De 9e uitgave van de Baloise Ladies Tour zal de geschiedenis ingaan als de meest winderige ooit. Met Lucinda Brand kreeg deze rittenkoers categorie 2.1, na Jolien D’hoore, Marianne Vos en Ellen van Dijk, weer een renster met wereldfaam als eindlaureate. De organisatoren bereiden de 10e jubileumeditie voor. Promotie richting WorldTour is niet aan de orde.
Bepalende wind
Al tijdens de proloog in Vlissingen speelde de wind een cruciale rol. Sommige rensters hadden vorige woensdag problemen om hun tijdritfiets bij de felle windstoten onder controle te houden. Voor de start van deze tijdrit over 2,6 km werd bij alle teams gediscussieerd over het gebruik van volle wielen. Ook zaterdag tijdens de individuele tijdrit over 17,1 km in Knokke en zondag tijdens de slotetappe in Deinze had de wind veel invloed.
“Van Vlissingen tot en met de finale in Deinze eigende de wind zich een bepalende rol toe”, begint Geert Stevens, samen met Joerie Devreese organisator van de Baloise Ladies Tour, z’n analyse. “Dat hoort bij de koers. We mogen nog van geluk spreken. Vooraf zagen de weersvoorspellingen er minder goed uit. Wij blikken terug op een geslaagde editie.”
Met Lucinda Brand als eindwinnares pronkt de Baloise Ladies Tour weer met een mooie naam uit het vrouwenpeloton op de erelijst. Jolien D’hoore, Marianne Vos en Lisa Klein wonnen deze rittenkoers 2 keer. Ook Emma Johansson en Ellen van Dijk staan op het palmares. Nu ook de wereldkampioene veldrijden van januari 2021 in Oostende, een WK in volle coronacrisis.
Tijdrit bijna verplicht
“We zijn enorm blij met Lucinda Brand als eindwinnares”, benadrukt Stevens. “Haar naam kleurt de erelijst van de Baloise Ladies Tour. Dit is toch opnieuw een wereldkampioene op het palmares. Een kampioene tout court eigenlijk. Als je een tijdrit over 17 km kunt winnen, dan verdien je de eindzege. Die iets langere tijdrit hoort tot het karakter van onze rittenwedstrijd. Het is een bewuste keuze om zo’n proef tegen de klok in te passen. Ook op vraag van de betere teams. Want kwaliteit drijft dan boven. In vele rittenkoersen ontbreekt een tijdrit. Dat hoort niet, vind ik. Als het vrouwenwielrennen richting het niveau van de mannen wil groeien, hoort een tijdrit in een meerdaagse.”
Aan het concept zal volgend jaar niet worden gesleuteld. De Baloise Ladies Tour zal ook in 2024 te gast zijn in Deinze, Knokke, Sluis, Zulte en Zwevegem. Wat de proloog betreft ligt de gaststad of -gemeente nog niet vast. Vlissingen hoort tot de mogelijkheden. “Wij zijn content met het totale concept van de Baloise Ladies Tour”, beweert Stevens. “En ook het Belgisch-Nederlands verhaal gaan we in de toekomst proberen vasthouden.”
De Baloise Ladies Tour begon in 2014 als BeNe Ladies Tour. De voorbije 9 edities hoorden valpartijen bij het gebeuren. Dat was dit jaar niet anders. Door de invoering van livestream en samenvattingen van de etappes bij zowel Sporza als Eurosport kwamen de tuimelpertes van de voorbije editie vaker in beeld.
Olympische Spelen
“Dat die valpartijen dit keer werden uitvergroot, daar ben ik niet zo gelukkig mee”, zucht Stevens. “In de Ronde van Frankrijk zijn er ook valpartijen. Daar wordt dat precies als normaal beschouwd. Bij ons niet. Zo lang er gekoerst wordt, zullen er valpartijen zijn. Wij proberen het zo veilig mogelijk uit te bouwen. Wat in het peloton gebeurt, daar heb je als organisator geen greep op. Vrijdag in Zulte was het een etappe met veel ontsnappingspogingen. Slechts 1 ervan haalde de samenvatting op tv. Toch een beetje jammer.”
Van de rit in Zwevegem werd veel verwacht. Doortochten op Tiegem- en Kluisberg en op de kasseien van de Varentstraat brachten niet de verhoopte afscheiding. De ritten in Zulte, Knokke en Deinze kenden wel een geanimeerd verloop. Waar wat gebeurt, kan je als organisator niet bepalen. Hoe de jubileumeditie in 2024 er zal uitzien natuurlijk wel.
“Volgend jaar zitten we 2 weken voor de Olympische Spelen in Parijs”, blikt Stevens vooruit. “Dat gegeven nemen we mee bij de uitwerking van de Baloise Ladies Tour 2024. Neen, klimmen richting de WorldTour is op dit moment niet aan de orde. Nu is dat voor ons te hoog gegrepen. We kennen onze plaats in het verhaal van het vrouwenwielrennen. Wat we nu doen, kunnen we aan en proberen we te bestendigen. Hier en daar vernieuwende accenten leggen, dat doen we wel. Plots 2 verdiepingen hoger springen, dat niet.”