Ze blijft doorgaan! Loes Sels is intussen 38 jaar en schuimt toch nog altijd buitenlandse crossen af. Op zoek naar UCI-punten om in de Belgische crossen een iets betere startpositie te verwerven. Toch beweert de mama van 2 dat ze niet echt met specifieke doelen in het internationale circuit rijdt. Aan stoppen denkt ze niet. Ook al staat de opvolging (bijna) klaar. Haar eigen dochter Felien toont interesse en Lentel, de dochter van Loes’ zus Lieselot, wordt volgend jaar nieuwelinge.
Buitenland
Het Duitse Querfeldrhein, het West-Vlaamse Ardooie, het Nederlandse Heerderstrand, het Deense Aarhus en het Franse Dijon: de voorbije weken legde Loes Sels heel wat kilometers af om te kunnen crossen. In Aarhus, waar ze op zaterdag 2e werd en op zondag net naast het podium viel, haalde ze haar beste uitslagen. In veldritten waar de bezetting iets sterker was, eindigde ze 9e of 10e. Nog altijd mooie uitslagen voor de renster van Proximus-Cyclis-AlphaMotorhomes.
“Voor mij is er in België nog niet veel geweest”, vindt Sels. “Wereldbekers doe ik sowieso niet meer. Iedereen vraagt mij waarom ik die buitenlandse trips nog altijd doe. Het zijn andere crossen. Mijn favoriete parcoursen komen eigenlijk pas na Nieuwjaar. Lille, Oostmalle, Maldegem en dergelijke. Ik vind Ruddervoorde niet meteen een prestigieus parcours. Dus zoek ik het elders. En als ik naar een veldrit in het buitenland trek, doe ik dat ook nooit alleen.”
Toch beweert Sels dat ze geen doelen meer stelt. “Ik hoop gewoon cross per cross beter te worden,” beweert de renster uit Zoersel. “Het niveau is heel hoog. Veel rensters zijn aan elkaar gewaagd. Met een goeie of een minder goeie dag kan je ofwel binnen de top 20 finishen of pas 30e worden. Voor mij is het belangrijkste dat ik het nog altijd graag doe. En daags na een veldrit heb ik niet te veel last van stramme spieren. Dat valt, afhankelijk van de lastigheidsgraad, heel goed mee.”
Nationale titels
In de fleur van haar carrière boekte Loes Sels 10 UCI-overwinningen. Zonnebeke, Gullegem, Ardooie, Hasselt, Leuven, Oostmalle, Rucphen en Contern staan op haar naam. Plus 2 nationale titels. Sels pakte zowel in Hamme-Zogge (2007) als in Hofstade (2008) de 3-kleur. Net voor het tijdperk Sanne Cant die vanaf 2010 tot nu onafgebroken Belgisch kampioene werd. Sels maakte het haar nichtje 1 keer heel lastig. Op het zware parcours in Kruibeke in januari 2019.
“Dat jaar was ik heel goed”, glundert Sels bij de herinnering. “Ik maakte in het begin van het BK een foutje. Daarna bleef het verschil tussen Sanne en mij altijd gelijk. Die winter had ik misschien de pech dat Sanne ook bijzonder sterk was. Ik heb mooie dingen laten zien. Welke Belgische rensters kunnen zeggen dat ze in de belangrijkste crossen top 5 haalden? Niet veel.”
Sels verzamelde tijdens haar carrière een aantal top 5-plaatsen in belangrijke klassementscrossen als Koksijde, Oostmalle, Overijse, Middelkerke, Lille, Hoogstraten, Gieten en Waterloo. Toch is de vraag naar de 3 mooiste momenten uit haar carrière een moeilijke. “Wereldkampioenschappen vielen bij mij altijd wel wat tegen”, blikt ze terug. “Behalve Hoogerheide in 2017. Toen werd ik, ongeveer 8 maanden na de bevalling van mijn jongste dochter, 7e. Moeders die fietsen weten wat dat betekent.”
Opvolging
Bovenstaande vragen geven misschien de indruk dat we verwachten dat Loes Sels aan haar laatste winter in het veld bezig is. “Maar aan stoppen denk ik niet”, benadrukt ze. “Dat ik me soms wel eens afvraag waarom ik dit allemaal nog doe, dat gebeurt wel eens. Ik fiets nog altijd graag. De voorbije zomer werkten we een heel mooi wegprogramma af. Antwerp Port Epic vond ik heel leuk om te doen. Ik nam ook deel aan het WK Gravel. Dat is een hele nieuwe wereld, maar ik wil dat blijven doen. In Veneto zat ik 5,5 uur op de fiets. Daar moet je lang voor trainen. Wat in de zomer wel kan.”
Als Loes Sels het nog enkele jaren volhoudt, kunnen enkele familieleden naast haar aan de start staan. “Bij de jeugd zit zeker potentieel”, beseft ze. “Kijk maar naar Sanne Laurijssen, Belgisch kampioene bij de meisjes nieuwelingen. Sanne hoort langs de kant van mijn man Koen tot onze familie. En Lentel Huys, de dochter van mijn zus Lieselot (en van ex-veldrijder Stijn, red.), wordt volgend jaar nieuwelinge.”
Haakt Loes Sels over enkele jaren af, ze zal zeker in het wielrennen blijven. Wie weet als raadgeefster voor de familieleden die aan het begin van een mooie carrière kunnen staan. Of misschien staat ze over enkele jaren als verzorgster van haar eigen kinderen aan de aankomst. “Felien, onze jongste, lijkt precies wel wat interesse te hebben”, besluit de crossende mama. “Alleen is ze nog veel te jong om in te schatten wat het allemaal inhoudt.”
Win een ABUS-racehelm én je eigen reportage op WielerVerhaal!
