Onze trainingsstage in Spanje zit erop. Het programma van T-Care trainers Tim Aerts en Bart Govaerts heeft zijn vruchten afgeworpen. Op 2 maanden tijd haspelden we goed 3.000 km af en zagen we de records sneuvelen. Onze houding verbeterde, we leerden met een vermogensmeter werken waardoor we efficiënter trapten en we verbeterden onze eetgewoontes op de fiets. Heel wat veranderingen dus, maar tegelijkertijd weten we dat we er nog lang niet zijn en nog kracht en uithouding moeten winnen. Tijd om even aandacht te besteden aan ons materiaal: de Ridley Grifn.
Geometrie
Tijdens onze rit naar Spanje gingen we even langs bij vrienden die in de buurt van Oliva Nova wonen. Dat zegt jullie misschien weinig, maar Oliva Nova ligt in de omgeving van Denia, Xavea en aan de andere kant van de punt van Calpe en Denia. Of midden in het trainingsgebied van de halve profwereld. Samen met een vriend trokken we voor een trainingsritje de heuvels in op onze nieuwe Ridley Grifn. We hadden de fiets pas op het laatste moment kunnen opbouwen en hadden er nog geen 100 meter op gereden. Begrijpelijk dus dat het even spannend was om te ervaren hoe de fiets aanvoelde.
Van bij het begin hadden we echter een goed gevoel. Het net iets langere balhoofd zorgde voor een ontspannen houding. Het stuur lag goed in de hand en de fiets voelde behoorlijk stijf aan. Omdat onze Grifn geschoeid was op 38 mm brede nieuwe gravelbanden durfden we tijdens de afdaling uiteraard niet voluit gaan. Toch zorgde de Grifn voor voldoende vertrouwen en volgde hij steeds mooi het spoor. Hoewel Ridley de Grifn als ‘allround’ bestempelt, is het geen mossel noch vis geworden. Bij een wegracer denk je aan levendigheid, snelheid en reactiviteit. Bij een gravelfiets horen dan weer stabiliteit, comfort en veelzijdigheid. Maar al die kwaliteiten combineren, lijkt een ander paar mouwen.
Toch is Ridley daar goed in geslaagd. De Grifn rijdt lekker, stuurt goed en is erg comfortabel. Wanneer we de geometrie even onder de loep nemen, vallen er enkele dingen op. De balhoofdhoek van 72° zit tussen de Fenix SLiC-racefiets (73,5°) en de snelle Kanzo Fast (71,5°). Met 73 mm onder de wielassen ligt de trapas wat lager dan bij een racefiets, maar toch net hoger dan zuivere gravelfietsen als de Kanzo Fast of de Kanzo Adventure. Bovendien meet de liggende achtervork van de Grifn 420 mm en daarmee is hij korter dan die van zijn voorganger, de Kanzo Speed.
Onconventionele keuzes
Wanneer we diens geometrie met die van de Grifn vergelijken, dan zien we dat zowel de stuurhoek als zitbuishoek van de Grifn steiler zijn dan die van de Kanzo Speed. Je kan de Ridley Grifn dus bijna als snelle endurance racer catalogeren, maar dan eentje die je ook met brede banden kunt uitrusten. Bij een wat hoger balhoofd denk je snel aan een slappe voorkant, maar niet zo bij de Grifn. Op de weg voldoet hij volledig aan de verwachtingen en naar ons gevoel voelt hij zelfs wat strakker aan dan de Fenix. Ook op onverhard laat hij zich makkelijk sturen. Hij heeft niet de strakheid van een mountainbike, maar is toch stijf genoeg om ook op singletracks veilig weer thuis te komen.
