Sepp Kuss oogt als een slungelige speelvogel, een jongetje uit Amerika dat dankzij een enorme VO2max renner werd bij de beste ploeg ter wereld, misschien zelf een vrolijke naïeveling die liever voor zijn kopmannen werkt dan zelf een podium na te streven. En toen kwam op 31 augustus 2023 die ad fundum op het podium van de Vuelta. In 15 seconden studentikoos ‘zuipen’ werd Sepp Kuss plots een man, die straks de Vuelta kan winnen.
Mountainbike
Hoe diep we ook graaien in het collectieve wielergeheugen, de 1e kennismaking met Sepp Kuss kunnen we ons niet meteen herinneren. Plots was hij daar, in 2018, als renner van Team LottoNL-Jumbo. Hij werd aangekondigd als iemand met een verleden in het mountainbike. Daarvoor had hij 2 seizoenen voor het continentale Rally Cycling gereden en deed hij het behoorlijk in de wedstrijden van het 2e niveau, maar in zijn uitslagen herken je zeker geen toekomstig wonderkind.
Een week na zijn 23e verjaardag tekende de Amerikaan dus in Nederland. Hij werd vergeleken met Michael Woods en werd zelfs een afmaker genoemd. Merijn Zeeman had hem opgemerkt in de Ronde van Californië en was overtuigd geraakt van zijn snelle progressie na de overstap uit het mountainbike. Het kennersoog heeft hem niet bepaald in de steek gelaten.
Kuss domineerde in zijn 1e jaar bij de Nederlandse formatie de Tour of Utah met 3 ritzeges en de eindzege ten koste van Ben Hermans en Jack Haig. Het leverde hem een stekje op in de ploeg voor de Vuelta in functie van Steven Kruijswijk. Dat werd zo’n succes dat hij in de eerstvolgende Grote Ronde opnieuw werd ingeschakeld als knecht van Roglic. Op Santuario del Acebo in de Vuelta van dat jaar volgde de doorbraak: Kuss won de etappe na een vroege vlucht en genoot als ploegmaat van de eindzege van Roglic.
Vast stramien
De volgende jaren gingen voor Kuss quasi altijd volgens hetzelfde stramien. Hij was superknecht van zijn kopmannen en mocht heel af en toe zelfs zijn kans gaan. Dat laatste was zelden zonder succes. In zijn woonplaats Andorra la Vella bolde hij in de Tour van 2021 als 1e over de meet voor Alejandro Valverde. “You have big balls”, zou de Spaanse kampioen achteraf gefluisterd hebben richting zijn rivaal, erop wijzend dat de Amerikaan bergaf geen meter verloor.
Haast per ongeluk werd Kuss dat jaar ook 8e in de Vuelta, maar het gevoel leeft dat er voor hem nog veel meer in zit. Dit jaar werd hij zowaar ingeschakeld in de 3 Grote Rondes. Ook in de Tour leek een top 10-plaats lange tijd mogelijk te zijn, maar een zware valpartij naar Le Markstein kostte hem finaal de 9e plek. De revanche volgde in de Vuelta.
Kuss speelde even met ritwinst richting Arinsal en was uiteindelijk de beste van een indrukwekkende kopgroep aan het Observatorio Astrofísico de Javalambre. En toen kwam de ad fundum. Kuss zette de fles aan zijn lippen en tot grote bewondering van José De Cauwer bleef hij 15 seconden lang de champagne naar binnen kappen. Het was geen toneel, de champagne was echt uit de fles, zijn keel ging echt op en neer.
Smiling assassin
Het mannetje dat al jaren niet veel ouder dan 23 lijkt, wordt binnen een dikke week 29 jaar. Hij heeft leren winnen en klaarblijkelijk ook leren drinken. En sterker nog: hij vindt zichzelf inmiddels terug in de rode leiderstrui, nadat hij de favorieten langer kon volgen dan zijn voorganger Lenny Martínez.
Hoewel Vingegaard en Roglič nog steeds de kopmannen zijn bij Jumbo-Visma en hebben getoond dat ze bergop de sterkste zijn, staan ze nog op meer dan 2 minuten van hun superknecht. Het is dus een gouden kans voor de Amerikaan om eindelijk eens voor eigen rekening te rijden. Gezien het beperkt aantal tijdritkilometers moet hij in staat zijn om lang te overleven. Natuurlijk zijn er de vele wedstrijdkilometers op zijn teller in 2023, maar anderzijds is dit een gouden kans die hij misschien nooit meer krijgt.
Het podiummomentje was misschien wel een metafoor voor de carrière van Sepp Kuss. Er zit nog veel meer in de renner dan we denken. Als een soort ‘smiling assassin’ wordt hij misschien wel een sleutelfiguur in Spanje en de ultieme kwelduivel van Remco Evenepoel. Moest dat het geval zijn, kijken we nu al uit naar zijn ad fundum in Madrid.
Schrijf je in op onze nieuwsbrief en win het boek ‘Ik had een droom’ over BJORG LAMBRECHT. De winnaar wordt bekendgemaakt op 1 november 2023. Het door Remco Evenepoel gesigneerde boek over zijn comeback na Lombardije werd gewonnen door Camille Wambeke. De winnaar werd persoonlijk verwittigd! Gefeliciteerd en veel leesplezier!
