Wat hebben Julien Vermote (74) en Julien Vermote (35) gemeen? Ze zijn beide in Kortrijk geboren. Ze zijn beide profrenner (geweest). En ze zijn familie van elkaar. Ver weliswaar. En ze zijn beide nog actief in de koers. De jongste van de 2 nog als coureur bij Team Visma | Lease a Bike. De oudste van het duo als koersdirecteur in de West-Vlaanderen Cycling Tour. De 3-daagse voor nieuwelingen speelt zich deze week af in Zuid-West-Vlaanderen. In Bellegem, Stasegem en Rekkem.
60-tal aanvragen
Julien Vermote senior is een hardwerkende West-Vlaming. Zo 1 van die mannen die van aanpakken weet. Dat is nodig ook. De koers mag dan al meer dan thuis zijn in de driehoek tussen Kortrijk, Harelbeke en Menen, gefietst wordt er alleen wanneer de handen uit de mouwen gestoken worden. Ook in een 3-daagse voor U17-renners. Niet zomaar een drieluik trouwens. “Er is in België geen enkele andere 3-daagse rittenkoers voor nieuwelingen. Daar ben ik trots op. We zijn gegeerd. De aanvragen stromen binnen. Zeker de laatste jaren. Ik moet regelmatig ‘neen’ antwoorden. We krijgen voor elke editie een 60-tal aanvragen. Ik kan slechts 24 ploegen toelaten en kies voor kwaliteit. Maar wie 2 jaar na elkaar deelgenomen heeft, zit misschien een jaar in de wachtkamer”, vertelt Vermote met veel passie.
De West-Vlaanderen Cycling Tour werd 15 jaar geleden voor het eerst georganiseerd. Toch heeft de wedstrijd al een indrukwekkende erelijst aan rit- en eindwinnaars. Vermote pakt er graag mee uit. “Jasper Philipsen, Gerben Thijssen en Fabio Jakobsen. Om 3 snelle mannen te noemen. Maar ook Arnaud De Lie, Bram Welten en Sasha Weemaes staan op onze lijstjes.”
De voorlopig grootste naam is die van de Brit Tao Geoghegan Hart. De Brit, toen een nobel onbekend broekie, won in 2010 het eindklassement. 10 jaar later werd hij de verrassende winnaar van de Giro. Nadat hij mocht overnemen van Geraint Thomas, zijn kopman bij INEOS Grenadiers. Die al na enkele dagen uitviel.
Tot 60 km/u
Mooie namen dus, maar Julien Vermote probeert oog te hebben voor alle renners. “We kunnen niet genoeg aandacht hebben voor de onderbouw van de wielerpiramide”, klinkt het. “Bij de miniemen en aspiranten leren de jonge renners fietsen. Bij de nieuwelingen leren ze koersen. We moeten die wedstrijden koesteren. En alle kansen geven. Ik geniet van winnaars, van jongens die presteren. Maar net zo goed ook van de rest van het peloton. Zonder die onderbouw geen koers”, vindt Vermote. En toch zag hij de voorbije jaren 1 en ander veranderen. Ook bij de nieuwelingen. “Het wordt allemaal veel professioneler. Maar moet dat al bij de nieuwelingen? Ik vind het te vroeg.”
Op de parkings in Bellegem, Stasegem en Rekkem tref je op 16, 17 en 18 augustus volgens Vermote een heleboel mobilhomes aan. Niet dat die hem de ogen uitsteken. Maar…. “Het is tegenwoordig ieder voor zich. Ik ben zelf nieuweling geweest. Dat is lang geleden (lacht) en tijden veranderen. Maar tot pakweg 10 jaar geleden zag ik meer vriendschap in het peloton. Dat mis ik nu.”
De andere en vooral betere begeleiding bij de nieuwelingen zorgt er ook voor dat er sneller gereden wordt. Als koersdirecteur weet Vermote waarover hij spreekt. “Ik noteer bij momenten snelheden van bijna 60 km/u. Knap wat die jongens doen. Ik heb eraan moeten wennen.”
Pittige 3-daagse
De deelnemers aan de West-Vlaanderen Cycling Tour krijgen 201 km voor de wielen geschoven. Op de nooit echt vlakke wegen van het zuiden van West-Vlaanderen. Een pittige 3-daagse dus. Met aan de start de beste Belgische U17-selecties. “We vullen die aan met teams uit Nederland, Groot-Brittannië en Italië. Een mooi deelnemersveld. Zo leren ook de jongste competitierenners wat het is om in een internationaal peloton te rijden.” Vinden Vermote en zijn collega’s nog genoeg vrijwilligers om de koers veilig te laten verlopen? En hoe zit het met de sponsorgelden? Want ook in West-Vlaanderen kost koken geld.
“Inderdaad. We hebben nog altijd voldoende sponsors. Het mag altijd meer zijn. Zeker omdat de organisatiekosten de voorbije jaren enorm gestegen zijn. We vinden gelukkig nog voldoende vrijwilligers. Ook al zijn dat vaak betaalde vrijwilligers.”
De tijd dat een seingever in ruil voor 3 sandwiches en een blikje frisdrank de koers in veilige banen leidde, is voorbij. “Klopt. Maar we hebben ze nodig. Ik merk gelukkig nog veel enthousiasme. Dat is misschien nog belangrijker dan de paar euro’s die er te verdienen zijn.”