Nu wijkt onze Grifn toch wat af van de types die in Beringen van de band rollen. Vermits we de fiets zelf opbouwden, wilden we wat aan het experimenteren slaan en maakten we links en rechts enkele onconventionele keuzes. Vermits we eind september met de fiets het WK Gravel willen betwisten, wilden we toch enkele
dingen uitproberen. Zo beschikken we nog niet zolang over een vermogensmeter van 4III. Die staat gemonteerd op een Ultegra-compact trapstel. Maar omdat we hoorden dat er op het nieuwe parcours van het WK redelijk wat zal geklommen worden, wilden we voor een kleine versnelling kunnen opteren.
Op onze huidige gravelbike zit een Shimano GRX met vooraan een enkel 40-tandwiel en achteraan een 11-42 cassette. Maar om een 42-cassette te kunnen schakelen heb je, volgens de Shimano-website, een 817 derailleur nodig. En die is ontworpen voor een enkel tandwiel vooraan. Wat speurwerk leerde ons dat die derailleur ook naar alle tevredenheid werkt met dubbel tandwiel vooraan. Dus bestelden we een Shimano 817 Di2. Inderdaad Di2, want in onze schuif lag nog een complete Ultegra Di2 die we ooit ergens op de kop hadden getikt. Met inbegrip van de remmen. En we moeten zeggen dat alles prima werkt. Het schakelen gaat erg vlot. Enkel vooraan durft er al eens een kraakje de kop opsteken als we bijvoorbeeld op een klim op volle kracht van klein naar groot schakelen. Achteraan hebben we nog geen protest kunnen opmerken. Ook bij enkele afdalinkjes die je eerder bij het mountainbiken verwacht, bleef de ketting mooi op zijn plaats.
Oversized pulley
Daar komt ondertussen ook een oversized pulley van Novaride bij. Die moet ervoor zorgen dat de ketting vlot en zonder extra wrijving ronddraait. Het Franse Novaride produceert al enkele jaren ceramische lagers en gaat er prat op dat het alles ontwerpt, bouwt en verstuurt vanuit Clermont Ferrand. De pulleys worden gevat in een carbon kooi en kregen afgedichte ceramische lagers mee. Novaride heeft voor de lagers een stevige aluminium afdichting gezorgd en zegt dat ze zonder enige smeermiddel kunnen. Enkel zuiver maken moet volstaan.
Bij de wielen houden we het momenteel op onze vertrouwde Shimano GRX. Die zijn niet van de lichtste maar ze zijn stevig en lopen als een trein. Uiteraard hangt veel van de ondergrond af. Op de Spaanse gravelwegen waren we erg ver van de limieten maar op de rotsige mountainbikewegjes werd de stevigheid van de GRX-wielen danig op de proef gesteld. Ze slaagden met brio in de test. Toch houden we nog een slag om de arm en zullen we in de toekomst nog enkele andere merken aan een test onderwerpen, waarna we in de aanloop van het WK Gravel een keuze zullen maken.
Met een ongelakt framegewicht van 990 grammen voor een maat M, onze is maat S, hoeft de Grifn zich niet te schamen. Onze fiets weegt rijklaar 9,4 kg. Het vinnige rijgedrag toont nog maar eens aan dat het gewicht niet de enige factor is die een fiets handelbaar en snel reagerend maakt. Ridley is er in geslaagd om een leuke en snelle gravelbike te bouwen die ook op de asfaltwegen erg goed uit de weg kan. De allervinnigste is hij niet, maar de fiets zorgt voor erg veel vertrouwen en een hoop comfort. En dat maakt dat je sneller alles uit de Grifn zal halen dan uit een zenuwachtige harde bak waar je met de billen dichtgeknepen naar beneden suist.
Overigens: ondanks onze 66 lentes, staan we op een bochtig stukje en dalend traject in Spanje toch maar mooi in de top 10 algemeen. Net als op een golvend stuk
van een goede 10 km waar we met een gemiddelde van bijna 42 in de top 10 belandden. Teken dat de Grifn absoluut niet traag is. Zij die ermee gereden hebben, zullen dat maar al te graag beamen.
Win de Ekoï Gara fietshelm van Sep Vanmarcke!