Michael Rogers, het is een naam als een klok. Neem dat gerust ook letterlijk, want de Australiër werd 3 keer op rij wereldkampioen tijdrijden. Zijn neefje Cameron deelt blijkbaar dezelfde genen, want de renner van het Lidl-Trek Future Racing Team won warempel de proloog in de Ronde van Oostenrijk. Een kennismaking met een tiener waarvan we allerminst het laatste hebben gezien.
3 fietsende broers
Cameron Rogers is niet alleen het neefje van Michael, maar ook de zoon van Peter Rogers. In de jaren ’90 reed die voor ploegen als Amore & Vita en ZVVZ-Giant-AIS en stond hij onder meer aan de start van de E3-Prijs Harelbeke en Dwars door België. Rond die periode leerde hij ook de renster Raeleigh Tennant kennen, dus het wielerbloed stroomt langs 2 kanten door de aderen van Cameron.
De carrière van Peter verliep niet zo succesvol als verhoopt. Hij belande bij Linda McCartney – Jacob’s Creek – Jaguar, dat als een veelbelovend project begon en uiteindelijk als een zeepbel uit mekaar spatte omdat de sponsors niet eens op de hoogte waren van hun eigen commitment. Peter zette een stap opzij, begon Ride Shop in Manuka en zou uiteindelijk voor Trek gaan werken.
Peter was de oudste van 3 fietsende broers. Als 2e was er Deane, die eveneens uitkwam voor Giant-AIS en vooral een goede tijdrijder was. In 1994 was hij de allereerste junior die zich tot wereldkampioen tijdrijden mocht kronen. In Quito behaalde hij de mooiste overwinning van zijn carrière. Op de erelijst werd hij opgevolgd door onder meer Fabian Cancellara, Marcel Kittel en Remco Evenepoel.
Eerste successen
Nonkel Michael is natuurlijk de bekendste telg van de familie. Naast 3 regenboogtruien in het tijdrijden, won hij ook 2 ritten in de Giro van 2014. Dat was ook het jaar waarin hij een Touretappe won in Bagnères-de-Luchon. Na zijn actieve carrière – die hij begin 2016 door hartproblemen moest beëindigen – ging hij in 2020 aan de slag als innovatiemanager bij de UCI. Eind maart dit jaar 2024 legde hij zijn functie neer in de periode waarin er veel discussie was over de veelbesproken helmsok.
Het Australische talent uit Canberra (in de schaduw van de mountainbikeparadijs Mount Stromlo) is geboren in 2004, tussen de tijdrittitels van zijn nonkel in. Op 7-jarige leeftijd keek hij naar eigen zeggen voor het eerst naar het wielrennen. “Met alle respect voor mijn vader, maar Uncle Michael is ‘the man’. Toen ik opgroeide, zag ik hem schitteren in de Tour en ik wilde zijn zoals hem”, aldus Cameron in Ride Media anno 2021.
Begin 2022 brak Cameron door met de Australische tijdrittitel op de weg. Even later zette hij een nationaal record neer op de 3.000 meter op de baan bij de junioren. Plots bleek hij dus meer te kunnen dan wat computerspelletjes spelen en stunts uitvoeren op de fiets. Hij werkte dat jaar toe naar het WK tijdrijden in eigen land en werd verdienstelijk 14e op minder dan 2 minuten van winnaar Joshua Tarling.
Belgische ploeg
Enkele weken later raakte de overgang van Cameron Rogers naar het Lotto Dstny development team bekend. Dat werd uiteindelijk geen succesverhaal. De Australiër kreeg last van zijn knie na een relatief milde valpartij. Dat leidde uiteindelijk tot een operatie en een quasi verloren jaar. Toch mocht hij aan het einde van het seizoen nog mee met de profs naar de Tour of Taihu Lake, een einde in schoonheid. Een paar dagen later kondigde hij zijn transfer naar Lidl-Trek aan.
Dit jaar kon Rogers regelmatig vieren met zijn ploegmaten. Tim Torn Teutenberg won de Olympia’s Tour en deed daar 2 weken later Parijs-Roubaix bij. Zelf werd Cameron Rogers een keertje 7e in de Ronde van Bretagne, maar dichter bij een overwinning kwam hij niet. Tot hij daar afgelopen dinsdag zowaar de proloog van de Ronde van Oostenrijk bij deed, zijn 1e profzege. In St. Pölten vloog hij aan bijna 50 km/u door de straten. Over 3 km deed hij het 1 seconde beter dan Filippo Ganna.
Na zijn prestatie zat Rogers bibberend van de adrenaline voor de camera. Hij had naar eigen zeggen een hartslag zo hoog als tijdens de proloog. Hij besefte ook wel dat het sprookje snel voorbij zou gaan. Op woensdag werd hij als leider op 11 minuten gereden en nam hij dus afscheid van zijn leiderstrui. Een beetje body ontbreekt nog, maar we verwachten hem eind dit jaar 2024 wel op het WK tijdrijden en geleidelijk aan steeds meer bij de profs.
