Europese titel aan toegevoegd, maar het heeft niet mogen zijn. Daarom baal ik nu enorm, maar ik kan er ook niets meer aan doen. Het is nu eenmaal wat het is.”