In de Hel van Kasterlee 2 maal 2e en 1 keer 3e. Met Michael Ossieur winst in de meerdaagse Roc du Maroc 2022! Simon Stevens van Granfondoteam.be heeft een zwaar maar sportief uitstekend 2022 achter de rug. Circa 12 jaar geleden kreeg hij de smaak van Gran Fondo’s te pakken. Cape Epic en Crocodile Trophy, die MTB-meerdaagsen staan nog op zijn to-do-lijst.
Marmotte
Een koers bij nieuwelingen, junioren, beloften of elites zonder contract reed hij nooit. “Toen ik jong was, beoefende ik atletiek”, blikt Simon Stevens terug. “In de 5 jaar dat ik in Leuven studeerde, deed ik niet aan sport. Na mijn studies ben ik wat beginnen fietsen. Per week 2 keer 70 km, zoiets, lang op een heel bescheiden niveau. In 2011 waagde ik mij aan de Marmotte, de cyclosportieve tocht over onder meer Galibier en Alpe d’Huez. Vond ik bijzonder leuk. Van dan af ben ik veel meer beginnen fietsen.”
Stevens, intussen 39, concentreert zich op Gran Fondo’s. In die wedstrijden werden z’n uitslagen elk jaar beter en beter. “In 2014 haalde ik in de Marmotte voor het eerst de top 100”, gaat hij verder. “Ik verbaasde mezelf door in 2018 in Les Trois Ballons, de Gran Fondo in de Vogezen, 7e te worden. Vanaf 2015-16 ben ik nog meer beginnen sporten.”
Zodat z’n resultaten altijd maar verbeterden. In december 2018 waagde hij zich aan de Hel van Kasterlee, de allerzwaarste duatlon ter wereld. “Ik woon al een hele tijd in Kessel-Lo, maar ben afkomstig uit de Kempen”, verduidelijkt Stevens. “Enkele familieleden hadden de Hel van Kasterlee al gedaan en vonden dat ik het ook eens moest proberen. Bij mijn debuut werd ik 7e. Wat me motiveerde extra trainingsarbeid te doen, om me nog beter voor te bereiden op die duatlon.”
Geen WK
Zo gezegd, zo gedaan. In 2019 moest Stevens enkel Seppe Odeyn, intussen al 10 maal winnaar van de Hel van Kasterlee, laten voorgaan. Door de pandemie was er in 2020 geen editie. In 2021 bevestigde hij met een nieuwe 2e plaats na Odeyn. En eind vorig jaar werd hij 3e, na Odeyn en Geert Lauryssen.
“In de Hel van Kasterlee is het zoals met Gran Fondo’s: het deelnemersveld wordt altijd maar sterker”, weet Stevens. “In 2019 werd ik 2e in de gietende regen. De editie 2021 bleef droog, de temperatuur schommelde rond 6 à 7 graden. De laatste editie startten we bij min 8 en eindigden we bij min 4. De weersomstandigheden waren dus 3 keer heel uiteenlopend.”
Maar z’n resultaten in deze gerenommeerde duatlon bleven wel op hetzelfde niveau. Of hij eind dit jaar opnieuw deelneemt, ligt nog niet vast. “Vorig jaar was ik bezig van maart tot eind december, een heel lang seizoen”, vertelt de man met managementfunctie bij Riopact van De Watergroep. “Vandaar dat ik me voornam het in januari en februari wat rustiger aan te doen. Les Trois Ballons ga ik weer rijden. Een Gran Fondo in de Italiaanse Dolomieten zal ik ook doen, waarschijnlijk ook enkele mountainbikemarathons. Neen, het WK Gran Fondo in Glasgow heb ik niet op mijn kalender gezet.”
Precies profs
Andere nieuwe uitdagingen wil hij wel aangaan. “Cape Epic in Zuid-Afrika of Crocodile Trophy in Australië zou ik ooit eens willen doen”, benadrukt Stevens. “Als ik die meerdaagsen doe, zal ik zeker eerst aan Michael Ossieur vragen of hij mee wil. Je moet ploeg vormen met iemand die ongeveer hetzelfde niveau heeft. En uiteraard moet het klikken met die persoon. We hebben al eens een week samen verbleven in een villa in Calpe en we hebben die Roc du Maroc gedaan. Wat betekent dat we het best met elkaar kunnen vinden.”
Beiden zijn lid van het Granfondoteam.be. “Sedert eind 2019”, besluit Stevens. “Eigenlijk worden we door de omkadering van deze ploeg als profs behandeld. Vroeger moest ik zelf mijn bevoorrading uitkienen. Wat toch wat tijd in beslag nam. Dankzij het Granfondoteam.be is alles klaar. Wil je in Gran Fondo’s top 10 of top 20 rijden, dan is dat geen overbodige luxe. Een klein beetje het gevoel hebben prof te zijn is fijn. Dat is ook de reden waarom ik niet rond de kerktoren koers, maar Gran Fondo’s doe. Dan ga je over de cols die de profs in bijvoorbeeld de Ronde van Frankrijk doen. Wat aantrekt. Vroeger werd door amateurwielrenners wel eens meewarig gedaan over Gran Fondo’s. Maar de laatste jaren staan die mannen zelf aan de start.”