Aan de universiteit van Utrecht docente economie en financiën. Lijkt een hele mooie job. En toch wil Mareille Meijering (27) uitvissen hoe ver ze met koersen kan komen. Naar het voorbeeld van Annemiek van Vleuten, die ook pas rond haar 25e in het wielrennen stapte. Meijering is net begonnen aan haar 2e seizoen in een UCI-team. Dit keer bij het Spaanse Zaaf Cycling Team.
Eerbetoon
Zaaf? Jawel, een verwijzing naar Abdel-Kader Zaaf, de Algerijn die zich in de Tour de France van 1950 voor eeuwig in de annalen van de Tour fietste. Of eerder zigzagde. Op een bloedhete dag raakte hij vooruit met z’n landgenoot Marcel Molines. Het duo fietste in een verzengende hitte een grote voorsprong bij elkaar. Om z’n dorst te lessen stopte Zaaf en nam een fles wijn aan. Volgens de legende ledigde hij ook een 2e fles. Onder een boom sliep hij z’n roes uit. Wedstrijdverantwoordelijken zagen hem liggen, zetten hem weer op de fiets, maar hij reed de verkeerde richting uit. Zodat hij naar het ziekenhuis werd overgebracht.
De Tour van 1951 bracht Zaaf wel tot een goed einde. De Algerijn overleed in 1986. Als eerbetoon stampte z’n kleinzoon Riad het Zaaf Cycling Team uit de grond. Vorig jaar nog een clubteam, dit jaar met een continentaal statuut. En met de Franse kampioene Audrey Cordon-Ragot als uithangbord. Ook Mareille Meijering koos voor dit project.
“Eigenlijk wilde ik graag bij een Belgische ploeg blijven”, beweert de 27-jarige renster uit Utrecht. “Maar het Multum Accountants Cycling Team hield er eind vorig jaar mee op. Het mocht niet zijn. Ik liet mijn manager uitkijken naar een ander team. We kwamen uit bij Zaaf, een nieuwe ploeg waaraan ook een opleidingsteam voor meisjes nieuwelingen en junioren verbonden is.”
Straffe kopvrouw
Meijering mocht al een wedstrijd in Valencia rijden en werd ook geselecteerd voor de 1e UAE Tour voor vrouwen. In België werkte ze Omloop van het Hageland (26e) en Le Samyn (32e) af. Ze hoopt dit voorjaar een paar goeie uitslagen te rijden of Cordon-Ragot aan een zege te helpen. De Française miste eind vorig seizoen door een beroerte het WK in Wollongong, maar lijkt met een 3e plaats in het Hageland en een 4e in Le Samyn helemaal terug.
“Ik fiets best lang”, vertelt Meijering. “Maar dan wel op amateurniveau. Na enige tijd begon ik me af te vragen of er voor mij niet wat meer in stak. Vorig jaar kreeg ik bij Multum de kans een aantal hele mooie koersen te rijden. In Omloop Het Nieuwsblad haalde ik meteen de top 20, boven alle verwachtingen. Ik heb het hele Vlaamse voorjaar kunnen doen. Dat beviel me heel goed. Dus wilde ik dit pad verder bewandelen. Nu in een Spaanse ploeg.”
Vooral in dienst van de Franse kampioene. “Audrey Cordon-Ragot is de beste van onze ploeg, dat is heel duidelijk”, gaat Meijering verder. “Voor ons een hele straffe kopvrouw. Iemand met bijzonder veel ervaring. Elke wedstrijd leer ik van haar. Dat is super. Of zij het hele seizoen onze kopvrouw zal zijn, is niet vastgelegd. Zij kan ook wel eens een mindere dag hebben.”
Progressiemarge
“Zelf wil ik een goed voorjaar rijden”, aldus Meijering. “Vorig jaar combineerde ik het koersen met doceren aan de universiteit in Utrecht. Lesgeven brandt nu op een lager pitje. Ik doe mijn uren vooral tijdens de winter zodat ik in de zomer kan koersen. In het voorjaar mikt iedereen op de Ronde van Vlaanderen. Ik vind Dwars door Vlaanderen in Waregem een even mooie koers. Omdat er minder rensters naartoe pieken is zo’n wedstrijd minder voorspelbaar. Misschien probeer ik daar wel iets.”
Ook later dit seizoen wil Meijering haar mogelijkheden verder aftasten. “Tot nog toe heb ik weinig echte klimkoersen gereden”, beweert ze. “Kan ik daarin nog verbeteren, vraag ik me vaak af. In het 2e deel van het seizoen wil ik ook op rittenkoersen focussen. Ik vermoed dat ik nog wel wat progressiemarge heb. Nu werk ik minder. Daar haal ik zeker winst uit. Als ik niet meer zou werken, haal ik daar wellicht nog meer voordeel uit. Misschien is dat een volgende stap. Dat regerend wereldkampioene Annemiek van Vleuten ook pas laat begon te koersen, prent ik mezelf vaak in.”
