Isaac del Toro is de opvolger geworden van Cian Uijtdebroeks, Tobias Halland Johannessen, Tobias Foss, Tadej Pogacar en Egan Bernal in de Ronde van de Toekomst. De Mexicaan begon als verre outsider aan de rittenwedstrijd, maar maakte vanaf de ploegentijdrit elke dag plaatsen goed. Op de slotdag zette Del Toro de ronde op zijn kop en werd hij de allereerste Mexicaanse eindwinnaar.
Alcala en Perez Cuapio
Mexico en wielrennen, het is nooit een gouden combinatie geweest. Aan het eind van de jaren ’80 kwam Raul Alcala wel even kijken bij 7-Eleven en PDM, met 2 ritzeges in de Tour en de Donostia San Sebastián als mooiste overwinningen. Hij won ook 2 keer de Tour DuPont en kroonde zich in 2010, op 46-jargie leeftijd, nog tot kampioen van zijn land in het tijdrijden. Daarnaast was er nog de springveer Julio Alberto Perez Cuapio, die we hier in 2021 nog voorstelden bij WielerVerhaal.
En nu maken we dus kennis met Isaac del Toro. Die probeerde het eerst als voetballer, maar op advies van zijn vader ging hij voor de fiets. Hij beleefde zijn doorbraak in 2021 toen hij een paar wedstrijden in Europa mocht rijden en het daar niet onaardig deed. Zo werd hij 21e in de TF GD Dorigo MO Biemmereti MO Ettore e Cristiano Floriani MO Emilio Mazzero, waar met Romain Grégoire en Cian Uijtdebroeks toch straffe gasten aan de start stonden. Op het WK in Leuven eindigde hij als 79e.
Tussendoor doet Del Toro ook aan mountainbiken en veldrijden. Vorig jaar werd hij al een keertje knap 3e in een mountainbikewedstrijd in Italië, die gewonnen werd door veldrijder Gioele Bertolini. In de Wereldbeker heeft hij het echter lastig om vooraan stand te houden. In 2022 was hij trouwens ook naar een 20e plaats gereden op het WK veldrijden in Fayetteville, niet eens zo slecht, al was het parcours wel gemaakt voor wegrenners. En daar ligt de toekomst van Del Toro ook.
Dijbeenbreuk
Vorig jaar werd de Mexicaan in zijn 1e termijn bij de beloften nergens weggereden in Europa. Tussen de profs werd hij bijvoorbeeld 39e in de Sibiu Cycling Tour en bij de beloften in de Giro della Valle d’Aosta eindigde hij als 22e. Helaas werd 2022 ook ontsierd door een dijbeenbreuk. Toch leverde bleef hij het vertrouwen genieten van het San Marinese A.R Monex Pro Cycling Team, dat evenwel gefocust is op Mexicanen en al 3 jaar steun verleent aan Del Toro.
Dit jaar is het talent van Del Toro volledig boven komen drijven. Vanaf het voorjaar stond hij er in de Italiaanse eendagswedstrijden en vervolgens eindigde hij als 10e in de Vredeskoers (waarin hij de jongerentrui mag dragen) en de Sibiu Cycling Tour. In de Vallei van de Aosta reed hij zelfs naar een podiumplek in het eindklassement. Op die manier werd er toch een sterretje achter zijn naam gezet voor de Toekomstronde, al waren er minstens 10 grotere favorieten.
Met onder meer de opgave van favoriet Johannes Staune-Mittet en het tijdverlies van onder meer William Junior Lecerf kregen we een nerveuze openingsfase van de wedstrijd. Vervolgens verloren de Mexicanen in de ploegentijdrit 2 minuten. Slechts 4 teams eindigden er nog achter El Tricolor. Op die manier stond Del Toro zo pas op de 61e plaats en kon de jacht op een ritzege beginnen. Een dag later ging hij in de finale in de aanval met Pepijn Reinderink. Pas op 800 meter van de meet kwam Fabio Christen erop en erover. Del Toro eindigde nog net als 2e.
Op grote hoogte
De Mexicaan eindigde in de 5e etappe opnieuw als 9e en rukte zo op naar de 22e plaats in het klassement. Zijn ‘jour de gloire’ volgde een dag later op de Col de la Loze. In een slopende Alpenetappe bleef hij aan boord van een elitegroepje en rekende hij in een prangend duel af met de Amerikaan Matthew Riccitello. Plots kwam ook het eindpodium (weer) in beeld, al was Del Toro naar eigen zeggen al zo blij als een kind met dit succes.
In de klimtijdrit naar Les Karellis in de Alpes-Savoie nam de Amerikaan opnieuw 46 seconden op de Mexicaan, maar die sloeg een dag later terug in de korte etappe naar de Mont Cenis, door opnieuw tijd te pakken op zijn rivaal. Aan de vooravond van de slotetappe leidde Riccitello bijgevolg met 54 seconden op Del Toro en 1’05 op Piganzoli.
Op de bijzonder hoge Col d’Iseran kon Del Toro op de slotdag zijn concurrent kraken. Niet toevallig koos hij voor de grote hoogte om zijn plan uit te voeren. Riccitello moest voor zijn eigen tempo kiezen en verloor uiteindelijk 3 minuten. Vooraan nam Del Toro de Italiaan Pellizzari mee en liet hij de ritzege voor wat het is in ruil voor de tijdwinst. Zo haalt hij uiteindelijk de Toekomstronde binnen met meer dan een minuut voorsprong op het Italiaanse duo Pellizzari en Piganzoli. Hij wint ook groen, bollen en wit. Met andere woorden: the winner takes it all.
Nog niet eens 20 jaar is Del Toro. Zijn overwinning is er ook 1 van zijn ploeg A.R. Monex en zijn coach Freddy Cruz, die heel veel inspanningen hebben geleverd om op een dag een Mexicaan in deze positie te krijgen. De kans lijkt klein dat hij nog lang aan boord blijft, want de grote ploegen uit de WorldTour zullen staan te springen om het jonge talent aan te trekken. Een topper uit Midden-Amerika was misschien wel juist wat de koers nu nog nodig had.
Schrijf je in op onze nieuwsbrief en maak kans op een gesigneerd boek over de comeback van Remco Evenepoel! (winnaar wordt op 1/9/2023 bekendgemaakt)