Jay Vine ligt de komende dagen in bed. Nadat hij zwaar ten val kwam in de Vuelta, moest opgeven en 9 nietjes in zijn elleboog kreeg zonder lokale verdoving, schreef hij een emotioneel berichtje op Instagram. “Het was een lastig jaar voor mij, ik vroeg me zelfs af of ik thuishoorde in het peloton”, geeft hij toe. Geen onlogische gedachte voor iemand die jarenlang zijn grootste successen op een indoor trainer boekte. We doken in het hoofd van Jay Vine en beschrijven wat hij momenteel zou kunnen denken.
Fietsen in Watopia
“Man, wat is de echte wereld chaotisch. Waar is de tijd dat ik mijn fietstochtjes deed in Watopia, over de Alpe du Zwift en het Vulcano Circuit. Ik kon wattages duwen die niemand in de wereld evenaarde. Zo won ik de Zwift Academy en werd ik prof bij Alpecin-Fenix in 2021. Mooie tijden, want valpartijen bestonden er toen niet. Ik moest mijn PowerUps juist gebruiken, mijn demarrages goed timen en voor de rest was het gewoon keihard op de pedalen trappen. Wielrennen was simpel.”
“Eigenlijk was ook het wielrennen op de weg best aangenaam. In mijn 1e echte wedstrijd werd ik meteen 2e in het eindklassement van de Ronde van Turkije. Ik mocht naar de Vuelta, maar daar liep het verkeerd. Zo’n bevoorrading aan de wagen is wat anders dan op Zwift. Ik reed gewoon tegen de wagen aan en viel keihard tegen het asfalt. En toch werd ik 3e in die rit.”
“Toen ik de regenboogtrui veroverde op het WK E-sports in 2022 wist ik dat ik in orde was. Er zijn slechtere plaatsen om jouw 1e profzege te behalen dan in een bergetappe van de Vuelta. Ik voelde me goed man, 2 dagen later won ik al opnieuw. Jammer genoeg moest ik in de bergtrui opgeven na een zware valpartij. Wielrennen is een harde sport. En dan kwam UAE Team Emirates met een waanzinnig contractvoorstel. Ze hebben met man en macht met mij gewerkt, ik werd zowaar zelfs kampioen van Australië in het tijdrijden. Ik moest gewoon hard trappen, zij deden de rest.”
Valpartijen
“Alleen, altijd die hectiek van het peloton. Neem nu de Giro van dit jaar. Ik kwam even bij de ploegleiderswagen voor een praatje, nam even het vensterraam vast en verloor compleet mijn evenwicht. Bijna was het weer zover. Ik kon nog net een zoveelste valpartij ontwijken. Voor alle andere renners lijkt het allemaal zo eenvoudig, voor mij is het overal en altijd zoeken.”
Het vervolg vertelt hij zelf op Instagram. “In deze Vuelta had ik opnieuw zo’n dag. Ik zat in de juiste ontsnapping in de 6e etappe en droomde van de rode trui. Tot ik plots aan 70 km/u tegen de grond ging na mechanische pech. Ik lag aan de kant van de weg, moest 40 minuten wachten op de ambulance en besefte dat ik eindelijk terug mijn zaakjes op orde had.”
“Nochtans heb ik gewerkt aan het minimaliseren van de risico’s. Ik begon eindelijk te denken dat ik in het peloton hoorde en zowel mentaal als fysiek was ik weer oké en had ik plezier op de fiets. Normaal zeg je na een tegenslag dat je je les wel hebt geleerd, maar dit was gewoon een random crash. De ploeg zei dat het mijn fout niet was… Gelukkig bleek ik in het ziekenhuis niets te hebben gebroken, maar die behandeling vormden met voorsprong de pijnlijkste momenten van mijn leven. Ik weet niet hoe lang het nog gaat duren voor ik weer oké ben, maar bedankt voor alle steun.”
Outsider
Jay Vine is eigenlijk een outsider in zijn eigen sport. Een FIFA-speler zal niet snel dezelfde skills op een voetbalveld tonen, een goede golfer op Wii Sports is nog lang geen Tiger Woods, maar in het wielrennen is vermogen zo belangrijk geworden, dat ze je letterlijk van jouw indoor trainer kunnen plukken en in een peloton kunnen droppen. En dus moet Jay Vine plots leren aan hoge snelheden te multitasken: drinkbussen aannemen, op zijn powermetertje kijken, andere jongens ontwijken… Het is hard trappen, maar het is nog altijd zoveel meer.
Er komt vast weer een dag dat Vine zich op zijn fiets in Watopia waant. Als hij straks uit zijn bed geklommen is, wachten hem waarschijnlijk zelfs een aantal uren op Zwift, alvorens hij in de buitenlucht mag fietsen. Truitjes veroveren, virtuele koersen winnen, af en toe eens virtueel zwaaien naar zijn mederenners. Ver weg van het chaotische peloton. Man, wat kan wielrennen soms toch simpel zijn.
Schrijf je in op onze nieuwsbrief en win het boek ‘Ik had een droom’ over BJORG LAMBRECHT. De winnaar wordt bekendgemaakt op 1 november 2023. Het door Remco Evenepoel gesigneerde boek over zijn comeback na Lombardije werd gewonnen door Camille Wambeke. De winnaar werd persoonlijk verwittigd! Gefeliciteerd en veel leesplezier!