Tara Gins wil zich in 2024 nog eens helemaal gooien als renster. De 33-jarige renster uit Erpe-Mere kreeg een plaats aan boord van het continentale Chevalmeire van ploegleider Jo Chevalier, die cosponsor Duolar zag afhaken. Gins blijft ook koersdirectrice van de Gooikse Pijl nadat ze eerder ook al 2 jaar lang als ploegleidster fungeerde bij S-Bikes. Haar Britse vriend Fraser Turgoose koerst ook, maar blijft vooralsnog in de schaduw van de geboren Pajotse.
Jo Chevalier
Tara Gins was al langer van alle markten thuis in de wielerwereld, maar het blijft merkwaardig dat de uit het Pajotse Sint-Laureins-Berchem afkomstige renster op haar 33e de overstap maakt naar een continentaal team. “Ploegleider Jo Chevalier wilde er graag nog een Belgische renster bij”, vertelt ze ons. “Ik werk deeltijds als webdesigner en verzorgde vorig jaar de sociale media voor Chevalmeire. Zo raakten we aan de praat. Jo Chevalier maakte me wel duidelijk dat hij me erbij wilde op voorwaarde dat ik er vol voor zou gaan.”
“Ik stond voor de spiegel en besliste dat koersen toch nog steeds datgene is dat ik het liefste doe. Ik veranderde van shift en werk nu in de avond, zodat ik in de ochtend kan trainen. Na een zware werkdag durfde ik vorig jaar al eens een training te skippen. Ik trok ook op een individuele stage naar Spanje. Aanvankelijk zouden we met de ploeg op stage vertrekken, maar die ging helaas op de schop toen Duolar als sponsor zijn beloften niet nakwam.”
Gins reed 5 jaar lang geen profkoersen meer, waardoor ze dus voor een grote uitdaging staat. “Ik kan je verzekeren dat het niveau in de koers ook gevoelig is gestegen gedurende die 5 jaar”, grijnst ze. “Vorig jaar was het voor mij een verhaal van vallen en opnieuw opstaan. Het was een opeenvolging van gelost worden en opnieuw terugkeren. De voorbije winter trainde ik op regelmatige basis. Totaal anders dan vorig jaar, toen het toch nog meer aanmodderen was.”
De Panne
In december 2023 doken onweerswolken op boven het Oost-Vlaamse team toen bleek dat Duolar niet met sponsorgeld over de brug kwam. Zodat het budget drastisch teruggeschroefd werd. “Even leek er zelfs sprake van dat het team opgedoekt zou worden, maar zo ver kwam het gelukkig niet”, weet Gins. “Finaal wordt het aanvankelijk geplande programma helemaal gevolgd. Over de koerskalender hoeven we dus niet te mopperen. Op andere vlakken dienden we wel in te binden.”
Zo moesten de rensters financieel wel wat inleveren. “We wachten ook nog op de nieuwe kledij, want uiteraard is daar geen ruimte meer voor de naam van de afgehaakte sponsor. We rijden ook nog met de oude fietsen, die gelukkig nog niet helemaal versleten zijn. 2 weken voor aanvang van de geplande Spaanse stage werd die afgeblazen. Dat was best frustrerend voor de technische staf, maar ook voor de rensters. Iedereen moest plots voor zichzelf een oplossing zoeken. Zelf besloot ik toch af te reizen naar Spanje, waar ik een 10-daagse stage afwerkte.”
“De sfeer in de groep is wel voorbeeldig. Toen de rensters de vraag kregen om te blijven aan verminderde voorwaarden, bleek toch iedereen bereid om aan boord te blijven. Vorig jaar hingen de rensters van Chevalmeire al goed aan elkaar. Daar wordt verder op ingezet. Zelf sta ik nog niet helemaal op punt. Tegen De Panne hoop ik dat mijn achterstand helemaal weggewerkt is. Ik hoop dat ik tegen dan het gewenste niveau haal, zodat ik me kan wegcijferen voor de ploeg.”
Ploegleidster
Tara Gins fungeerde in de koers al in verschillende rollen, gaande van renster tot ploegleidster en koersdirectrice. “Behalve mecanicien voerde ik zowat al elke rol uit”, lacht Gins. “Mijn vriend werkt trouwens als mecanicien, wat dus best handig is. Hij koerst ook wel, maar toch veeleer op recreatieve basis. Laat ons gerust stellen dat mijn carrière primeert en dat hij me vooral bijstaat. De leukste rol vind ik trouwens die van ploegleidster. Toch koos ik nu bewust voor een rennersbestaan. Betaald worden om je hobby uit te voeren, blijft toch wel een privilege.”
“Zolang ik de kans krijg om te blijven koersen, wil ik dat ook graag doen. Een hoofddoel wordt dit jaar toch wel het Belgisch kampioenschap, dat in Zottegem wordt georganiseerd. Ik woon in Erpe-Mere, waardoor dat BK dus eigenlijk een thuiskoers is. Een BK blijft sowieso een speciale koers waar adrenaline steevast in de lucht hangt. Ik blijf ook koersdirectrice van de Gooikse Pijl voor mannen. Op het niveau van 1.1 ben ik vooralsnog de enige vrouw in die rol.”
Tara Gins neemt haar ervaring van ploegleidster mee. “Als renster breng ik veel respect op voor de ploegleiding omdat ik nu weet dat het niet zo evident is als het lijkt. Toch vind ik de rol van ploegleidster de mooiste. Ik deed dat 2 jaar lang bij S-Bikes en blik daar met veel voldoening op terug. Nu ligt de focus echter opnieuw op een actieve rol in het peloton. Zo lang ik dat mag blijven doen…”