De Vennbahn. Een naam die bij velen bekend in de oren zal klinken maar door weinig sportief lijkende route laten heel wat wielerliefhebbers die links liggen. Onterecht, als je het ons vraagt. De Vennbahn is inderdaad geen zware uitdaging maar wel een langeduurtraining in een erg mooie omgeving. Wij trokken op verkenning in het oosten van België.
Hoogtemeters
De route vertrekt aan het station van Aken en leidt naar het 124 km verder gelegen Troisvierges in Luxemburg. De vroegere spoorlijn verbond Luxemburg met Aken en Keulen en werd in 1889 aangelegd door het Pruisische Keizerrijk. Oorspronkelijk diende ze om ijzererts en kolen te transporteren, maar na WO1 en de herverdeling van de landen geraakte ze in onbruik. Toch bleef de spoorlijn behouden. Omdat de spoorlijn over Duits en Belgisch grondgebied liep, dienden er eigenlijk continu grenscontroles uitgevoerd te worden. Om die rompslomp te vermijden, werd de lijn aan België toegewezen, waardoor sommige delen van Duitsland door de spoorlijn eigenlijk van Duitsland werden afgesneden. En dat is nog steeds zo. Terwijl je om je heen Duitse nummerplaten ziet, sta je nog steeds op Belgisch grondgebied.
Ondertussen is de oude spoorwegzate omgetoverd tot een mooi fietspad dat tussen de bossen naar het zuiden van België slingert. Tijdens onze trip zijn de Covid-maatregelen erg streng en om problemen te vermijden, vertrekken we in Raeren, net voorbij Eupen en vlak aan de grens met Duitsland. Zo blijven er nog 105 km over tot Troisvierges. Wie aan een oude spoorweg denkt, denkt meteen aan weinig hoogtemeters. Toch moeten er zowat 860 positieve hoogtemeters overwonnen worden. We zijn benieuwd.
We parkeren aan het vroegere station in Raeren en kunnen er meteen de route op. Het is nog vroeg in de ochtend, maar toch staan er al enkele auto’s op de parking. Onze bagage beperkt zich tot een zadeltas en een rugzak. In Troisvierges hebben we een hotelletje geboekt en voor een nachtje heb je niet veel nodig. We duiken meteen het bos in. Het is meteen genieten van de mooie omgeving en de pure lucht. Meteen steken we ook de grens met Duitsland over – zij het incognito. Dat gebeurt nog een paar keer.
Oud stationsgebouw vol Vlamingen
Via een stuk vals plat klimmen we over 7 km tot 550 meter hoogte. Hoewel de omgeving heel wat hellingen kent, is de route gedurende kilometers helemaal vlak. Na een kleine 30 km komen we langs Monschau. De beroemde vakhuizen krijgen we niet te zien, maar je kan uiteraard altijd even van de route afwijken en in het oude stadscentrum een terrasje meepikken. Even later steken we bij Kübelscheid de grens weer over en vanaf dan blijven we in België. Ter hoogte van het militaire oefenterrein van Elsenborn neemt de route een grote bocht en slingert dan via Butchenbach, Amel en St-Vith verder zuidwaarts.
Dicht bij St-Vith moeten we door een tunneltje. Het ziet er vrij donker uit. We nemen er even de tijd om wat te verpozen en wat te eten. Plots komen enkele mensen aangewandeld met, godbetert, een lama. De man wandelt elke dag met het dier. Wanneer we de tunnel induiken, springt het licht aan. Er is duidelijk voor de fietser gezorgd. Nabij Burg-Reuland wijkt de route even van de spoorlijn af. En meteen gaat het stevig omhoog. Gelukkig zijn het maar enkele honderden meters, maar terwijl de rest van de route het op 2 à 3% houdt, pieken we nu even tot 8%.
Ondertussen naderen we het Groothertogdom Luxemburg. En dat betekent klimmen geblazen. Een deel van de spoorlijn is er nog in gebruik en de route gaat over een redelijke heuvelrug. Supersteil wordt het niet, maar je voelt de spieren toch op spanning komen. In Troisvierges komen we aan bij het station. Het uitnodigende terras van de zaak in het oude stationsgebouw zit vol Vlamingen. Gezellig.
Pannensterzkopf
Ons hotel is nu niet ver meer. Gelukkig hebben ze een garage om de fietsen op te bergen. En ook een prima Italiaans restaurant. Kunnen we meteen bijtanken voor de volgende dag. De dag erna rijden we weer noordwaarts. Maar we nemen niet dezelfde route. We hebben een iets kortere route getekend van 94 km, maar er zitten wel enkele leuke klimmetjes in.
Samengeteld komen die op 1.160 hoogtemeters en af en toe krijgen we goed 7% voor de wielen geschoven. Vooral tussen Mörschied en Büllingen moeten we behoorlijk aan de bak. Ook de klim naar de Pannensterzkopf bij Küchelscheid doet de hartslag omhoog gaan. Al bij al niets onoverkomelijks en wat afwisseling maakt het net weer leuker. Enkele keren kruisen we de Vennbahn, maar nergens krijgen we het idee van ‘dat hebben we al eens gezien’. Soms rijden we langs een klaterend beekje, dan weer door dichte bossen die worden afgewisseld met vergezichten.
Terug in Raeren komen we voorbij een ijsjeszaak. Meteen weten we hoe we deze fijne 2-daagse perfect kunnen afsluiten. In totaal reden we 197 km met in totaal 1.970 hoogtemeters. Een leuke rit waar de klimmetjes ongemerkt toch een mooi aantal hoogtemeters bijeenharken. Tel daar nog bij dat je ondergedompeld wordt in een prachtige maar vooral afwisselende natuur en je mag besluiten dat het 2 heerlijke dagen op de fiets waren.
Download GPX Vennbahn Dag 1.
Download GPX Vennbahn Dag 2.
Schrijf je in op onze nieuwsbrief en maak kans op een gesigneerd boek over de comeback van Remco Evenepoel! (winnaar wordt op 1/9/2023 bekendgemaakt)
3 comments
Hey, leuk verslag. Binnenkort doen we deze tocht ook aan. Mag ik curieus zijn en vragen in welk hotel jullie hebben overnacht?
Ziet er mooi parcours uit. Vraagje, is het volledige parcours (inclusief de terugweg) geasfalteerd. Of zijn er stukken onverhard?
Mooi verslag, ik heb afgelopen zomer een deel van de route ook gefiest. Naar mijn mening een van de beste routes in europa.