1 van de mooiste bijnamen in het huidige wielerpeloton is ongetwijfeld die van Damiano Caruso: ‘de Landmeter van Marina di Ragusa’. Het is een verwijzing naar zijn opleiding, al lijkt hij ook in zijn carrière steeds beter te zijn afgesteld. In deze Vuelta gaat hij mee als wegkapitein, maar zelf lijkt hij te dromen van ritsucces en misschien wel voor het eerst in zijn carrière het bergklassement.
Laatbloeier
Damiano Caruso kwam binnen bij de profs als knecht van Danilo Di Luca bij LPR. Hij had zijn profcontract onder meer afgedwongen met de Italiaanse titel bij de beloften en een 9e plaats in de Toekomstronde, die gewonnen werd door Jan Bakelants voor Rui Costa. In zijn 1e profjaar reed hij nog steeds een aantal wedstrijden bij de beloften. Zo won hij een rit in de Baby Giro en werd hij 10e op het WK in Mendrisio, waar de titel voor Romain Sicard was.
Waar zowel Bakelants als Rui Costa hun hoogtepunt al beleefden in 2013, moest generatiegenoot Caruso veel langer wachten. Hij reed 4 jaar bij Liquigas en opvolger Cannondale en deed dat grotendeels in dienst. Er was wel de 2e plaats in de Tour of Britain, na het schrappen van eindwinnaar Jonathan Tiernan-Locke (omwille van verdachte bloedwaarden) en zelfs zijn 1e profzege in de Settimana Internazionale Coppi e Bartali. Op de volgende zou hij meer dan 7 jaar moeten wachten.
Van 2015 tot en met 2018 reed Caruso 4 jaar bij BMC en daar boekte hij steeds meer vooruitgang. Na een 9e plaats in de Vuelta van 2014 werd hij 8e in 2015 in zijn 1e Giro voor BMC. 2 seizoenen later volgde een 11e plaats in de Tour, vlak na Contador en Barguil. Het was een nieuwe bevestiging na zijn 2e plek in de Ronde van Zwitserland. Met dank aan winst in de ploegentijdrit reed Caruso in 2018 ook enkele dagen in de leiderstrui tijdens de Tirreno-Adriatico, waarin hij enkel door Kwiatkowski werd geklopt.
Elk jaar beter
Inmiddels is Caruso al 5 jaar lid van Bahrain en ook in 2024 heeft hij er nog een contract. Hij zal dus 37 jaar zijn wanneer de lopende overeenkomst eindigt, al mogen we verwachten dat hij nog een aanbieding krijgt om te verlengen. Dat heeft alles te maken met de manier waarop hij de laatste seizoenen progressie blijft maken. Het is zoals Italiaanse wijn: die wordt ook elk jaar een beetje beter. In 2020 volgde zijn 2e profzege met het Circuito de Getxo.
In 2021 stond Caruso immers enigszins onverwacht aan de top. In de Giro die werd aangekondigd als het duel tussen Bernal en Evenepoel was hij in de laatste week de beste man in koers. Hij bekroonde zijn Giro met een ritzege in de laatste bergetappe naar Alpe Motta. Onderweg was hij samen met enkele ploegmaten weggereden van Bernal, die moest rekenen op zijn sterke team. Vooral Daniel Felipe Martínez maakte indruk in dienst. Een 2e plek in het eindklassement was zijn deel, terwijl hij zelfs in zijn ploeg (en ook op WielerVerhaal) werd beschreven als Plan B.
In zijn geweldig 2021 won Caruso later ook nog een bergrit in de Vuelta. Op de Alto de Velefique won de Italiaan vanuit de vroege vlucht. Dat betekende 5 dagen in de bergtrui, meteen ook het enige truitje dat hij in een Grote Ronde ooit droeg. Later die Vuelta moest hij vooral rijden in dienst van zijn ploegmaten Jack Haig (later 3e) en de betreurde Gino Mäder (later 5e). Eerder dat jaar had Caruso ook al deelgenomen aan de Olympische Spelen.
Revival
Vorig seizoen verdubbelde Caruso bijna het aantal zeges in zijn carrière door 2 ritten en de eindzege te winnen in de Giro di Sicilia. Hij besloot om opnieuw een klassement na te streven in de Tour en trok met een 4e plek in de Dauphiné naar La Grande Boucle. Het werd echter een grote ontgoocheling, die eindigde met een positieve coronatest en een opgave voor de 18e etappe. Zijn seizoen werd nooit meer wat. Even leek het verval dan toch ingezet.
Dit jaar beleeft Caruso zijn revival met het podium in Romandië en opnieuw een voortreffelijke Giro. Hij werd uiteindelijk ‘the best of the rest’ want aan Roglic, Thomas en Almeida was niet veel te doen. Dat hij toch Pinot en Arensman achter zich zou houden, was bemoedigend. Naar het model van 2021 wilde hij ook nu weer dubbelen met de Vuelta.
Gezien het sterke deelnemersveld koos Caruso voor een andere aanpak en trok hij al in de 3e etappe ten aanval. De rit was lange tijd een doel, de leiderstrui kon een leuke bijkomstigheid zijn. Zijn sprintje voor de bergprijs verraadde echter nog een andere mogelijkheid. Gaat de landmeter straks vooral de Spaanse hellingen opmeten?
Schrijf je in op onze nieuwsbrief en maak kans op een gesigneerd boek over de comeback van Remco Evenepoel! (winnaar wordt op 1/9/2023 bekendgemaakt)