Nog maar 4 jaar op een koersfiets en toch al 2e in de hoog aangeschreven Gran Fondo Mallorca 312. Sylvia Hermans, neurologe in het Hasseltse Jessa ziekenhuis, deed het begin mei 2022. Dit jaar wil ze de kwalificatie voor het WK Gran Fondo in Glasgow afdwingen. Maar eerst gaat ze met haar man Rob van Dyk de Transalp, een 7-daagse in de Alpen, rijden.
Scoutsritjes
De Mallorca 312 is een ultralange tocht op het Spaanse eiland. Vorig jaar deed Sylvia Hermans over 312 km 10 uur 42 minuten en 53 seconden. Aan de streep was ze, 8 minuten na Joke Van Wijk, 2e vrouw in de einduitslag. Net als zovele andere mensen die dergelijke uitdagingen aangaan, heeft de Limburgse geen verleden in het wielrennen bij de jeugd of vrouwen elite.
“Eigenlijk wilde ik me al heel lang een koersfiets aanschaffen”, beweert ze. “Die beslissing schoof ik altijd voor mij uit. Als je jong bent heb je de financiële middelen nog niet. Dan kwamen er kinderen. Met mijn man sprak ik af dat, van het moment dat onze kinderen naar de scouts zouden gaan, ik een koersfiets zou kopen. Dat is ongeveer 4 jaar geleden gebeurd, ik was 37. Het 1e jaar met die koersfiets sloot ik af op 2.300 km. Eigenlijk niet zo heel veel.”
Het was een start. Sylvia Hermans sloot zich aan bij een vrouwenfietsclub en raakte door enkele andere leden van de vereniging beïnvloed. “Enkelen onder hen waren bijzonder gepassioneerd bezig met fietsen”, vertelt ze. “Dat heeft inspirerend gewerkt. Maar toen kwam corona, viel al het sociale weg. In die periode bleef ik fietsen. In 2021 reed ik de Schleck Gran Fondo. Mijn 1e Gran Fondo ooit, zonder ploeg ook. Van de 160 km fietste ik er 40 helemaal alleen. In zo’n Gran Fondo hoogst ongewoon. Toch was de kennismaking met dat soort competitie mij heel goed bevallen. Ik zag daar het Granfondoteam.be aan het werk. Via een collega op het werk ben ik ook bij dat team geraakt.”
Trainer
Wat betekent dat Sylvia Hermans zich voortaan niet meer moet bekommeren om bijvoorbeeld de bevoorrading tijdens zo’n lange onderneming. Want dat bokst de ploeg in elkaar. Ze nam ook een trainer onder de arm: Jens Rogiers van Animo Running en Triatlon Coaching. “Hij schrijft trainingen puur op mijn maat uit”, gaat ze verder. “Vrij snel had ik door dat langere inspanningen mij lagen. Explosief ben ik niet, daarvoor ben ik te laat met fietsen begonnen.”
Intussen heeft de neurologe een vast patroon in haar leven gestoken. ‘s Avonds op tijd naar bed hoort bij dat vaste ritme. “Want ik train vaak om 6 uur ‘s morgens”, verduidelijkt Hermans. “Lopen, trainen op de rollen, zwemmen, dergelijke zaken. Zo geraak ik wekelijks aan 13 tot 14 uur trainingsarbeid. Na mijn werk in het ziekenhuis is het heel moeilijk om nog te gaan trainen. Want ik ben vaak bezig van 8 uur ‘s morgens tot 18 of 19 uur ‘s avonds. Om de 8 weken heb ik in het ziekenhuis wachtdienst. Op trainingsvlak zijn dat rustweken. Dan ga ik hooguit eens joggen rond het ziekenhuis.”
Ook Zwift-trainingen staan op haar trainingsschema’s. Tijdens de krokusvakantie trekt ze met haar gezin naar Tenerife. Om ook daar te trainen. Haar voornaamste doel dit jaar is deelnemen aan het WK Gran Fondo in Glasgow.
Transalp
“Ik kan geen 3 of 4 kwalificatiewedstrijden meedoen”, weet Hermans. “Ik ga naar een kwalificatieproef in de Vogezen, op 14 mei 2023 in La Bresse. Daar hoop ik me te kwalificeren voor het WK. Op fysiek vlak zou het geen probleem mogen zijn mij te plaatsen, maar je kan altijd pech hebben. En het zal ook een beetje afhangen van het aantal deelnemers bij de vrouwen want de eerste 25% van de vrouwelijke deelnemers plaatst zich voor Glasgow.”
Aan dat wereldkampioenschap van 7 augustus 2023 verbindt ze een rondreis door Schotland. De reden waarom ze met haar man dit jaar de Transalp wil rijden, heeft ook met haar gezin te maken. “Want dit is het laatste jaar dat onze kinderen in juni geen examens hebben”, verduidelijkt ze. “We moeten het dus nu doen, anders wordt het moeilijker om dat in te plannen.”