Ze is gezegend met een opvallende, korte en krachtige naam die af en toe opduikt in de uitslagen van eender welke wielerdiscipline. Puck Pinxt heet ze en ze combineert (of combineerde) fietsdisciplines op elke ondergrond. Van de weg en gravel, over bos en veld naar het strand. Een allitererende babbel over prijzen, palmares en prestaties van Puck Pinxt.
Fietsatlete
Puck Pinxt is een 24-jarige Nederlandse fietsatlete, die al best wat watertjes heeft doorzwommen als het gaat over rijden op 2 wielen. “Dat mag je wel zeggen, ja”, lacht de vlotte vrouw uit Amsterdam. “Ik heb wat op de weg gefietst, maar dat is niet waar ik naar zoek. Ik heb het meer voor technische skills en stuurvaardigheid, niet voor het lange eindeloze trappen op de weg of waaieren in het peloton. Dat ligt me gewoon veel minder en bovendien voelde ik niet de mogelijkheid om het op de weg tegen toppers op te nemen. Ik doe uiteraard wel trainingen op de weg, maar dat is dan vooral om de snelheid wat te onderhouden. Dat doe ik dan samen met de Amstel, ons fietsteam, waarmee we in het verleden ook wel eens naar Mallorca of naar Calpe trokken.”
“Dat technische en stuurvaardige kantje vond ik uiteraard sneller in offroad disciplines”, legt de alleskunner uit. “Je vond me in de cross in seizoen 2021-2022, met onder meer uitslagen in de Superprestige in Gieten en het Nederlands kampioenschap waar ik toen 33e werd. Geleidelijk stapte ik over naar het gravelen, de opkomende discipline op dat moment. Het lukte me daar wat beter om vooraan te rijden, met bijvoorbeeld een 7e plaats in een race in Denemarken en een 9e plaats in Zweden.”
“Ondertussen begon ook de mountainbike steeds meer voor mij te betekenen”, stipt Pinxt een volgende specialiteit aan. “Dat is eigenlijk de sport waar ik het meest van hou en waar ik ook de grootste dromen in heb. Maar het zal allemaal wat moeten meezitten om die dromen te kunnen waarmaken.”
Ziekte en polsbreuk
Op het moment dat Pinxt stilaan haar interesse en kwaliteiten in het mountainbiken ontplooide, kreeg ze te maken met dubbele pech. “Klopt. Om te beginnen moest ik afrekenen met de ziekte van Pfeiffer. Vrij onbekend voor mij, maar het is een virus waar ik onder meer heel erg moe van werd. Nog vervelender was dat er blijkbaar geen medicatie voor bestond. Het enige wat ik kon doen, was geduldig afwachten tot het voorbij was. En ik verzeker je: op dat moment duurt het allemaal erg lang. Ceylin del Carmen Alvarado, de crosstopper, heeft iets gelijkaardigs gehad en zat er ook erg lange tijd mee.”
“Bijkomend kreeg ik nog een polsbreuk te verwerken”, vertelt Pinxt haar pechperiode na. “Alles bij mekaar genomen, kwam het erop neer dat ik maanden niet mocht trainen en dat ik een flinke conditionele achterstand opbouwde. In die mate zelfs dat ik me afvroeg of het nog wel in orde zou komen. Maar ondertussen kan ik wel stellen dat ik gezond ben en weer plannen kan maken.”
“En dus heb ik nu mijn hoofd weer helemaal op mijn MTB-carrière gezet. Dat zal nog heel wat training en vooral ook sponsoring vragen om aan bepaalde droomwedstrijden mee te doen, maar ik ga ervoor.”
Lola Bakker
Puck Pinxt is erg duidelijk als het gaat over haar ultieme doelen op een fiets: het WK mountainbike, de Cape Epic en nog meer MTB-monumenten. “Daar gaat mijn voorkeur inderdaad naar uit”, verklaart de studente fysiotherapie haar liefde voor de discipline. “Ik zoek vooral die marathonraces met bijvoorbeeld ook de Swiss Epic of de Croatian Epic. Hier kan ik met mijn maatje Lola Bakker aan deelnemen. Wij hebben enorm veel aan elkaar om die wedstrijden succesvol af te ronden.”
“Probleem is wel dat we de nodige sponsoring zoeken om onze dromen waar te maken. Dat is niet zo evident”, gaat Pinxt verder. “Ga bijvoorbeeld maar eens een WK Marathon rijden in Amerika. Je bent een pak geld kwijt en dus moeten we op zoek naar steun. Mijn gezondheidsperikelen waren uiteraard geen hulp om geldschieters te overtuigen. En er zijn in deze wereld weinig grote teams, waardoor financiële deals sluiten niet gemakkelijk is. We zullen een beetje geluk moeten hebben.”
“Ondertussen houd ik me tijdens de winter bezig met strandraces om mijn conditie op peil te houden”, sluit de Amsterdamse af. “Dat is nog zo een offroad-discipline die me enorm aanspreekt. Met ons team van de Beach Bastards trekken we regelmatig naar wedstrijden van om en bij de 2 uren. Ook dat is genieten.”
Win een ABUS-racehelm én je eigen reportage op WielerVerhaal!
