Het 1e deel van het veldritseizoen zit erop, in meerdere betekenissen van de uitdrukking. Met oktober en november kregen we twee maanden van topduels en spanning. Met december en januari is dat hopelijk niet anders, maar zullen de namen van de protagonisten naar alle waarschijnlijkheid anders klinken. Vraag is of Van Aert, Van der Poel en Pidcock de spankracht ook echt de hoogte in jagen.
Topseizoen
Eerlijk? Crossseizoen 2023-2024 was er tot nu eentje om duimen, vingers en volledige handpalmen bij af te likken. De ontbolstering van Thibau Nys in Beringen was prachtig. Het rechtstreeks duel met Iserbyt dat zich ronde na ronde op steile pentes voltrok, was beklijvend. Nys trok die topvorm nog even door in Waterloo en in een onemanshow op de Koppenberg. Dat hij daarna wat terugzakte, is niet eens abnormaal voor een jonge wolf van 20 jaar.
Ploegmaat Pim Ronhaar deed het al even wonderlijk. Beet zich de tanden stuk nadat hij net niet het EK-podium haalde, maar haalde nadien verschroeiend uit in de modder van Dendermonde en Dublin. Verloren zoon Joris Nieuwenhuis was ronduit fantastisch in Merksplas, nadat hij een week eerder Eli Iserbyt al bijna tot wanhoop had gedreven in Niel.
Oktober en november leverden met Nys, Ronhaar en Nieuwenhuis maar liefst 3 (nagenoeg) compleet nieuwe winnaars op, wat best veel is in het ultrabeperkte crosswereldje. Met panache dan nog, geen toevalstreffers. Daarnaast leverden ook de usual suspects Eli Iserbyt, Lars van der Haar en Michael Vanthourenhout hun zegevierende bijdrage in tv-crossen. En dan zit de beste Sweeck er nog aan te komen. Nivellering naar boven, met veel sturm und drang.
De Grote 3
Opnieuw eerlijk? We hebben de wonderen van het veld, Van Aert – Van der Poel – Pidcock, niet gemist. De heren hebben gekozen voor een beperkt crossprogramma in functie van het komende wegseizoen. Dat is hen best gegund, maar we moeten hen bijna dankbaar zijn voor de ruimte die ze geven aan oudgedienden en nieuwbakken talenten. In al hun afwezigheid zorgden ze ervoor dat anderen de spektakelwaarde in het veld overnamen.
‘De Grote Drie zijn de Champions League van het veld, de rest is 2e klasse’. Je hoort of leest het al te vaak. ‘Zever, gezever’, zou Franky Loosveld uit Het Eiland zeggen. Het getuigt van te weinig respect voor de cross en de crossers. Ja, de 3-vuldigheid Van Aert – Van der Poel – Pidcock tilt de sport naar een nog hoger niveau waar alle eerder genoemde concurrenten last mee hebben. Dat is duidelijk en zal ook tot weinig discussie leiden.
Maar kijken we dan naar 2e rangs renners als de absolute toppers er niet zijn? Absoluut niet. Als Iserbyt, Van der Haar en consoorten ondermaats zijn, geldt dat dan ook voor wegrenners Christophe Laporte, Matej Mohoric, Mads Pedersen, Jasper Philipsen of Adam Yates? Stuk voor stuk ver-schrik-ke-lijk goede renners, maar ze zijn net iets minder in het talentenvat geduikeld dan Wout, Mathieu, Thomas, Tadej, Remco en Primoz.
Duels
Een 3e keer eerlijk? Wat hebben we genoten van de fenomenale sprints van Jasper Philipsen in de Tour en zijn duel met Jordi Meeus op de Champs-Elysées. Hoe geniaal was het duel tussen de tandem Laporte-Van Baarle en raspaard De Lie in de Omloop Het Nieuwsblad? Zelden zo een spannende ontknoping gezien als die geweldige Tourrit naar Poligny, waar Mohorič en Asgreen elkaar tot het uiterste dreven.
Valt het op dat in voorgaande ritten niet 1 keer de naam viel van welke meer begenadigde renner dan ook? In geen enkel geval kregen we de indruk dat we naar een ‘2e klasse race’ zaten te kijken. Sterker nog: de prestaties staan in het geheugen gebrand, in de categorie ‘onvergetelijk’. Akkoord, we kijken graag en veel naar koers en hopen ook op ‘exploten van de groten’. Maar wie de sport verengt tot een clubje van 6 of 7 elitairen, mist voor een stuk de essentie van de sport.
Zoals gezegd: deel 2 van de crosswinter staat voor de deur. Het valt te verwachten dat een renner van Jumbo-Visma, Alpecin-Deceuninck of Ineos meer dan eens de beelden domineert. Dat mag. In de stellige hoop dat we niet naar een eentonige solo-onderneming zitten te kijken, maar naar een messcherpe titanenstrijd. Dat zijn ‘de tenoren van het veld’ aan de crossliefhebbers verschuldigd. Want die zijn wel wat gevechten en duels gewoon geworden de laatste 2 maanden.