Neem een flinke portie topsport met sterren uit Europa en helden uit eigen land, vul dat aan met een studentikoze sfeer gevormd door meezingers en feestmuziek en kruid het geheel met een snuifje Gentse gezelligheid. Dat is het recept voor een geweldige zaterdagavond op het Middenplein van de Zesdaagse van Gent. Ze zeggen dat iedereen er 1 keer in zijn leven geweest moet zijn en ze hebben gelijk.
Volksfeest
Koers is de mooiste sport ter wereld en er zijn van die dagen waarop de helden op 2 wielen hoofdrolspelers worden in een veel groter volksfeest. Denk maar aan de dag dat de Tour passeert op Alpe d’Huez. 2 dagen eerder staat de boel al op stelten, vooral in Bocht 7 die wereldwijd bekend staat als de ‘Nederlandse bocht’. Ook in de Azencross in Loenhout is het elk jaar prijs. Bussen vol supporters rijden vanuit het hele land naar de Wuustwezelse deelgemeente. Er zijn verhalen over mensen die een hele dag in de feesttent blijven staan, niet goed beseffend dat enkele meters verder figuren als Van Aert en Van der Poel het spektakel verzorgen.
Toen corona kwam, verdween het feest. Het zorgde in koerstermen voor een vreemde editie van de Ronde van Vlaanderen zonder supporters op de hellingen. Op een bepaalde manier had het wel zijn charme, toch is het een goede zaak dat die periode inmiddels achter ons ligt. En dat werd voor de 1e keer duidelijk op het WK in Leuven in 2021. Wie erbij was, spreekt er nog steeds over. ‘Knaldrang’ werd gedefinieerd door de taferelen op de Wijnpers. Het was kermis, cantus en festival in 1. En af en toe passeerden de renners, net genoeg om nog te weten waarom de fans er eigenlijk waren.
Logisch dus dat we ons graag eens wilden onderdompelen op het Middenplein van de Zesdaagse van Gent. Toen Kenny De Ketele in 2021 naar de zege reed, werd het plan gesmeed. Enkele dagen later zaten de tickets voor 2023 in de mailbox. Geen dag te laat, want de tickets voor de zaterdag zijn steevast meteen uitverkocht. Dat is overigens ook nu weer het geval voor wat de plekjes in de tribune betreft. Iedereen wil er die avond bij zijn, dat moge inmiddels wel duidelijk wezen.
Dirigent
De Zesdaagse van 2022 had net zo goed de Zesdaagse van Iljo kunnen heten. Aan alles was duidelijk dat hij de grote man zou zijn op deze editie. Hij dirigeerde als het ware de avond. Wanneer hij versnelde, klonk het massaal “Iljo! Iljo! Iljo!”; wanneer hij met zijn hand gebaarde dat er wat zat aan te komen, ging er een golf van enthousiasme door de zaal; wanneer hij uiteindelijk zijn fiets als 1e over de streep gooide – al dan niet gepaard gaande met een jump van het voorwiel – leek het wel alsof de Rode Duivels hadden gescoord. Het publiek dankte Iljo met een Mexican Wave, voor de avond en ook al voor zijn carrière.
Het is moeilijk om het Middenplein op de zaterdagavond te beschrijven. Al bij het betreden van de zaal, is het alsof je een andere wereld binnenwandelt. Een groepje Zwitsers blijkt dan al een zware namiddag achter de rug te hebben en verwelkomt ons met een handshake, terwijl een kwartet Britten zich vooral verkneukelt op het Belgische bier. Tijdens de Ploegkoers is concentratie vereist om de wedstrijd te kunnen volgen, daarna gaan de remmen ook figuurlijk los.
Een groepje 30’ers was al een hele tijd plastieken bekertjes aan het verzamelen en nu wordt duidelijk waarom. Ze bouwen een soort toren waarover vrijwilligers met de benen gespreid moeten springen. Dat blijkt een hele klus te zijn, want je moet al snel een meter hoog geraken. Vriendengroepen bij de vleet duwen hun uitverkorene naar voren. 1 enthousiasteling gooit zelfs zijn T-shirt weg, vindt het vermoedelijk niet meer terug en zou een hele avond in blote bast blijven rondlopen.
‘t Vliegerke
Een optreden van Jettie Pallettie kleurt de onderbreking. We hadden nog niet zo vaak van haar gehoord, maar haar nummers werken aanstekelijk en ’t Kuipke davert. Voor de rest van de avond valt het niet meer stil. “Hey Baby!”, “Laat de Zon in je Hart’ en natuurlijk ’t Vliegerke passeren de revue. Iedereen kent zelfs de bijhorende gebaren, Walter De Buck zou fier zijn. De festiviteiten zijn zo genietbaar dat het zelfs lastig blijkt de ogen op de koers te houden.
Wanneer de avond ten einde loopt, komen de renners ook terug naar het vaste plekje op het Middenplein. Wielrenners blijven van het volk en dat blijkt opnieuw. Ethan Hayter en Fred Wright komen langs bij de fans en gaan met plezier op de foto. 23 en 24 jaar zijn de jonge Britten, waarschijnlijk hebben ze dergelijke taferelen ook nog niet vaak te zien gekregen.
Bij het verlaten van ’t Kuipke wordt meteen gewag gemaakt van een jaarlijkse traditie. Enkele dagen later stellen we op de website van de Zesdaagse vast dat de tickets als zoete broodjes verkopen. Dat iedereen ooit naar de Zesdaagse moet gaan, heeft de liefhebber duidelijk begrepen. We verzekeren ons dus onmiddellijk van tickets voor 2023, als het kon ook al voor 2024, en weten nu al met zekerheid dat het even goed zal zijn.
